ตลอดทั้งสัปดาห์แฮร์รี่ยังคงอาเจียนตลอดเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมผู้หญิงแถมยังกินน้อยเบื่ออาหารอีกต่างหาก แต่ถ้าเป็นผลไม้หรือของเปรี้ยวๆจะกินเยอะมาก มากกว่าปกติ ลิลี่ถามอาการเขากับหมอและขอให้เก็บเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเป็นความลับ หมอบอกว่าแฮร์รี่แพ้ท้องแทนเธอ ทีแรกก็แปลกใจว่ามันมีอาการแบบนี้ด้วยหรือ? แต่ก็คิดว่ามันตลกดี
"อร่อยไหม?" เธอถามเขาในขณะที่ป้อนกีวี่ดิบหั่นแว่นให้เขา แฮร์รี่พยักหน้าแทนคำตอบ "เธอทานเยอะจนฉันรู้สึกอิ่มไปด้วยเลย" เธอพูดติดตลก
"ถ้างั้นพอดีกว่า ให้เธอทานบ้าง" เขาพูดแล้วใช้ซ่อมจิ้มกีวี่ให้ก่อนจะป้อนเข้าปากลิลี่
"หืม อร่อยอะ ฉันไม่น่ามัวแต่ป้อนเธอเลย" ลิลี่บ่นแล้วจิ้มกินเอง
"นึกว่าเธอจะไม่ชอบแล้วจะให้ฉันกินหมดนี่ซะอีก เอามาแบ่งกันเลย" แฮร์รี่พูดแล้วใช้มือหยิบกีวี่ขึ้นมาทานเอง
"เห้ยทำแบบนี้ไม่ได้นะ" ลิลี่แย้งขึ้นแล้วใช้ซ่อมจิ้มกีวี่ที่อยู่ในจาน
แฮร์รี่ใช้มือหยิบอีกชิ้นเข้าปากแย่งลิลี่ทานจึงทำให้เกิดสงครามชิงกีวี่ขึ้น ลิลี่ใช้ซ่อมจิ้มกีวี่ทั้งหมดเท่าที่ทำได้และไม่ยอมให้แฮร์รี่แม้แต่ชิ้นเดียว เขาพยายามดึงมันออกมาจากซ่อมเธอจนทำให้หล่น ด้วยความที่ลิลี่มือไวจึงจิ้มโดนนิ้วแฮร์รี่เข้า เขาจึงร้องโอ้ยขึ้นมา
"ฉันขอโทษ เจ็บมากไหม?" เธอวางซ่อมแล้วจับนิ้วเขาขึ้นมาดูว่าเป็นแผลรึเปล่า
แฮร์รี่มองเธอและยิ้มอย่งดีใจที่เธอเป็นห่วงเขาขนาดนี้ เขาหยิบซ่อมขึ้นมาก่อนจะป้อนเธอ "พรุ่งนี้เธอก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว อิจฉาชะมัด" เขาบ่น
"มีอะไรน่าอิจฉาตรงไหน ป่านนี้งานคงกองท่วมหัวฉันแล้วแน่เลย" ลิลี่บ่นกลับ
"แต่ยังไงเธอก็จะมาหาฉันใช่ไหม?" เขาถาม
"ใช่ มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว" เธอตอบอย่างมั่นใจ
VOUS LISEZ
Home ที่เดิมเสมอมา (Harry's Fanfiction)
Fanfictionถึงฉันจะทำผิดต่อเธอไป แต่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีบางอย่างระหว่างลิลี่กับแฮร์รี่ที่สื่อเห็นว่าปกติ วันหนึ่งจะต้องถูกเปิดเผยออก แต่ใครจะเป็นคนพูดขึ้น? นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ16ปีขึ้น เนื่องจากมีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุต่...
