Hunted by Angels (voltooid)

~12~

"Ik ben de afstammeling," concludeerde ik. Aiden knikte terwijl hij zijn vleugels weer inklapte. Vol verbazing keek ik toe hoe de vleugels langzaam verdwenen in het niets. Tot mijn opluchting trok hij zijn shirt weer over zijn hoofd en ging weer zitten. Hij klopte op de stoel naast hem en ik ging zitten. Ik realiseerde me dat ik nog steeds zijn shirt aanhad. Ik trok mijn knieën op en trok het shirt erover heen. Met mijn ogen dicht liet ik alles bezinken.

Engelen bestonden, alleen hadden ze niet allemaal goede bedoelingen.

Ik was de afstammeling van Omadel, die mysterieuze krachten bezat en ik daardoor ook.

Aiden was een engel die voorbestemd was om mij te beschermen tegen de gevallen engelen die mijn 'krachten' wilden afpakken om de mensheid over te nemen.

Het was een heleboel informatie, ik moest het allemaal even laten bezinken. Ik herhaalde in mijn hoofd alles wat Aiden zojuist gezegd had en stelde alle mogelijke vragen die in me opkwamen.

"Je zei dat alle wezens in verhalen een soort van bestaan hebben, bestaan vampiers en weerwolven dan ook?" vroeg ik.

Aiden snoof. "Die harige wezens en bloedzuigers bestaan, alleen wat minder extreem dan iedereen denkt. Weerwolven, alle andere gedaanteverwisselaars en vampiers zijn eigenlijk een soort huisdieren van de gevallen engelen en behoren tot de Duistere Wezens. Omadel heeft ervoor gezorgd dat de poorten naar de onderwereld, waar al die wezens vandaan komen, voor altijd gesloten blijven. De varianten die in de verhalen voorkomen zijn flink geromantiseerd."

Ik knikte als teken dat ik het begrepen had en formuleerde mijn volgende vraag.

"Waarom herinneren de mensen zich niets van al die wezens?"

"Mensen leven maar kort in vergelijking met de feeën en elven. Hun geheugen is ook niet al te best en in de loop der tijd zijn ze gewoon vergeten dat ze niet de enige op deze planeet waren. Wel zijn er altijd verhalen blijven bestaan over alle licht en donkere wezens," vertelde Aiden.

"Ik neem aan dat die mannen in de steeg ook gevallen engelen waren?" vroeg ik terwijl ik voor bevestiging naar Aiden keek. Hij gaf me korte knik, iets wat de angst in mijn lichaam alleen maar liet toenemen.

Nadenkend tikte ik mijn vinger tegen mijn neus. "Hoe ontstaan gevallen engelen?"

"Het zijn eigenlijk een soort kruisingen tussen demonen en engelen. De engelen zijn naar de aarde gekomen, meestal gewoon om een klein klusje op te knappen. Als ze dan hier komen en ze maken kennis met de aardse cultuur zijn de verleidingen groot, drank, drugs en seks, iets wat ze nog nooit meegemaakt hebben. Meestal raken ze verstrikt in allerlei duistere zaken en mogen niet meer terugkeren naar Boven, omdat ze teveel zondes zijn begaan. Hun vleugels worden afgeknipt en ze krijgen een tattoo op hun binnen arm, waardoor de normale engelen ze snel kunnen herkennen."

Met een diepe zucht liet ik mijn rug tegen de stoel leuning vallen. "Holy fudge," mompelde ik terwijl ik met mijn handen over mijn gezicht wreef. "Het kan niet erger worden," zuchtte ik vermoeid. Ik keek naar Aiden en zag zijn gepijnigde gezicht. "Oh nee. Alsjeblieft niet nog meer ellende," zei ik terwijl ik met mijn hoofd schudde en mijn ogen stijf dichtkneep.

"Er is een speciaal ritueel met duistere krachten waardoor de gevallen engelen jou krachten af kunnen pakken," zei Aiden. Hij wende zijn blik af toen hij zijn zin vervolgde. "Ze moeten je bloed drinken, terwijl jij nog levend bent."

Alle kleur verdween uit mijn gezicht. Paniek welde in me op. "M-maar hoe kan ik ze dan stoppen?" vroeg ik met trillende stem. Aiden wierp me een doordringende blik toe en antwoordde: "Niet ik, wij," "Nou, hoe gaan wij die gestoorde dodo's stoppen?" vroeg ik geïrriteerd.