Bu mısradan geri dönebilir miyiz Hattat ?
İlk sağdan,
Hiç düşünmeden,
Tereddüt bile etmeden.
Suâl dolu bakışların,
Yapma Hattat !
Dertlenme kaçmıyorum,
Telaffuz edeceklerim var.
Manâsız terk edilmez hârp dediğin,
Terketmiyorum.
Heba olacağımızı biliyorsun,
Taş değil ki feda edilen.
Bak Hattat !
Karşıya bak.
Suç üstü riyâkar simalara,
İkiye,üçe,dörde bölünmüş hepsi topyekûn.
Faniye aşkı ölümsüz kılanlara,
Ölümsüzün aşkından bi haber olanlara.
Çelağı bile yaksan olmuyor,
Öyle bulanık ..
Unutma Hattat !
Bir ışık süzmesi kâfi gelmeli seni sen etmeye.
Kaderini servet bilmelisin ki,
Hederine kul köle olmayasın.
Kağıda nüksedilenler silinir de,
Deriye iz edilenler çekilir mi onu söyle bana ?
Bilmiyorsun Hattat !
Derinin hükmüde son bulur toprakta.
Çürüyecek olanda asılı kalma,
Hasıl olan meâl ruhunun afakında.
Boş kelamların cereyanına kapılma,
Ne dilin kemiği vardır ne de yüreğin.
Aklında bulunsun Hattat!
İskeleti olmayan daha kolay parçalanır.
Kabuğu sert olsada mabedinin,
Ağır olmasın sesi iç aleminin.
Korkuyorsun Hattat!
İnşa ettiğin son sanatta açık veriyorsun.
Titremiş ellerin,
Son harfin hicranı aşikâr.
Ne düştü aklının kıyısına o vakit,
Kendine gel Hattat!
Hakikât olanın hakkı vardır,
Heybeti un ufak edebilir onun kudreti.
Sadr'ın izdihamını bilsen,
Küçülür içinde bulunduğun hârbin şiddeti .
Bilemezsin Hattat !
Baş koymadığın yolun sonunu,
Abad bir yolcu olmadan bilemezsin.
Cihanda cihad varsa,
Sadık kalmak borçtur her boyuna.
Borç yemindir Hattat !
Bileklerine prangalar vurulsa,
Belin bükülmeyecek.
Zincirler inançla kırılır unutma,
Cürmüm kadar yakmaz ateşleri.
Bak Hattat !
Son harfteki kusura taş kesilerek bak,
Bir damlası fazla mürekkebin.
Ölçünü ezbere bilmelisin,
Şimdi gidelim Hattat !
Mürekkebi kaleme,
Yalan dünyayı sineye çekmeyi öğrendin.
Gidelim ..
