Verholen genot.

Oude gewoonte herleefd

De saaiheid van de date die ik had met Richard, was niet eens te beschrijven. De avond was snel verlopen en we waren na een ongemakkelijke kus uit elkaar gegaan. Onze wegen zouden scheiden voor die avond, maar als je het mij zou vragen ook voor altijd. Die vent viel niet aan het praten te krijgen! Het irriteerde me de hele avond mateloos en het enige positieve wat ik aan die avond over had gehouden, was gratis eten en gratis wijn. Meer dan dat ook niet. Misschien dacht hij wel dat hij een super date had gehad, maar als dat zo zou zijn, wist ik niet wat zijn standaarden waren.

Goed, op dit moment bevond ik me gewoon thuis en ik kon toegeven dat ik eigenlijk enorm baalde van deze slechte date. Het was enigszins verspilling van mijn tijd en ik was er met te hoge verwachtingen naartoe gegaan. De eindstand was nu dus eigenlijk dat ik de hormonen die door mijn lijf gierden niet meer kon temmen en er moest dus iets aan gedaan worden. Zou ik... Nee, Scarlet. Dat zou je niet meer doen! Toch gleed mijn hand in mijn broekzak en haalde ik heel voorzichtig mijn telefoon eruit. Langzaam scrolde ik door de lijst met contacten heen en een aantal zouden vast wel in zijn voor een avontuurtje. Allemaal van die vieze players, maar oh zo aantrekkelijk, gespierd, knap... Rijk... Daar kon ik eigenlijk wel wat mee. Een avondje de slet uithangen, hadden mijn vriendinnen dat genoemd. Niemand hoefde er echter van te weten, toch? Niemand hoefde te weten dat ik mijn belofte aan hen en aan mezelf zou breken. De enige die straks met het schuldgevoel zat, was ikzelf en daar kon ik vooralsnog wel mee leven. Hoe erg kon één avondje zijn? Dat was een peulenschil! De grote vraag was nu echter wel wie ik precies zou gaan bellen. Of was een berichtje in deze situatie beter? Ik kon toch niet iemand bellen en vragen: "Hey, heb je zin om te neuken?". De gedachte alleen al liet me eigenlijk zachtjes lachen. Mijn gedachten konden soms zo vunzig zijn... Ach, dat mocht toch best? Wie had dat niet? Van die vieze oude mannetjes hadden dat vast continu. Dan was het niet zo gek dat mijn gedachten zo nu en dan ook niet alleen maar over regenbogen en pizza gingen.

Mijn vinger bleef even staan bij een naam waar ik fantastisch wilde herinneringen aan had: Valentino, of Valentijn hoe ik hem graag noemde. De eerste keer dat ik bij hem thuis was gekomen, was ik toch wel wat verbaasd over de omvang van zijn huis, de auto's voor de deur, het interieur en bovenal zijn favoriete mysterieuze kamer in het gigantische huis en dit alles op mijn leeftijd. Als ik dat met mezelf ging vergelijken, werd ik toch wel een beetje verdrietig van binnen. Hoe kon iemand op deze leeftijd al zo succesvol zijn?! Misschien lag het gewoon aan mij, maar goed. Valentino, zoals ik al zei, was een prachtig aanzicht om te zien. Italiaans, donker haar, donkere ogen, een boom van een vent met een gigantische spiermassa. Al met al helemaal perfect voor mij. Hij paste overduidelijk in mijn plaatje van wat perfect was. Waarom we nog geen relatie hadden? Om eerlijk te zijn wist ik dat zelf ook niet. Niet alleen viel ik als een blok voor hem, maar Valentino had ook een zwak voor mij. Misschien moesten we gewoon eens op date, in plaats van onze vaste seksueel getinte avonden.

Valentino was groot fan van het zogenaamde sm, maar ook bdsm was voor hem geen probleem, vertelde hij altijd. Hij stemde zich af op de dame in kwestie die de eer had hem te mogen vergezellen op zo'n avond, maar gek genoeg was ik vaak de winnares. Ik drukte voorzichtig op het groene hoorntje en hield de telefoon aan mijn oor. Hij ging over! Op het moment dat ik de heerlijk opwindende stem van Valentino hoor, begin ik te grijnzen. 'Hey Valentijn. Heb je tijd?' Deze vraag zei hem meestal al genoeg. Aan de andere kant van de lijn hoorde ik dan ook een klein lachje. 'Voor jou altijd schoonheid, dat weet je toch. Ik zie je over een kwartier.' Zonder verder nog wat te zeggen werd de verbinding verbroken. Ik fatsoeneerde mijn haar, pakte mijn tas en sleutels en hobbelde richting mijn auto om te vertrekken naar de gigantische villa van Valentino.

Een kleine tien minuutjes rijden was het vanaf mijn huis: de reusachtige villa van Valentino, de prachtige Italiaan. Ik parkeerde mijn auto langs één van zijn aanzienlijk vele malen duurdere auto's en stap uit. Wat stuntelend wankel ik op mijn hoge hakken over het grind heen. Erg tactisch was het niet neergelegd. Zeker niet als je dames wilde ontvangen. Ik klop driemaal op de deur en wacht totdat de hunk opendeed. Dit duurde niet al te lang. Met twee glazen wijn in zijn hand, rode wijn, en niet meer dan een pantalon aan en nette schoenen opende hij de deur. Allereerst gleden mijn ogen even over zijn wasbordje heen, maar al snel pakte ik de wijn aan, liep ik naar binnen en keek ik even rond. 'Goh, je huis blijft me verbeelden, Valentijn.'