"ทำไมถึงเพิ่งจะมาตอนนี้ ทำไม!" ลิลี่ตะหวาดใส่เสียงดังลั่นไปทั่วร้านอาหารทำให้ผู้คนรอบข้างหันมอง
"ฉันเสียใจ" เฮลีย์ตอบกลับ
"ฉันก็เสียใจ!" ลิลี่สะอื้น
เลียมที่ยืนอยู่ข้างๆเอ็ดการ์โอบลิลี่เข้ามากอด เธอร้องไห้สะอื้นจนน้ำมูกและน้ำตาเปื้อนเสื้อเขา แต่เขาก็ไม่รังเกียจเลยแม้แต่นิดเดียว
"ทุกอย่างเพอร์เฟคจนกระทั่งเธอโผล่มา เฮลีย์" เลียมบอก
"ไม่เป็นไร เธอควรจะบอกเขายังไงเด็กคนนี้ก็ลูกเขา" ลิลี่เงยหน้าขึ้นมาพูด "ฉันขอตัวก่อน.." ลิลี่คว้ากระเป๋าและวางเงินไว้ก่อนจะเดินปาดน้ำตาออกไปท่ามกลางสายตาทุกคนที่มองและเสียงกระซิบนินทา
เธอเปิดประตูร้านและก้าวขาออกไปด้วยความหนาวเหน็บ ไม่ใช่เพราะอากาศ แต่เพราะความเจ็บปวดในจิตใจของเธอ เธอเลี้ยงลูกคนเดียวได้เธอแน่ใจ แต่เธอจะบอกกับนักข่าวยังไงในตอนที่เจ้าตัวเล็กนี่คลอดออกมา พวกเขาต้องถามอยู่แล้วว่าใครเป็นพ่อของเขา และเธอจะตอบว่าใคร?
"ลิลี่เป็นอะไรรึเปล่า" แฮร์รี่ที่เดินมาจากข้างหน้าทักเธอทันที่เห็น และเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงและมีน้ำตา
ลิลี่กอดเขาอย่างแน่นและร้องไห้หนักกว่าเดิม แฮร์รี่ลูบหลังเธอและไม่ถามว่าเธอเป็นอะไรเพราะรู้ว่าถ้าเธออยากเล่าก็จะพูดออกมาเอง ลิลี่คิดแค่ว่าอยากจะย้อนเวลากลับไปในวันแรกที่เจอเขา เธอจะไม่ตกหลุมรักและเขาจะได้รู้ว่ามีเอ็ดการ์ลูกชายของเขาในวันนี้โดยที่เธอจะไม่เจ็บปวดใจ เธอคงจะได้แต่คิดถึงรอยจูบและอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา และมีเจ้าตัวน้อยในท้องของเธอทำให้รู้สึกเหมือนอยู่กับเขาตลอดเวลาแต่จะไม่มีใครรู้ว่านี่คือลูกของเขา
"อะไรที่ทำให้เธอได้รู้สึกแย่แบบนี้นะ" แฮร์รี่พูดเสียงปลอบพร้อมกับลูบหัวลิลี่
ซึ่งนั่นคือเขานั่นแหละที่ทำให้เธอรู้สึกแย่ เป็นเขาเสมอ
VOUS LISEZ
Home ที่เดิมเสมอมา (Harry's Fanfiction)
Fanfictionถึงฉันจะทำผิดต่อเธอไป แต่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีบางอย่างระหว่างลิลี่กับแฮร์รี่ที่สื่อเห็นว่าปกติ วันหนึ่งจะต้องถูกเปิดเผยออก แต่ใครจะเป็นคนพูดขึ้น? นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ16ปีขึ้น เนื่องจากมีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุต่...
