/Дууссан/ Мөсөн хатан-2 [Дэггүй гүнж]

Part 8

Бэкхён, Инжи:НААД ГЭРЭЛ ЧИНЬ??? 0.О

Би: тийм ээ би жирэмсэн Бэкхён, Инжи: 0.О

Бэкхёны нүд нь томорч ирэн: хайраа жинхэнээсээ жирэмсэн болчихсон хэрэг үү?

Би: -_- тэгээд би тоглоод байгаа юм шиг харагдаад байгаа юм уу?

Бэкхён Инжи хоёр тийм ч баяртай харагдахгүй байлаа."яах уу?" гэсэн харцаар бие биерүүгээ харна. Аргагүй шүү дээ тэд одоо эвлэрсэн болохоор дүү, хүүхэд хэн хэнд нь хэрэггүй мэт санагдаж байгаа байх л даа.

Би хөмсгөө зангидан: та хоёр дургүй байгаа юм уу?

Тэр хоёр шал худлаа ярзайгаад: ҮГҮЙ ҮГҮЙ АЙМААР БАЯРТАЙ БАЙНА

Инжи хошуугаа бага зэрэг унжуулаад: амьдрал даа ийм их баяртай байж үзсэнгүй /эрхийн балай охин минь дүүтэй болж аавын тэр их хайрыг хэн нэгэнтэй хуваалцана гэж бодохоор уур нь хүрч байгаа нь мэдээж хэхэ/

Бэкхён: хөөр-хөн юмаа аавын хүүхэд гэсээр цаана л нэг эв муутай гэдэс иллээ

Би түүнрүү муухай хараад: саяхан л хүүхэдтэй болохгүй бол үхлээ гээд байсан одоо дургүй чинь хүрээд байна уу?

Бэкхён: ҮГҮЙ ЭЭ ХАЙРАА БАЯРТАЙ БАЙНА гэхдээ жоохон яарсан бололтой гэж хэлээд хэлээ гаргалаа Би түүний толгой уруу түлхээд : дургүй байгаа чинь мэдэгдээд байна Бюн Бэкхён, бид хоёр та хоёрт гомдлоо за гээд буруу хараад суучихлаа

Гэтэл Инжи гэнэт: ааваа та хүүхэдтэй болохыг маш их хүсэж байсан ш дээ тэгээд ч хүсэл чинь биеллээ миний хувьд та надад тавьдаг хайр халамжаа бууруулахгүй гэвэл дүүтэй болох ямар ч асуудалгүй харин ч гоё ш дээ хамгийн гол нь та минь л надад байхад болно гээд өвөр дээр нь суугаад хацраа хацарт нь наалаа.

Бэкхён хошуу байдгаараа цорвойн: мэдээж шүү дээ ямар ч хөөрхөн хүүхэд гарсан миний гүнжийн байр суурийг эзэлж чадахгүй тийм болохоор санаа зовох хэрэггүй Инжи: за за тэгвэл би дүүгээ хүлээн зөвшөөрлөө

Бэкхён: миний охин ямар ухаантай юм бэ? Аав нь ч гэсэн найз залууг чинь хүлээн зөвшөөрлөө гэртэй урьж бид хоёртой танилцуулаарай

Инжи: нээрээ юу ааваа баярлалаа *тэврэх* та энэ дэлхийн хамгийн мундаг аав

Бэкхён: үгүй ээ чи энэ дэлхийн хамгийн мундаг охинБи: -_- би уг нь энд уурлаад байгаа юмсан

Бэкхён, Инжи: НЭЭРЭЭ ТИЙМ Ш ДЭЭ *хэлээ гаргах*

Тэр хоёр миний урд ирж суугаад: уучлаарай *яг адилхан эгдүүтэй царай*