Hayatımı Değiştiren Adam

Küçük Sevgili

Şükürler olsun ki birkaç gün süren bu matkap sesleri sona erdi. Annem ve babaannemin büyük ısrarlarıyla Emre Bey'İ ve babasını -Kemal Bey - yemeğe davet etmeye karar verdik.Zeynep koşarak kapıdan dışarı çıktı ve Emre Bey'in kapısını çaldı. Camdan izlemeye başlamıştım.Kapıyı açan Emre önce Zeynep'in yanaklarını sıktırdı. Sonra da gülümsedi , belli ki kabul etmişti. Bir hızla eve geri dönen Zeynep evin içinde "Geliyorlar!" diye bağırmaya başladı. Oradan oraya koşuşturan Zeynep'i durdurdum:

-Sen niye bu kadar mutlusun bakayım?

-Abla ...

-Zeynep!

-Ben galiba bu adama aşık oldum.

-Hahaha...

-Ne gülüyorsun ya! Küçüğüm diye aşık olamaz mıyım?

-Zeynep saçmalama lütfen.

Mutfak kapısından bizi gülümseyerek izleyen annem:

-Üzme ablası kızımı , seviyor belli ki Emre Bey'i.

Annemden de onayı alan Zeynep hemen odasına çıktı. Onu mutlu görmek hoşuma gidiyor , böyle saçma bir şey bile olsa.Her neyse kahvemi ve kitabımı alıp koltuğa oturduğum gibi sırtıma sert bir yastıkla hızlıca vuran babaannem yüzünden irkildim.

-Babaanne yavaş ,ne  oluyor ?

-Ben kaç yaşında insanım iş yapıyorum. Sen gelmiş burada kitap okuyorsun.Kalk iş yap!

-Ben mi dedim canım misafir çağırın akşama diye? 

-Bak hala konuşuyor.Al şu toz bezini hemen işe koyul .

-KENDİ EVİMİZDE BİLE RAHAT YOK. NE EMRE BEY'MİŞ YA!!!

İstemeyerek de olsa tozları aldım.O sırada Zeynep aşağıdan indi ve dışarı çıkmak istediğini söyledi. Birkaç dakika sonra sokaktan müzik ve kahkaha sesleri gelmeye başladı. Merakla annem ve ben pencereye koştuk.Emre yanına bütün çocukları toplayıp evdeki hoparlörlerden hareketli bir şarkı açmış ve  dans ediyorlar. Zeynep de aralarında.Bunu görünce birden tepem attı. Daha iki gün önce tanıştığım adam , kim bilir belki bir sapık. Kardeşimi oradan götürmem gerektiğini düşündüm ve bir hızla dışarı çıktım.

-HEY HEY ! Dururabilir misiniz müziği?

-Efendim , duyamadım.

-Durdur şu müziği!!

-Sen ne kadar inat bir insansın ya? Ne güzel eğleniyoruz işte ne istiyorsun?

-Ben nereden bileyim senin bir sübyancı olmadığını ?

-Psikopat mısın sen? Hayır anlamıyorum , sana böyle düşündüren ne ? Ayrıca çocukların yanında konuşmalarına dikkat etsene sen.

-Zeynep gel sen yanıma.

-Hayır , ben burada eğleniyorum abla.

-Bak gördün mü?

Sinirlerim o kadar bozulmuştu ki elimi havaya kaldırıp yanına yaklaştım. 

-Seninle akşam görüşeceğiz Emre

-Görüşürüz Ayça.

Onlar ben arkamı döndüğüm gibi müziği tekrar açtılar. Evin girdiğim gibi odama çekildim. Sanırım çok abartmıştım .Çocuklarla gülüp oynuyor diye pedofili olacak değil ya? 

...

Saatler geçti gelmelerine yarım saat kaldı. Annem odama girdiğinde pijamalarımla yatağın üzerinde oturuyordum.

-Kızım bu ne hal , adamlar yarım saat sonra gelecek hadi hazırlan!

-İstemeye gelmiyorlar anne.

Kapının arkasından Zeynep araya girdi. Üzerine  pembe en sevdiği tüllü elbisesi vardı , Belli ki hazırlanmıştı:

-Belki beni bir gün istemeye gelirler.

Onun bu şirinliğine güldük. Annemler odadan çıkınca saçlarımı düzleştirip , kırmızı bir gömlek ve bir kot pantolon giydim. Kapı çaldı ve  Emre ile babası gelmişti. Ellerinde bir tatlı paketi duruyordu. Onu aldım ve mutfağa götürdüm.Salondaki kısa süreli muhabbetten sonra yemeğe geçtik.

-Emre oğlum sen okuyor musun?

-Hayır efendim geçen sene işletme bölümünden mezun oldum , şimdi özel bir şirkette çalışıyorum.

-Ne güzel , Ayça da memurluk  sınavlarına hazırlanıyor.

-Hangi bölüm mezunusun Ayça?

-Muhasebe

-Öyle mi , bizim şirkette de bir kadro eksikliği var. İstersen yardımcı olabilirim.

Annem tam lafa girecekti ki ona hiç zaman vermeden:

-Teşekkürler , ben kamuda çalışmak istiyorum dedim.

Akşam aslında iyi vakit geçirmiştim. Emre ellerini yıkamak için giderken koridorda durdurdum.

-Emre ben bugün ki saygısızca yaklaşımımdan dolayı özür dilerim.

-Önemli değil. Seninle anlaşamayacağımız kesin. 

-Her neyse , sen ellerini yıka.

Arkamı dönüp giderken , bir ses geldi. Döndüğümde Emre 'nin elinden kayan sabunla uğraştığını fark ettim. O kadar komik duruyordu ki kendimi gülmekten alıkoyamadım. 

-Ne gülüyorsun , yardım etsene!

Gülerek sabunu alıp uzattım. Teşekkür etti .Saatler ilerledikten sonra hep beraber fotoğraf çekindik.Ben çekinmemek için diretsem de kabul etmediler. Ve daha sonra onları evlerine uğurladık. Aslında iyi insanlara benziyorlardı. Yorgun bir günün ardından telefonumu kurcalarken Emre'nin fotoğrafı sosyal medyada paylaştığını gördüm. Üstelik  bu fotoğrafları Sude de görmüştü. Evet , şimdi kıyamet kopacaktı...