Manzaraya nazır bir masa, bir melodi kulaklarımda, ruhumu saran o his ..
Kendimden bahsediyordum.Duvarlar örülü kâlbimden, derinliği denizleri geçmiş şu gönlümden.Zor dedim.Yarım yamalak ağzımdan dökülen aşk kelimesine işaret ederek.Uzun uzun anlatıyordum.Yüzüme sabitlenmiş gözlerinden kaçmak için susmak bilmediğimin farkındaydı.İşte böyle dedim.Bakışlarından kaçarak manzaranın huzur veren güzelliğine değindim.Sessizliğe çekerken kendimi adım dökülüverdi dilinden.Yüzüne çevirdim gözlerimi.
Benim saatlerdir izlediğim gözlerin en güzel manzaram dedi.Ne diyeceğimi bilemezken bir melodi girdi araya.Benim yerime cevap veriyordu şarkı sözleri " Sen bana yangın ol, ben sana rüzgâr." Ben zaten yanmışım sana dedi.Rüya sandığım bir gerçeğin içine çekildiğimi geçirirken aklımdan.Başımı kâlbine dayadı."Ben tarif edemiyorum, içime sığmıyor.Ne desem az kalacak, hiç bir cümle yetmeyecek.Sadece yaşıyorum.Kayboluyorum, sana karışıyorum.Diz çöküyor her zerrem karşında.Deli gibi, divâne gibi.Sana bakınca dünya duruyor, herşey herkes yok oluyor."
Dilinden yüreğime dökülen cümlelerini dinliyordum kalp atışlarının eşliğinde.Canımı saran sonsuz bir hissin tam içindeydim.Tutsak olduğum en güzel yerdi.
Bir kitabın dizesi tarif olsun bu tarifsizliğe ;
"Sen öyle çağırmasan ben böyle gelmezdim,
Ben böyle gelmesem sen öyle çağırmazdın.
