yeni bölümü bitirmeme çok az kaldı bu arada da sizi meraklandırmamak için alıntıyı aşağıya bırakıyorum şimdiden keyifli okumalar vize sınavlarım olduğu için önümüzdeki iki hafta bölüm gelmeyecek ama sınavdan önce bu bölümü bitirip yayımlayacağım sınavı olan arkadaşlara şimdiden sınavı için başarılar diliyorum. :D :D
Sahilden ayrılıp eve geldiğimde Bade hala ortalıkta yoktu. Kızımın odasına girdiğimde odadaki koltukta kızımın mamasını yediriyordu. Ağlamaktan gözleri kızarmış bir haldeydi. Kucağında uyuyakalmış kızımızı beşiğine yatırıp arkasını döndüğünde beni görünce irkilse de gözlerini benden çekip odadan çıkmak için yanımdan geçeceği sırada kolunu tutup onu durdurmuştum.
"Bırak kolumu." Gamze'nin odasında olduğumuz için sesi kısık olsa da sesinde bariz bana karşı bir öfke vardı.
"Bade lütfen, ben bir hata yaptım ve o hatayı düzeltmek istiyorum. Bana bir şans ver, her şeyi rayına oturtmam için bir şans."
"Bana güveniyor musun Mehmet?" diye sorunca afallamıştım.
"Bu ne demek Bade, tabiki de sana güveniyorum. Sadece Gamzeyi öyle görünce sana az güvenmiştim ama anladım ki yanılmışım." nedendir bilmiyorum ama Bade birden gülmeye başlayınca ne olduğunu anlayamamıştım. Birden gülmeyi kesip öfkeyle bana tıslamıştı.
"Güvenmekle güvenmemek arasında ince bir çizgi vardır, birisine ya güvenirsin ya da güvenmezsin Mehmet. Güven tamdır onun ölçüsü derecesi olmaz eğer biraz güvendiğini düşünüyorsan güvenmiyorsun demektir."
"Bade bak ben..."
"Kızın uyanacak, çekil önümden'"
Gözlerimi kapatım derin bir nefes aldım. Bu kadın, beni kolay kolay affedecek gibi değildi ama kendimi ona affettirmek için her şeyi yapmaya hazırdım.
