Finding our way

Hoofdstuk 47

P.o.v Viktor
Na 2 uur heb ik nog geen appje van Femke terug. Gelijk word ik ongerust. Ik heb Faye ookal geappt maar ze heeft Femke niet meer gezien sinds ze terug is gekomen en naar het ziekenhuis is gegaan. Het zal vast wel goed komen. Misschien is ze gewoon in slaap gevallen... Ookal deed ze de laatste tijd best geheimzinnig. Vooral met haar telefoon... Ik app Frank.

Viktor:
He, heb jij Femke gezien? Ze reageert niet op mijn appjes.

Ik gooi mijn mobiel weg en loop de keuken in. Ik pak cola en schenk het in. Dan loop ik naar de bank en kijk op mijn telefoon.

Frank:
Nope, ze is bij Nicolai... Ga ervan uit dat ze bij hem blijft slapen! Geen zorgen😊

Een hele last valt van mijn schouders. Ze is veilig, niks aan de hand. Hopelijk komt alled goed met Nico! Ik pak mijn telefoon en ga naar google. Ik zoek op wanneer er een volgend vliegtuig gaat naar schiphol. Ik denk eraan om terug te gaan. Mijn vriend ligt in het ziekenhuis en mijn vriendin is daar ook. Ik drink mijn drinken op en loop naar boven. Dan ga ik in bed liggen en sluit mijn ogen. Hopen dat Femke morgen reageert.

P.o.v Femke
Als ik wakker word zie ik alles wazig. Ik kijk snel om me heen. Ik zit in een donkere kamer. "Hallo?!" Schreeuw ik. "Help!!!" Schreeuw ik wanhopig. Niemand hoort me. Ik zit op een stoel met allemaal touwen om mijn polsen en voeten. Ik probeer weg te komen maar het touw snijd in mijn armen. "Au!" Mompel ik. "Verzetten heeft geen zin" hoor ik iemand zeggen en het licht gaat aan. Even knijp ik mijn ogen dicht door het licht en kijk naar degene voor me. Hij heeft een masker op. "Pfft, durf je niet eens je masker af te zetten?" Snauw ik. Hij kijk me aan en zijn mond krult op. Er komt een vieze grijns op zijn gezicht. "En waar kijk je naar? Heb ik wat van je aan" mompel ik en kijk hem boos aan. Er komt een grinnik uit zijn mond en hij loopt dichterbij. Ik kijk snel om me heen. Als hij voor me staat kijkt hij me intimiderent aan. Ik buig me hoofd en kijk naar beneden. "Braaf zo" zegt hij. "Ik ben geen hond" snauw ik en hij brengt zijn hand naar mijn hoofd. Ik bijt snel in zijn hand en hij kijkt me vuil aan. Zijn hand gaat omhoog en ik krijg een mep in mijn gezicht. Woedent kijk ik hem aan. "Owja, Viktor is bezorgt... Jammer dat hij je niet meer terug ziet, ik zal wel zeggen dat het over is tussen jullie" zegt hij gemeen. Tranen vormen zich in mijn ogen. Nee, dit kan hij niet doen. "Nee alsjeblieft niet!" Ik begin hard te huilen. "Wat heb ik jou ooit aangedaan?!" Huil ik terwijl ik naar hem schreeuw. Ik ben zo kwaad maar ook zo verdrietig. "Wat je me ooit aangedaan hebt?" Hij loopt naar me toe en staat dicht bij me. Ik kijk hem aan. En hij doet zijn masker af.

~~~~
Mwhahahaha😈 Sorry dat ik jullie nog langer moet laten wachten🙅 OMG bijna vakantie💘🎊 Ik ga dit keer naar Midden Frankrijk😏😇💘 Zin in! Ik moet nog 2 weken naar school🎊👌sorry dit hoofdstuk zou gisteren al komen maar was het vergeten😳😂 Hopeyalikedit💘 Loveya 💜👭

Xx Me👌💘😇