Avuç içlerimde büyüttüm yüreğimi,
Sıcaklığı parmak uçlarıma geçse yeterdi.
Çiçekler açtırdım ona yerli yersiz,
Mevsiminden habersiz.
Toprağa bağlıydı bir yanı,
Diğer yanı ise sessizliğe sedaydı ..
Çareydi gecelerimin zifiriliğine,
Bazen de yaraydı.
Bana yaşamayı değil, Yaşatmayı öğretendi.
Bana beni veren,
Ruhuma kaderimi ince ince işleyendi.
Öyleydi o ..
Hep deliydi,
Ama çok sevendi.
Kal olur mu yüreğim,
İçindekilerle kal içimde.
Beni ;
Kaybetmeden
İncitmeden
Üşütmeden
Hep kal .."
