TÖRE SONUCU EVLİLİK

15. bolum

Sabah uyandım ve ustume birseyler giyip emirin yüzüne bakmadan asagiya kahvaltiya indim . kahvaltida misafirler vardı. Kayinbabamin eski arkadaslarindan biri erzurumdan gelmis . burayada ugramis. Kayınbabamda kahvaltiya kalmalarında cok israr etmis. Adam karısıyla tek gelmisti hosgeldin ettim ve yerime gectim kaynanam arkadasiyla sohbet ederken nursen ablada yanimdaki sandalyede oturuyordu bizde fısır fısır konusuyorduk.

"Eda emir kalkmadımı daha"

"Çikarken yuzune bakmadim nursen abla ona kızgınım. Simdi uyandıysa bilmiyorum"

"Üzme kendini canim . mari cok onemli bir kisi deil."

"Ben göreceğimi gördüm, duyacagimida duydum nursen abla . boswer sen sıkma canını"

Dedim ve kahvaltimiza devam ettik kayinbabam çaktırmasada sinirli oldugunu hepimiz biliyorduk.

Aradan bir kaç saat sonra misafirler erzuruma dönmek icin ayaklandilar. Onlari yolladiktan sonra kayinbabam hizli adimlarla bahçenin ortasina gelip bagirmaya başladı

"EMİR !!!!! LAN EMİR "

Emir bahceye gelip uykulu sesiyle

"Noluyo baba ya"

"Lan daha noluyo mu diyosun. Dun yaptiklarini ne cabuk unuttun"

" Baba büyütme alttarafı ictim maride beni eve getirdi."

"Abartma öyle mi emir bey . mari senin eski sevgilin ve sen artık evlisin!"

"Biliyorum ama ben bu evliligi isteyerek gerceklestirmedim. Ablam icin evlendim ben!. Ve eski hayatımada istedigim gibi devam edebilirim!"

Ben emirin bu sözleri karşısında paramparça olmustum. Ve onu hayretle izliyordum.

Kayınbabam emire yaklaşıp tokatı yüzüne çarptı.

"Allah aşkına ağam. Sakin olun"

"Karışma anne! Bu tokattan sonra bu evde 1 dakika bile kalamam"

Diyip konağın icine girdi emir. Indiginde ustune pantolon ve tsort giymisti. Elindede bavul vardı ne yani gidiyor muydu? Beni burda bırakıp gidecekmiydi? Zaten o sözlerinden sonra benide götürmesini beklemezdim. Kaynanam resmen emirin ayaklarına kapanıp gitmemesi icin yalvariyordu

"Dur dur dur emir oğlum lütfen dur gitme allah aşkına. Anan olarak biraz hatrım varsa dur yavrum ne olursun"

"Kalk lütfen ana bu saatten sonra burda kalamam! Sen yinede üzülme . hadi eyvallah"

Diyip konağın kapısını carpti ve gitti. Kayınbabam sert bir suratla oturuyordu agzini bile acmiyordu. Kaynanam ise dizlerine vurup ağlıyordu nursen abla kaynanamı teselli ediyor. Baran ise emirin telefonunu arıyordu . ben odama cıktım. Yatagın üzerinde adeta hem öfkemden hem üzüntümden hemde emirin sözlerinden dolayı hıckıra hıckıra agliyordum. Emirin sozleri oldukca zoruma gitmisti.

Arkadaslar okuyucu sayimiz 444 begeni sayimiz 5 veya 4 lutfen arttiralim begenileri yoksa hikayeyi final etmek zorunda kalicam. Yinede sizi seviyorum iyi okumalar:)