Po małych igraszkach z Ji Yongiem, wyszliśmy na zakupy. Ja wybierałam dokładnie to co było napisane na kartce. Nagle jogurt wyleciał mi z ręki, chciałam go podnieść ale jakiś Japończyk mnie wyręczył. -Proszę. - podał mi mój jogurt. -Dziękuję. - uśmiechnęłam się do niego, i już miałam odejść gdy złapał mnie za nadgarstek. -Może w podzięce dasz się zaprosić na kawę? - oblizał wargi. -Ja... -Ty, gościu! Co ty robisz z moją żoną?! - Ji Yong podbiegł do niego i zaczął go szarpać. -Nie wiedziałem.. -To teraz kurwa wiesz. Wypierdalaj! - krzyknął, a tamten uciekł. -Ji Yong... -Wszystko dobrze kochanie? Nic Ci nie zrobił? - podszedł do mnie i pocałował w policzek. -Nie. Ale, mogłeś być troszkę milszy. - popatrzyłam na niego zła. -A co? miałem pozwolić by cię tutaj obmacywał?! Albo potem zgwałcił?! - popatrzył na mnie poważnie. -N - No nie... -Dobra, chodź do kasy. - objął mnie i poszliśmy zapłacić.
***
-Mam już dosyć tej twojej chorej zazdrości! - warknęłam. -Kochanie proszę, nie przy ludziach... - skrępował się. -Och jasne! Bo co? Bo Ci wstyd robię?! - darłam się na cały głos. -Dobra jak chcesz. Wracasz sama do domu, ja mam tego dość. - powiedział oschle i gdzieś odszedł. Co za debil! On jest zazdrosny o wszystko. Nawet o zwykłego sprzedawcę! Co za chory pojeb! Nie mam ochoty na niego patrzeć. Szłam ulicami Tokio i skręciłam w ciemną uliczkę by iść na skróty, bo byłam już blisko domu. Poczułam czyjeś ręce owinięte wokół mojej talii, które ciągły mnie za mur. -Znowu się spotykamy, księżniczko. - zaśmiał się psychopatycznie i gdzieś go znałam. Zaraz, zaraz.... Alan?! -Alan?! - krzyknęłam. -Dokładnie. Myślałaś skarbie że cię nie znajdę?! Że jestem tak tępy?! Teraz... Zapłacisz mi za to co mi kiedyś zrobiłaś. - zaczął odpinać sobie spodnie, a mi spódniczkę. Szarpałam się i krzyczałam by ktoś mi pomógł, ale to na nic. -Pomocy!!! Pomocy! - krzyczałam. Jednak tego po żałowałam bo dostałam z liścia bardzo mocno, aż miałam czerwony ślad. -Zamknij się szmato! Zaraz będziesz w siódmym niebie, i będziesz mnie błagać o więcej. - ścisnął moje piersi mocno. -Ty chuju! Zostaw ją! - niespodziewanie ktoś uderzył Alana w brzuch a on zemdlał. Ja zamknęłam oczy ze strachu, i myślałam sobie że to tylko zły sen i że zaraz się obudzę. Ktoś podszedł do mnie i przytulił. -Spokojnie maleńka, jestem tu. Ciii... - to był Ji Yong. Wtuliłam się w niego i zaczęłam płakać. -On... Chciał... -Wiem co chciał. Cichutko, spokojnie. - pocałował mnie w usta. Odsunęłam się od niego i poprawiłam swoją koszulę i spódniczkę. Ji Yong objął mnie ramieniem i nie zamierzał mnie puścić.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
-Już wszystko dobrze? - spojrzał na mnie troskliwie. -T - tak... Możemy już iść. - wtuliłam się w niego i poszliśmy razem do domu.
