Yolları vardı onların,
Gittikleri, döndükleri, terkettikleri, sevmedikleri ..
Benimse yolum vardı.
Yolcuya tek yoldaş Hak'tır dedim,
Ben ki fazla seçenek nedir hiç bilmedim.
Yorulduğum vakitler oldu elbet,
Kıyısında diz çöktüm çok kez şiirlerimin.
Saya saya attım adımlarımı,
Yürümeyi öğrendikçe çözdüm dizlerimin bağlarını.
Nerede eksilse bir parçası izlerimin,
Beni ileride aynı surette karşıladığını gördüm kaderimin.
Hiç bir bedel kimsesiz değildi,
Bağlayacısıydım ben harflerimin.
Kimsenin bilmediği o çizgide saklıydı,
Beni selver eden derin sessizliğim.
Kaç kapıdan süzülerek geçti,
Kaç günü uykusuz bıraktı inadı bu yüreğimin.
Şimdi hayat isterse alsın ömrümü götürsün benden,
Yeter ki sönsün dünyaya ait tüm heves bildiklerim.
