"ฉันไปแล้วนะอลิสัน แล้วก็อย่าลืมจัดการงานที่ฉันสั่งให้เรียบร้อยล่ะ" ลิลี่บอกลาเลขาเธอแล้วโบกมือเดินจากไปพร้อมกับคาร่าที่นั่งรอมาสักพัก
ทั้งสองเดินออกมาเพื่อจะไปดูคอนเสิร์ตที่จัดห่างออกไปไม่กี่นาทีจึงเลือกที่จะเดินไปกันแทนที่จะเสียเงินค่ารถ เธอเดินกันอย่างเปิดเผยโดยไม่หลบหน้าพวกปาปารัซซี่ เพราะคิดว่าหลบไปก็เสียเวลาเปล่าแค่พวกเขาไม่เข้ามาใกล้เกินและไม่ทำใครบาดเจ็บก็พอแล้ว
"เมื่อวันก่อนฉันได้โทรศัพท์จากมอสคิโน่ พวกเขาเรียกตัวให้ฉันไปแคสเดินแบบที่จะจัดอีกสองเดือนข้างหน้า" คาร่าพูดขึ้นระหว่างทาง
"ก็ดีน่ะสิ แล้วเธอตอบเขาไปว่ายังไง" ลิลี่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
"ฉันบอกว่าจะโทรกลับอีกที"
"ทำไมล่ะ?"
"มันชนกับชาแนลที่ให้ฉันถูกเรียกเหมือนกันน่ะสิ" ลิลี่เลิกคิ้วขึ้นทันที "ทำยังไงดี?"
"ฉันว่าเธอตัดสินใจเองได้ แต่ถ้าเป็นฉันยังไงก็ต้องไปชาแนล เพราะยังไงมอสคิโน่ก็เป็นงานแรกแต่กับชาแนลคือหน้าของเรา" ลิลี่อธิบาย
"เธอเป็นเพื่อสนิทฉันจริงๆ" คาร่าพูดอย่างยิ้มแย้มแล้วโอบไหล่ลิลี่ๆแน่น เพราะลิลี่รู้งานด้านนี้ดีและรู้ใจเธอทุกอย่างจึงไม่แปลกที่คาร่าจะรักและเป็นห่วงเพื่อนคนนี้ขนาดนี้
ทันทีที่ถึงคอนเสิร์ตแน่นอนว่าทุกคนที่รู้จักพวกเธอเมื่อเห็นต้องขอถ่ายรูปเป็นธรรมดา ทั้งสองก็ไม่ขัดขืนอะไร ยังดีใจด้วยซ้ำที่มีคนชื่นชอบพวกเธอขนาดนี้ หลังจากนั้นทั้งคู่จึงเดินเข้าไปข้างในและนั่งที่ของตนเองและภายในไม่กี่นาทีคอนเสิร์ตก็เริ่มขึ้น
"ขอเสียงหน่อย!" ลุค เฮมมิ่งตะโกนขึ้นหลังเพลงจบ ทั้งลิลี่และคาร่าจึงกรี๊ดตามคำเรียกร้อง
"คาร่ามาถ่ายรูปกันเถอะ" ลิลี่ชวน คาร่าจึงตอบตกลงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายกล้องหน้าและอัพลงแอพอินสตาแกรมทันที
'5sosสุดยอดที่สุด, ฉันกรี๊ดสุดเสียงกับคาร่า' ลิลี่ใช้ประโยคนี้บรรยายรูปตามด้วยอีโมจิรูปยิ้ม หัวใจสีชมพู และผู้หญิงสองคนจับมือกัน
BẠN ĐANG ĐỌC
Home ที่เดิมเสมอมา (Harry's Fanfiction)
Fanfictionถึงฉันจะทำผิดต่อเธอไป แต่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีบางอย่างระหว่างลิลี่กับแฮร์รี่ที่สื่อเห็นว่าปกติ วันหนึ่งจะต้องถูกเปิดเผยออก แต่ใครจะเป็นคนพูดขึ้น? นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ16ปีขึ้น เนื่องจากมีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุต่...
