TÖRE SONUCU EVLİLİK

24. Bölüm

Günler günleri, aylar ayları kovalıyordu. Eda kendini dış dünyadan soyutlamış habersiz ve masum bir şekilde uyuyordu. Belkide bu uykudan hiç uyanmayacaktı belkide her an uyanabilirdi.

Eda bitkisel hayata gireli tamı tamına 3 ay olmuştu. Eda'dan hala bir hareket kıpırtı bile yoktu.. Emir yatak odasında 3 aylık bebeği 'Halil Miran' ile kalıyordu. Bebekle kendisi ilgilense bile işte olduğu zamanlar babaannesi ve eve bakıcı olarak aldıkları genç kız ilgileniyordu..

******

"Anne, şilan'a söyle oğlumu hazırlasın, Eda'ya gideceğiz."

"Oğlum tamam anladım. Karını merak ediyorsun da hergün olmazki bak havalarda soğuk. Çocuk hasta olacak, kendini düşünmüyorsan evladını düşün."

"Anne! Eda bizi duyuyor. Hem Miran'da annesinin yanında sakinleşiyor. Uzatma arabadayım ben hazırlayıp getirin çocuğu."

"Peki oğlum, tamam."

Zaten asabi ve sinirli bir insandım. Eda'nın durumu beni daha çok geriyordu. Kızıyordum ama eda'ya değil hayata. Biz böyle olmamalıydık. Biz bunu hak etmemiştik.

Hastaneden geldiğim gün yani doğumun aynı zamanda Eda'nın bitkisel hayata girmesinin 3. Günü zerda konaktaydı. Yüzüğü atıp onu konaktan kovdum. Zerda sinirden delirmişti. Beni tam elde edecekken son anda kaybetmesi ona oldukça koymuştu. Bu yüzden depresyona girmiş, sinir hastası olmuştu. Arada bir terapiye gidiyor kendini toparlamaya çalışıyordu.

Arabanın kapısı açılmıştı. Şilan ve miran gelmişti. Şilan bebek pusetini ön koltuğa sabitleyip arka koltuğa yönelmişti.

"Senin gelmene gerek yok şilan"

Bu kız bir garipti. Anlayamıyordum onu.

"Peki ağam."

**
Hastaneye geldiğimde asansörün 5. Katına basıp yoğun bakım odalarının olduğu bölüme çıktım. Gözüm oğluma takıldı. Nedense annesinin yanına gelince çok sakin oluyor. O da biliyor annesinin yanına geldiğimizi. Asansörün kapısı açılınca Eda'nın odasına doğru yol aldık. Hemşireler telaşlı bir şekilde Eda'nın kapısının önünde koşuşturuyorlardı. Ben bir hemşireyi durdurdum.

"Ne oluyor.! Eda hanzade benim karım olumsuz bir durum mu var?!".

"Bey efendi size bilgi verilecek. Şimdi karınızın yanına girmemiz gerek. Lütfen bekleyin."

Ya ona bişey olduysa ben yaşayamazdım. Miran'ı koltuğa koyup diz çöktüm. Ellerimi yüzüme yerleştirmiş. Baya baya ağlıyordum.
Aradan 10 dakika sonra doktor çıktı.

"Emir bey! Müjde karınız uyandı!"

BÖLÜM KISA AMA GÜZEL:) cok bekletmemek adına bir kısım YAZDIM. Bol bol yorum istiyorumm..💗💜🙏