Verholen genot.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Oké ik geef toe: gisteren liep niet zo lekker. Een fout maken was menselijk en dat Valentino daarna geen zin meer had in ons spelletje was meer dan logisch. Wat ik daarentegen wel fijn vond, was dat hij mij gelijk verzekerde van een tweede kans en die tweede kans was vandaag. Ik moest toegeven dat ik er toch wel een beetje zenuwachtig voor was. Straks deed ik het weer fout! Dan zou hij vast heel anders over mij gaan denken, aangezien hij nu vooralsnog het idee had dat het een foutje was. Dat foutje kon ik vandaag rechtzetten, maar ik kon het ook verder verpesten en wie wist wat ik dan wel allemaal niet zou gaan verpesten? Ik was immers niet de meest handige persoon...

De hele dag had ik gespendeerd op mijn werk en de dag leek voorbij te kruipen. In de pauze was ik naar mijn favoriete tentje gelopen en hier had ik wat sushi gekocht samen met een overheerlijke smoothie. Veel gezonder zou het in mijn leven niet worden en ik moest toegeven dat ik mezelf aangenaam had verrast door deze keuze. Je kon zeggen dat ik zelfs een beetje trots was toen ik op kantoor mijn overheerlijke Dragonroll naar binnen zat te werken terwijl ik zo nu en dan triomfantelijk een slokje van mijn sinaasappel met aardbei smoothie nam. 

Nadat ik nog enkele uren op mijn werk door had gebracht - die overigens leken aan te voelen als jaren! - was het tijd om mijn spullen te pakken en razendsnel naar huis te gaan. Na een lange werkdag vond ik het altijd wel fijn om mezelf op te kunnen frissen en zeker voor zo'n spannend moment als vanavond, waarop Valentino mij zou weten te verleiden als geen ander, moest alles tip top in orde zijn. Waar de taxi's normaal gesproken aaneengesloten voorbij leken te rijden, was dat nu niet het geval en zodoende stond ik wel een dikke tien minuten te wachten. Dan kon men denken dat tien minuten niet lang is, maar wanneer men ergens op aan het wachten was, was dit wel een heel ander verhaal. 

In de taxi zorgde ik ervoor dat ik een lijstje op mijn telefoon typte waarop alles stond waaraan ik wilde voldoen. Bovenaan het lijstje stond dat ik ervoor wilde zorgen dat ik lekker rook en dat ik overal waar nodig was grondig geschoren had. Ik wist Valentino's preferenties niet en ik moest zeggen dat ik me haast niet voor kon stellen dat hij voor behaard zou kiezen. 

Zodra de taxi voor mijn huis stopte, sprintte ik op mijn hoge hakken mijn appartementencomplex binnen. Doordat ik wist dat de lift te lang zou duren, besloot ik zelf de trap al op te rennen. Ondanks het feit dat ik enkele keren mijn enkel bijna leek te verzwikken, wist ik het heelhuids boven te brengen. Dat maakte me blij, maar ook wat nerveuzer. In de spiegel kon ik namelijk zien dat mijn hoofd knalrood was. Nu wist ik dat dit ook kon komen doordat ik net gerend had en ik wist ook dat een lading make-up soms net je reddende engel kon zijn, maar het maakte me niet zekerder. "Gadver! Zo gaat hij je nooit leuk vinden," zei ik dan ook tegen mezelf. Wilde ik überhaupt wel dat hij me leuk zou gaan vinden? Eerlijk gezegd wist ik het niet. 

Nadat ik eindelijk was opgefrist, geschoren, aangekleed en opgemaakt, nam ik plaats op de comfortabele bank in mijn huis. Welke houding moest ik aannemen? Sexy? Misschien gewoon hoe ik altijd zat? Ik besloot mijn been over de andere te slaan en een enigszins comfortabele positie aan te nemen door weg te zakken in de kussens. Nu was het aftellen afgeblazen. Valentino zou zo komen - de klok liet me weten dat het nog maar vijf minuten waren. Nog vier, drie, twee, een... En toen ging de bel!