"မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ အိမ္ေတြကိုသတင္းစာလိုက္ပို႔ပါတယ္..ပီးေတာ့ မူႀကိဳေက်ာင္းေလးတခုမွာကေလးေတြကိုစာသင္ေပးတယ္...အဲ့ဒီကေနျပန္လာရင္ Overdoseစားေသာက္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္းစားပြဲထိုးဝင္လုပ္ပါတယ္..သူ႔အလုပ္ခ်ိန္က ည၁၀နာရီအထိပါ သူေဌး...."
အလုပ္သမားေကာင္ေလးလာေျပာျပေနေသာ Chanyeolအေၾကာင္းမ်ားကိုနားေထာင္ရင္း ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္...ကြၽန္ေတာ္တကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့မိသည္ေလ.....သူကပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ပိုက္ဆံကုန္း႐ုန္း႐ွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ဆိုပီး Canadaကိုထြက္သြားခဲ့တာ......ကိုယ္မေကာင္းတာပါChanyeolရယ္...
"သူကဘာလို႔အဲ့ေလာက္အလုပ္ေတြလုပ္ေနတာလဲ....ငါသူ႔အတြက္ ဘဏ္မွာသီးသန္႔accဖြင့္ပီး ပိုက္ဆံအလံုအေလာက္ေပးထားခဲ့တယ္ေလ...."
"အဲ့ပိုက္ဆံေတြသူမယူဘူး သူေဌး...အခုအခ်ိန္ထိ တျပားတခ်ပ္မွမေလ်ာ့ေသးဘူး...."
ကြၽန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္လြန္းသျဖင့္ သက္ျပင္းသာ ခဏခဏခ်မိသည္...အဲ့ဒါဆို ဒီေလးႏွစ္အတြင္း သူအရမ္းပင္ပန္းဆင္းရဲေနခဲ့တာေပါ့...ဟာ....ကြၽန္ေတာ္အဲ့ဒါေတြ မသိခဲ့ဘူး...ကြၽန္ေတာ္ေပးထားခဲ့တဲ့ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ သူတို႔မိသားစုအဆင္ေျပေျပေနႏိုင္ၾကပီထင္ခဲ့တာ.....ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အေပၚမွာေတာ္ေတာ္တာဝန္မေက်ခဲ့တာပဲ....ကိုယ့္အတြက္ပဲကိုယ္ၾကည့္ပီး သူ႔ဘက္ကိုငဲ့မၾကည့္ခဲ့မိဘူး....
ဆယ္ေက်ာ္သက္ေက်ာင္းသားေလးတေယာက္ကုိ ေငြအားကိုးနဲ႔အတင္းလက္ထပ္ယူခဲ့ပီးမွ....
အခ်စ္ဆိုတာကိုျမဴမႈန္ေလာက္ေတာင္နားမလည္ေသးတဲ့ ျဖဴစင္တဲ့ကေလးကို အခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ဖ်က္ဆီးခဲ့ပီးမွ....
အဆံုးစြန္ထိတာဝန္မယူႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္.....
အဆံုးသတ္ထိကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုပဲၾကည့္ပီး အရာရာကိုသည္းခံခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးခဲ့တဲ့ ကေလး......