"หยุดแฮร์รี่" ลิลี่เอ่ยขึ้นในขณะที่แฮร์รี่กำลังจะถอดกางเกงเธอ "ฉันยังไม่พร้อม" เธอบอกเขาจึงนอนลงข้างๆเธอ
"คิดไว้อยู่แล้ว" เขาหัวเราะนิดๆทั้งๆที่ไม่ได้อยากจะหัวเราะ
"ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ" เขายิ้มออกมาแล้วพลิกตัวหันไปหาเธอ "เราแค่นอนคุยกันก็ได้" เขาบอก
ลิลี่พลิกตัวไปหาเขาบ้างแล้วยิ้มให้ก่อนจะใช้ปลายนิ้วชี้แตะเล่นที่ปลายจมูกเขา "ขอบคุณ" เธอยิ้ม
และแล้วทั้งสองก็นอนเล่าเรื่องชีวิตของตัวเองในหนึ่งเดือนที่ผ่านมากันจนผลอยหลับกันไปทั้งคู่ จนกระทั่งตอนตีห้าลิลี่มีอาการคลื่นไส้อีกครั้งจึงค่อยๆลุกออกจากเตียงแล้วรีบเดินไปเข้าห้องน้ำข้างนอกห้องนอน เธอบ้วนปากและมองตัวเองในกระจกพร้อมกับคิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เธอเดินเข้าห้องนอนและมองแฮร์รี่ที่กำลังหลับอยู่ก่อนจะลูบหัวเขาเบาๆ ก่อนจะหยิบกุญแจรถแล้วขับออกไป
แสงแดดอ่อนยามเช้าสาดผ่านผ้าม่านเข้ามา แฮร์รี่ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม เขากวาดมือไปข้างๆที่ลิลี่นอนเมื่อคืน แต่ก็พบกับความว่างเปล่า เขาลุกขึ้นจากเตียงอย่างงัวเงียแล้วเดินออกไปนอกห้องพร้อมกับกล่าวทักทายเพราะคิดว่าลิลี่จะอยู่ แต่เปล่า เขารีบก้าวตรงไปยังประตูบ้านแล้วเปิดออกก็พบว่ารถของลิลี่ไม่อยู่แล้ว เขาต่อยที่ประตูครั้งหนึ่งอย่างแรงทำให้มีเสียงดังปึ้ง เขาเจ็บมากแต่ก็ไม่เท่ากับหัวใจเขาตอนนี้ 'สมควรแล้ว' เขาคิดสมน้ำหน้าตัวเองก่อนจะแต่งตัวและขับรถออกไป
"ฉันเปลี่ยนใจซะก่อน" ลิลี่พูดกับคาร่าทางโทรศัพท์ ในขณะที่กำลังเดินออกจากห้องทำงาน
"โถ่ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มแล้วเชียว" คาร่าตอบอย่างเสียดาย
"ขอโทษที่เล่าให้เธอลุ้นนะ แต่ฉันจะทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะฉันยังรักเอ็ดเวิร์ด.." ลิลี่พูดถึงชื่อที่เธอใช้เรียกคนรักของเธอ
VOUS LISEZ
Home ที่เดิมเสมอมา (Harry's Fanfiction)
Fanfictionถึงฉันจะทำผิดต่อเธอไป แต่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีบางอย่างระหว่างลิลี่กับแฮร์รี่ที่สื่อเห็นว่าปกติ วันหนึ่งจะต้องถูกเปิดเผยออก แต่ใครจะเป็นคนพูดขึ้น? นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ16ปีขึ้น เนื่องจากมีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุต่...
