"แฮร์รี่.." เสียงแหบและแผ่วเบาของลิลี่ดังขึ้นเรียกชื่อคนรักของเธอ ที่กำลังนอนอยู่บนเตียงข้างๆ
แฮร์รี่ที่กำลังลืมตาอยู่ค่อยๆหันมองหาเธอทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อ เขายิ้มดีใจที่เห็นเธอปลอดภัยจึงลุกขึ้นจากเตียงข้างๆแล้วเดินมาหาเธอ
"จัสมินล่ะ?" ลิลี่ถามเสียงแผ่ว
"เจมม่าอุ้มไปเดินเล่นได้สักพักแล้ว" แฮร์รี่ตอบพรางลูบหัวเธอเบาๆ
"ฉันคงหลับไปนานมาก"
"สามวันน่ะ"
"ตายแล้ว แล้วจัสมินกินอะไรล่ะ?" ลิลี่ทำหน้าตาตื่นตกใจเพราะเกรงว่าลูกจะไม่ได้ดื่มนมจากเธอ
"ก็จากเธอนั่นแหละ พยาบาลเขาจัดการให้" แฮร์รี่ตอบทำให้เธอโล่งใจ
หลังจากนั้นเจมม่าก็เดินเข้ามาพร้อมกับอุ้มจัสมินมาด้วยพอดี เธอยิ้มดีใจที่เห็นลิลี่ฝื้นขึ้นมาอย่างปลอดภัยและรู้สึกขอบคุณที่เป็นลิลี่ เป็นลิลี่ที่มีหลานให้เธออุ้มไม่ใช่คนอื่น
"ฉันดีใจที่เห็นเธอปลอดภัยนะ" เจมม่ายิ้มและส่งจัสมินให้ลิลี่อุ้ม
ลิลี่น้ำตาไหลออกมาอย่างช้าๆเพราะดีใจที่ได้เห็นหน้าลูก เธอประทับรอยจูบลงบนหน้าผากของจัสมินที่กำลังมีใบหน้าเหมือนกับกำลังยิ้ม
"นี่แม่เองนะ นี่เป็นวันที่สี่แล้วที่ลูกลืมตาดูโลก..จัสมิน" เธอพูดกับจัสมิน ถึงแม้จะรู้ว่าจัสมินจะไม่สามารถจำได้ก็ตาม
"ฉันจะถ่ายรูปให้นะ" เจมม่าพูด ทุกคนจึงเห็นด้วยโดยเฉพาะแฮร์รี่
แฮร์รี่เดินไปยืนข้างๆเตียงของลิลี่ เขาค่อยๆจับตัวเธอให้ลุกขึ้นสูงกว่าเดิม เขายิ้มให้เธอแล้วบอกให้เจมม่าถ่ายได้เลย
เจมม่านับ
1
2
3
แฮร์รี่ก้มลงหอมแก้มลิลี่ในขณะเดียวกับที่เจมม่ากดถ่ายพอดี..
YOU ARE READING
Home ที่เดิมเสมอมา (Harry's Fanfiction)
Fanfictionถึงฉันจะทำผิดต่อเธอไป แต่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง มีบางอย่างระหว่างลิลี่กับแฮร์รี่ที่สื่อเห็นว่าปกติ วันหนึ่งจะต้องถูกเปิดเผยออก แต่ใครจะเป็นคนพูดขึ้น? นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้มีอายุ16ปีขึ้น เนื่องจากมีเนื้อหาบางช่วงไม่เหมาะสมกับเยาวชนที่อายุต่...
