Sonsuz Nefret

Aldatılma

(Medya: Neşe'nin ağladığı zamanki göz rengi.)

Abim ceketini aldığı gibi hışımla evden çıktı. Her erkeği klasik tribi zaten. Ceketini al ve evden çık. Peh.

Hala abimin dediği şey üzerine şoktan çıkamamış ve saçma sapan düşüncelerle kendimi oyalıyordum. Ne yani şimdi? Dün gece abim ve ben beraber mi uyumuştuk? Üstüne üstlük benim rüya diye iddia etmeme sinirlenmiş ve gerçeleri apaçık ortaya sermişti. Vay be! Ne abim varmış benim!

Aslında onun sinirlenişi benim sırıtmama neden oluyordu. Ve sanırım farketmeden de sırıtıyordum zaten. Abim ceketi alıp evden çıkmış, benim dünya umrumda değil. Abimle uyumuşuz dün gece. İçimden çığlık atmak geliyordu aslında da yapmadım çünkü evdeki herkes benim gibi şaşkın ve şok içerisindeydiler.

"Neşe, iyi misin sen?" dedi Çiçek yanıma gelip kolumu okşadı.

"Çok mutluyum lan." dedim bir yandan sırıtırken. Ben düşünmeden birden ağzımdan çıkmıştı.

"İşte," deyip bir dizine vurdu Güneş. "Kız iyi değil. Tabi bünye alışık değil, kaldıramadı kızcağız."

"Yok çok iyiyim ben." dedim sırıtmaya devam ederken.

"Neşe farkındaysan abin ceketini alıp evden çıktı." dedi Yağmur beni uyarırmış gibi.

"Boşver sen onu ya. Biz de hep böyle. Sinirlenice ve üzülünce ya arkadaşın evinde kalnır birkaç gece yada ceketi alıp evden çıkılır. Normal şeyler bunlar yani. Kesin şu gizli yerine gitmiştir hani 'abinin bildiği yer'. " dedim çok rahat bir tavırla ve ardından da bir kahkaha attım. Abibin bildiği yer derken ellerimle tırnak açmıştım. benim bu hareketim üzerine Bulut abi ve küçük kardeşi göz devirdiler.

"Biz çıkalım mı beyler?" dedi Çağrı abi bizi yalnız bırakmak istermiş gibi. Adamlar haklı tabi, yani ben olsam ben de kaçardım. Hepsi onayladığında ayaklanıp kalktılar hepsi.

"Ben de bir Rüzgar'a bakarım o zaman." deyip ayaklandı Bulut abi de onlarla beraber.

Vatan abi çıkmadan önce Çiçek'in kulağına bir şeyler fıısıldadı ve Çiçek de başıyla onayladıktan sonra Vatan abi katıldı arkadaşlarının arasına.

"Abilerim," dediğimde Yaman hariç hepsi bana baktılar. "Benim yüzümden sabah kahvaltı edemediniz onun için bir yerde bir şeyler yemeyi unutmayın." dediğimde gülümsediler. şuan karşlarında başka kızlar olsaydı eriyebilirlerdi ama ben onları abi olarak gördüğüm için erimedim.

"Ve ayrıca," diye devam ettim. "Şu Yaman'a söyleyin bana bir daha arkasını dönmesin." Sonra da Yaman bana dönüp kendini savunmaya başladı.

"Ama sen abilerim dedin ve ben..."

"Tamam." deyip bir elimi kaldırdım patron edasıyla. "Hadi sen abilerinin peşine takıl küçüğüm."

Herkes benim söylediklerime sırıtırken yada kıkırdarken Yaman sabır dilercesine tavana baktı. "Allah'ım şu kızları anlamak ne zor şey. Kız abisiyle sorunlar yaşayarak sarhoş olabilecek bir bünyeye sahip." deyip gözlerini devirdi. "Hadi çıkalım abi.

Hepsi topluca evden çıktıklarında biz dördümüz evde baş başa kalmıştık. Kızlara dönüp abimin dedikodusunu yapmaya başladım.

" Ne tip bir abim var benim de. İki gün önce kavga ediyoruz, sonra gece birlikte uyuyoruz. Allah düşmanımın başına vermesin ama bir dakika benim düşmanım Pelin'di değil mi? O zaman onun başına versin ya. Şuan da onu düşünecek durumda değilim. Ancak onu düşünmezsem kendimi düşünmüş olurum ve bu da bencillik olur. Bencillikse kötü bir davran..."