Verholen genot.

Het berichtje.

Wanneer ik mijn auto de oprit op reed bij mijn huis, stapte ik uit na hem geparkeerd te hebben. Een turbulent dagje waarin veel gebeurd was, kon ik wel zeggen. Bij mijn eerste les was ik van mijn paard gevallen. Wat moest Nellie wel niet denken? Hoogstwaarschijnlijk vond ze me een amateur, hoewel ze wist dat het voor mij een tijd geleden was geweest. Excuses kon ik genoeg bedenken, maar de enige die ik kon beschuldigen, was ikzelf. Mijn onoplettendheid had mij wederom de kop gekost. Stom, stom, stom.
Vanuit mijn huidige positie keek ik even naar mijn huis. Een erg bijzonder huis was het niet. Veel meer dan dit kon ik me niet veroorloven met mijn simpele inkomen. Het enige dat ik nog miste in mijn leven, was een man. Een knappe en gespierde man die me veel plezier kon beleven. Misschien moest ik maar eens Tinder aanschaffen. Een media ding waar ik eigenlijk van het begin af aan een hard hoofd in had gehad. Het voelde voor mij niet als een serieus iets. Alsof je er enkel zat om een "neukerdje" te vinden. Ik moest toegeven dat er veel nadelen aan verbonden zaten, maar in de huidige tijd waren er niet heel veel andere mogelijkheden. Alsof je in het Kruidvat iemand tegen het lijf zou lopen waar je de rest van je leven mee samen zou zijn. Nee, dat ging hem niet meer worden. Tinder was dan misschien de beste optie.

Zodra ik binnen was, besloot ik ook mijn telefoon erbij te pakken om vervolgens de welbekende app te downloaden. Het icoontje kwam mij bekend voor en nadat ik op "download" had gedrukt, stond het niet heel veel later op mijn telefoon. Alweer een nieuwe app tussen de tientallen anderen. Wat had ik er toch allemaal aan? Candy Crush, Candy Crush Soda, Neko Atsume... Laatstgenoemde was een vrij kinderachtig spel waarvan ik niet wist waarom ik het überhaupt had. Katten voeren op een virtueel iets was een teken dat er iets mis was in je leven. Waarschijnlijk dat je te lang single was en troost ging zoeken bij katten, maar geen zin had in een tastbaar beest. Een simpele en goedkope oplossing voor een knuffelbeestje.
Om in te kunnen loggen was het de bedoeling om een account aan te maken. Om het makkelijk te houden, logde ik in via Facebook - ook dat was een optie bij Tinder. Handig, maar toch enigszins geniepig. Alsof ze je hele vriendenlijst wilden laten weten dat je wanhopig op een dating-app zat.

Direct verschenen er verschillende mogelijkheden op mijn scherm. Liken, disliken... Het was een letterlijke vleeskeuring. Had ikzelf wel een duidelijke profielfoto die een knappe kerel aan zou trekken?
Na een aantal keren "disliken", kwam ik een man tegen die mijn oog trok. Het was een man met donker haar, net gekleed en een knap koppie erop. Mijn hart maakte een raar sprongetje waar ik zelf van schrok. Daarom, in een opwelling, begon ik hem te liken. "Je hebt een match!" Kwam er op mijn scherm en een klein en opgewekt gilletje verliet mijn mond. Een match?! Deze man wilde mij ook wel beter leren kennen. Kijk, zo'n app bracht een persoon ook nog wat goeds.

Nadat ik voor mezelf had besloten dat ik mijn telefoon weg zou leggen (Tinder was vreselijk verslavend), kreeg ik alweer een berichtje. Een Tinder berichtje. Wie zou mij nou een bericht sturen? Opnieuw maakte mijn hart een raar vreugde sprongetje toen ik de naam zag: Steve. De jongen waar ik zonet een match mee had. Snel, maar niet te gretig, opende ik het berichtje:

"Hey schoonheid, zin in een nieuw avontuur?"

Was dat het? Mijn hart stond even stil. Wat moest ik hier nu op reageren?! Help! Hier was ik niet goed in. Waar waren je vriendinnen als je ze nodig had? En nu had ik het bericht al geopend. Kon hij dat zien?! In paniek legde ik mijn telefoon weg. Wat nu?! Wilde ik dit wel? Was ik klaar voor meer dan een "friend with benefits"?