ฉันขอโทษ

408 15 0
                                    


= 7 =


¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.

= 7 =

ผมสังเกตเห็นว่ารูปที่ตัวเปี๊ยกกอดมาตลอดทางคือรูปครอบครัว ในรูปตัวเปี๊ยกยังเป็นตัวเปี๊ยกจริงๆ ยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย เขาไม่มองหน้าผมตลอดการเดินทางจากคอนโดของเขาจนมาถึงคอนโดของผม ได้แต่มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ถามอะไรก็ไม่ตอบทั้งนั้น ผมอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ นึกไปนึกมาตอนนี้ก็อยากมีพลังวิเศษขึ้นมาเลย ภาพตอนที่เขาเก็บของกับเสียงตอนที่เขาร้องไห้มันก้องอยู่ในหูผม ผมรู้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือผูกพันธ์กับห้องนั้นเท่าไรหรอก ผมว่าเขาคงรู้สึกเหมือนไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนที่เรื่องมันกะทันหันแบบนี้ แต่ผมว่าเรื่องนี้มันมีกลิ่นทะแม่งๆ อยู่

ผมโทรหาลุงจวงให้พาคนงานที่บ้านมาจัดแจงข้าวของของพายุขนย้ายมาที่คอนโดของผม ดูท่าทางเขาเองก็ไม่ห่วงอะไรนอกจากรูปที่กรอบกระจกแตกไม่เหลือชิ้นดี

"หิวไหม อยากกินอะไรก่อนเข้าห้องรึเปล่า" ผมถามเพื่อต้องการทำลายความเงียบนี้ก็เท่านั้น

"ไม่ครับ"

"ทำไมหละ น่าจะรองท้องสักหน่อย" ไม่มีคำตอบผมได้แต่รับการพยักหน้าเท่านั้น

เราเดินเข้าห้องโดยไม่มีอะไรตกถึงท้องกันเลย เดี๋ยวเถอะถ้าดึกๆ ได้ยินเสียงกอกแกกที่ครัวจะตีหนูให้จมเตียง เขาเดินคอตกเป็นหมาเหงา เป็นภาพที่นานๆ จะได้เห็นที คุณพายุฝ่ายประสานงานคนเก่งหายไปแล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่พ่อโทรมาเกลี่ยกล่อมผมอีกรอบกับการสืบทอดกิจการ ผมจะไม่ตกปากรับคำเลยถ้ามันไม่ใช่บริษัทที่เขาทำงานอยู่ โดยมีเงื่อนไขว่าผมจะเอาเงินที่ผมหาด้วยน้ำพักน้ำแรงสมัยตอนที่อยู่เมืองนอกมาซื้อหุ้นและเป็นของผมเองเท่านั้นผมถึงจะยอมเข้าไปบริหาร ซึ่งก็ได้คำตกปากรับคำจากพ่อ แต่ก็ไม่วายส่งคุณปริมมาเป็นเลขาส่วนตัวซะได้

The Love อย่ามาใกล้ถ้าไม่ได้รักDonde viven las historias. Descúbrelo ahora