Ik zit op mijn bed, een plan te bedenken om hier weg te gaan. De walkers hebben de muren omsingeld. Overal staan ze, wel honderden. Nadat we van de kerk terug kwamen heb ik me opgesloten op mijn kamer. Dat was gisteren.
Er wordt op de deur geklopt. 'Kom op Violet, je kan je niet voor altijd daar verschuilen, je moet toch eten?' Eerlijk gezegd heb ik wel honger. Toch maak ik de deur niet open.
Niemand komt meer buiten. Sasha, Abraham en Daryl zijn meteen vertrokken en hebben er veel meegenomen, maar niet genoeg. Er staan wel mensen op hun posten alleen ze kunnen niet veel doen. Het is niet alsof er nu opeens mensen komen zoals de wolves. daar zorgen de walkers wel voor.
Carl heb ik ook niet meer gesproken. Op dat moment voelde het goed, alsof alleen hij er was op de hele wereld. Achteraf gezien ben ik wel blij dat het niet is gebeurt. Dan zou het nog lastiger zijn om hem achter te laten. Ik weet eigenlijk niet wat ik voor hem voel. Ik mag niks voelen punt uit. Ik schakel al mijn emoties uit en ga verder met het inpakken van mijn rugzak. Vannacht ga ik.
- 's nachts
Voorzichtig open ik de deur. Die gaat krakend open. Ik houd mijn adem in en luister of ik iets hoor. Helemaal niks. Op mijn tenen loop ik verder, met mijn rugzak om en schoenen in mijn hand. Die doe ik buiten pas aan.
Ik loop de trap af en blijf luisteren. Ik hoor geen geluid uit carols kamer komen. snel ga ik naar beneden. Ik leg mijn brief, die ik vanochtend had geschreven op tafel. Dan weten ze waarom ik ben gegaan. Ik heb ook nog een brief voor Carl. Ik loop naar de deur en doe die voorzichtig open.
Meteen doe ik mijn schoenen aan. Ik kan vanaf hier de walkers al horen. Ik heb letterlijk nog geen enkel idee hoe ik dit ga doen. Net als ik mijn andere schoen aan wil doen hoor ik een kuchje. Carol staat achter me met de brief in haar handen. 'En wat was jij van plan te gaan doen?' Vraagt ze met zo'n typisch moederlijke toon. Schamend kijk ik naar mijn voeten. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen.
Wat gekraak van papier, wat betekent dat ze de brief gaat lezen. Het was heel persoonlijk. Ze maakte een verbaasd geluid en ging naast mij zitten.
JE LEEST
Saved (Carl Grimes)
FanfictionViolet zit in de struiken, zich te verbergen voor de walkers. Ze ziet een jongen met een sherrif hoed. Ze blijft hem achtervolgen en red zijn leven. Kan hij ook haar leven redden?
