Love Over Friendship

Chapter 21: Paano Ba Ang Magmahal

Author's Note: Sorry for the grammatical errors. I'm really not good in English. I'm just a human.

And wait there's more!
Nagtataka ba kayo kung bakit wala pang POV si May? Hintay lang. Let's take it easy. Darating din tayo dyan. Kunting tiis nalang malalaman na natin ang side niya. Patience! Patience lang talaga. Sabi nga diba "Patience is a virtue." Everything is worth the wait basta magtiis lang. Chus!

***
Paano ka maggiging masaya para sa taong mahal mo kung iba naman ang nagpapasaya sa kanya? Kung hindi naman ikaw ang dahilan ng kanyang mga ngiti.

- Lai Villarosa

Chapter 21: Paano Ba Ang Magmahal

Sofia's POV

Nasa bahay lang ako ngayon, lie low sa gala. Para hindi mapagalitan, naglilinis ako ng kwarto ngayon hahaha.

Nagpalit ako ng bed sheet at pillow cases. Inayos ko ang mga school supplies ko pati na ang mga gamit ko sa cabinet at ang mga box na lagayan ko ng mga important files ko sa school. Tinapon ko na rin ang mga hindi na kailangan para iwas kalat at bawas basura.

Napansin ko yung red heart box ko. Binuksan ko ito. Nakita ko yung mga high school pictures na itinago ko pa noon. Uso pa kasi noon yung magpa-photocopy. Minsan pinapa-laminate pa e.
Pero yung akin nilagay ko lang dito sa box.

Nang makita ko ang mga pictures namin ni Chubs nung unang taon pa lang namin sa high school napangiti ako. Lalo na yung first picture namin. Nakaupo kami noon sa isang bench, may hawak siyang pagkain. Way back in high school mahilig na talaga siya kumain kaya chubby siya haha. Pero okay lang, kasi may bestfriend na ako may teddy bear pa ako. Oh diba 2 in 1. Meron kayo nun? Wala! Ako lang.

On our first year in high school, that was also the year that I felt in love with him. Oo, in love agad. Mabilis akong nahulog sa kanya. At first, I thought it was just an infatuation or admiration but one day I just wake up and came to realized that it's already love that I feel for him.

Ang gaan kasi ng loob ko sa kanya dahil sobrang bait niya sakin. Pag binubully ako ng mga kaklase namin lagi niya akong ipinagtatanggol. And when I need him, he's always there for me especially when I need someone to talk to. Kahit minsan nakikinig lang siya at hindi siya kumikibo kapag nagsasabi ako ng mga problema ko, ramdam ko pa rin yung concern niya sakin. And he's always beside me to make me feel better when I'm tired both in life and in school. Madalas niya akong niyayakap pag masama loob ko. At pag beastmode ako, pinapatawa niya ako.

He's not just my bestfriend but he's also my hero, my buddy, my brother, my advicer, my tutor and my partner in crime. I can still remember yung ginawa namin noon sa isang kaklase namin na sobrang pilyo. Nilagyan namin ng chewing gum yung upuan niya. Galit na galit na siya dahil di niya malaman kung sino ang gumawa nun habang kami halos mautot na kakapigil ng aming tawa para lang di kami mabuking. At hindi lang yun, nilagyan pa namin yung bag niya ng bato na nakabalot sa papel na sinulatan ko ng "TUMIGIL KA NA SA PAMBUBULLY MO AT TITIGIL NA RIN AKO!" At simula nun, behave na siya. Haaay grabe, ang sarap talaga ng high school life. At mas masarap yung mga panahon na lagi ko siyang kasama buong school year!

***
Para hindi naman ako mabored sa paglilinis I decided na magpatugtog ng OPM. I grabbed my phone on my bed. Pipindutin ko na sana ang music files nang biglang may tumawag. Sinagot ko naman ito.

"Hello Chubaboy! Haha Anong kailangan mo?"

"Chubaboy talaga? Chubby na baboy pa? Grabe ka talaga sakin Sofia Alvarado iyaking payatot! Hahahahahaha."