Ze las heel de brief. Zonder iets te zeggen pakte ze me stevig vast en begon over mijn rug te wrijven. Na een tijdje laat ze me eindelijk los. 'Zo moet je niet denken Violet.' Ze veegt een traan weg. 'Iedereen hier houdt van je, ze hebben je nodig. Wij gaan jou nooit ergens achterlaten. Nooit.'
Nu word ik ook emotioneel. Ik had niet gedacht dat die brief zo'n impact zou hebben op haar. 'Je weet toch dat Carl je nooit kwijt wil raken?' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Kom op doe niet zo verbaasd. Die jongen houdt van jou met heel zijn hart.' Blosend kijk ik de andere kant op.
Ik denk terug aan de brief die ik had geschreven voor hem. Ik zat zelf te huilen toen ik die aan het schrijven was. Ik haal de brief uit mijn jaszak en geef hem aan Carol.
Zonder iets te zeggen scheurt ze het zo voorzichtig mogelijk open en leest de brief. Na een tijdje vouwt ze de brief op. Het duurde even want de brief was erg lang. Ik heb er praktisch in gezegd wat ik voor hem voel en dat ik altijd aan hem zou denken. Ik besef nu hoe stom en egoistisch ik ben. Carl betekent te veel voor me om hem achter te laten. Iedereen hier betekent te veel voor me. Carol heeft gelijk. Dit is een hechte groep, die laten niet mensen zomaar achter. Ze blijven bij elkaar. Ik ben een deel van deze groep. Ik kan hun ook niet achterlaten.
Ze geeft me de brief terug. 'Je moet het aan hem geven.' Ik knik. 'Kom mee naar binnen meisje, ik maak een lekkere kop thee voor je en warm wel wat eten voor je op, je hebt al een tijdje niks meer gegeten. Ik knik alweer. Ik ben haar zo dankbaar maar het lukt me simpelweg niet om te praten.
Carol en ik praatteen een lange tijd door. Uiteindelijk voelde ik me een stuk beter en veel zekerder van dingen. Morgen moet ik de brief aan Carl laten lezen. Ik ben benieuwd wat hij gaat zeggen.
Ik sliep zonder dromen.
JE LEEST
Saved (Carl Grimes)
FanficViolet zit in de struiken, zich te verbergen voor de walkers. Ze ziet een jongen met een sherrif hoed. Ze blijft hem achtervolgen en red zijn leven. Kan hij ook haar leven redden?
