Hoofdstuk 44

1K 26 0
                                    

Midden in de film gaat mijn telefoon af en ik kijk er verbaast naar. 'Faye' staat er. Mist ze me nu al. Ik grinnik bij de gedachten en neem op. 'Hallo?' Hoor ik Faye zeggen. 'Hoi?' Vraag ik verbaast. 'Je spreekt me Faye er is wat gebeurt!' Roept ze in paniek. 'Faye praat door!' Schreeuw ik haast. Viktor kijk me bezorgt aan. 'Het... het gaat om Nicolai.....' zegt en het lijkt alsof ze elk moment in huilen kan uitbarsten. 'W-wat is er met hem?' Vraag ik. 'H-hij is....' ze begint hard te huilen. 'Faye!!' Zeg ik. 'Hij heeft gisteravond te veel gedronken en heeft een zwaar ongeluk gehad......' ik zeg niks meer en ik voel tranen in mijn ogen komen. "Femke? Wat is er?! " vraagt Viktor gelijk en trek me tegen hem aan. Ik begin hard te huilen. "Nicolai heeft een ongeluk gehad" zeg ik ongeloofwaardig. "Wat!" Roept Viktor gelijk. "Ik.... Ik moet even iemand bellen" zeg ik en ren de kamer uit. 'Femke ben je er nog?' Vraagt Faye. 'Ik moet gaan bel je later' met dat hang ik op en ren naar beneden. Ik bel mijn vader op. Ik hoor voetstappen snel naar beneden komen. Kom op neem op. Ik hoor zijn voicemail en spreek hem in. "Bel me zo snel mogelijk op! Je hebt het waarschijnlijk al over Nicolai gehoort kan je tickets terug regelen?" Ik hang dan op en Viktor kijkt me aan. Ik loop naar hem toe en omhels hem. Hij legt zijn hand op mijn wang. "Ik snap als je teruggaat maar laat me dan meegaan" zegt hij en kijkt me recht in mijn ogen aan. "Viktor je bent hier gekomen voor je familie" zeg ik en kijk naar beneden. "Maar..." voordat hij zijn zin af kan maken onderbreek ik hem. "Ik red het wel in mijn eentje, blijf nou maar hier bij je familie die zie je niet zo vaak" zeg ik lief en geef hem een kus. "Oke oke" mompelt hij. Ik zie dat hij het er niet mee eens is maar toch niks zeggen. "Ik ga kijken of er een vliegtuig vanavond gaat" Zeg ik en zet mijn telefoon uit. Samen lopen we naar de computer en Viktor gaat zitten en trekt me op zijn schoot. "Er gaat er een om '21:47' misschien kan ik met die dan heb ik ook nog tijd met jou" zeg ik en glimlach naar hem. Hij slaat zijn armen om mijn heupen en knuffelt me. "Het duurt te lang voordat ik je weer zie" mompelt hij. "Komop je red het heus wel" grinnik ik. "Maar natuurlijk ga ik jou ook wel missen" mompel ik dan. "Maar je weer dat Nicolai mijn vriend is en ik wil gewoon naar hem toe" zeg ik verdrietig. Hij draait me om en kijkt me aan. "Niet huilen... kom hier" hij omhelst me en plaatst een kus op mijn haar. Ik kijk hem weer met een glimlach aan.
________
Nadat we de film nog af hebben gekeken en pizza bestelt heb is het tijd om te gaan. Mijn koffer heb ik ingepakt toen Viktor mijn vlucht aan het boeken was. Ik zucht even als ik naar Viktor kijk. Sinds dat ik hem vertelt heb dat ik wegging is hij niet zoals voor de film. Hij is het tegenovergestelde van wat hij eerst was eerlijk gezegt. "Viktor...." ik zucht even diep. Hij kijkt op. "Komop niet zo kijken" Mompel ik. Hij zucht even en rolt met zijn ogen. Dan komt hij naar me toe gelopen en pakt mijn hand vast en hij trekt me naar zich toe. Hij plaatst zijn lippen op de van mij. Ik ga erin mee en hij vraagt toestemming die ik hem geef. Ik ga met mijn hand door zijn haar en hij stopt. "Ik ga je missen" mompelt hij en pakt mijn koffers zonder nog wat te zeggen en loopt de deur uit. Als we in de auto zitten praat hij niet. Ik kijk naar buiten en hij let op de weg. Als we op het vliegveld aangekomen zijn loopt hij met me mee naar binnen. Toch is het moeilijk om afscheid te nemen. We kijken elkaar aan. "Ik ga je missen" zeg ik en hij kijkt me aan. Ik geef hem snel een kus en er word omgeroepen dat ik naar mijn gate kan. "Doei" zeg ik en geef hem nog snel een knuffel. Hij zegt niks en kijk alleen naar me. Ik draai me om en loop weg. "Femke!" Hoor ik hem roepen en ik draai me om. "Ik hou van je" zegt hij en er komt een glimlach op zijn gezicht. Ik krijg het warm van binnen door zijn woorden. Nog nooit heeft hij dat tegen me gezegt. Ik kan het niet laten om te glimlachen. "Ik ook van jou!" Roep ik terug en hij lacht even. Ik draai me weer om en maak een weg door al de mensen.

~~~~
Jaaa...😅 Sorry dit moest ik gewoon doen! Net nu alles goed ging😂💜 Achja! Weer een hoofdstukje! 44ste al.😊💜 Extra lang hoofdstuk! 848 woorden!😏💘 Nouja! Hopeyalikedit👭💘 Loveya💜💜

Xx Me💜👑

Finding our wayWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu