Saved (Carl Grimes)

Chapter eleven

Violet

Ik sta net op het punt om weg te gaan maar ik bedenk me. We zitten veilig tussen de muren. Niemand zal hier doodgaan. Ik hoef de mensen niet te missen. Hoop ik.

Ik ga bij de rand van het meer zitten. Het is donker dus hopelijk val ik niet op. Dit is denk ik mijn plekje geworden. Even nadenken of genieten van de eenzaam heid.

Carl Grimes

Wat ben ik toch weer stom bezig. Ik had haar gewoon genegeerd en was doorgelopen naar het feest. Pap komt naar me toe gelopen. 'Weet je wat er met Violet is? Ze was heel de avond lekker met je zusje aan het spelen en bood vrijwillig aan om haar naar bed te brengen. Toen ze terugkwam was ze boos of verdrietig en duwde de babyfoon in mijn handen en negeerde me.'

Heb ik dat gedaan? Ik knik en loop snel weer naar buiten. Waarschijnlijk is ze meteen naar huis gegaan.

Ik ben zo stom, ze begint me waarschijnlijk net te zien als een vriend en dan maak ik weer een cliché opmerking, maar ik moet toegeven, ze zag er wel echt prachtig uit.

Ik klop op de deur maar krijg geen reactie. Snel kijk ik of er licht brand op haar kamer. Ook niet. Waar zou ze zijn?

Opeens zie ik Ron over straat rennen. Wat is die gast nou aan het doen? Ik sluip langzaam achter hem aan. Hij rent door tot aan het meer. Daar zie ik ook een andere gedaante. Zou dat haar zijn?

Violet

Opeens komt Ron naast me zitten. Echt heel dicht naast me. Ik ruik een lichte alcohol geur. Hoe komt hij nou aan alcohol? 'Hey babe ga je mee naar de toren? Daar is niemand op dit moment.' 'Ron ga water drinken, misschien besef je dan wat je aan het doen bent.' Hij slaat zijn arm om me heen. Nu pas zie ik dat hij een mes vast heeft. 'Kom mee prinses, ik wil je geen pijn doen.' Hij gaat staan en houd het mes bij mijn keel. Ik hou mijn handen omhoog als teken dat ik niks doe en wordt vooruit geduwd naar de toren.

De toren waar niemand is.

Carl Grimes

Ik zag een flikkering van iets. Waarschijnlijk was het een mes of zo. Violet staat op met haar handen in de lucht. Wordt ze bedreigt ofzo? Ron pakt haar arm stevig vast en loopt weg.

Na een tijdje weet ik pas waar ze naar toe gaan. Ze gaan naar de toren!

Ze hebben al een hele grote voorsprong, als ik nu zal gaan rennen zal ik als nog niet op tijd zijn.