/Дууссан/ Мөсөн хатан-2 [Дэггүй гүнж]

Part 15

Тэхёны аав явж манай гэрийнхэн гэж шоконд орсон хэдэн хүмүүс суусаар хэн хэн нь ам нээсэнгүй, аав ээж хоёр надад санаа зовсон байдалтай миний өмнө гэм хийсэн мэт над уруу өрөвдсөн харцаар харна. Би ч өөрийгөө өрөвдөх шиг, яагаад би энгийн хүн байж болоогүй юм бэ? яагаад заавал би Аргустины ханхүүтай суух ёстой гэж өөрийн азгүй тавиландаа "яагаад?" гэдэг асуултыг дахин дахин тавина. Гэвч ингэлээ гээд ямар хувь тавилан минь өөрчлөгдөх биш дээ.

Тэгээд дараа долоо хоног гэхэд би аль хэдийн хүний эхнэр болсон байх нь байна. Үүнийхээ талаар ахад яаж хэлэх вэ? гэж толгой өвдөнө. Ядаж байхад сүүлийн хэд хоног ахтай холбоо бариагүй болохоор улам их санаа зовж байна. Би үнэхээр муу хүн юм. Яах гэж анхнаасаа энэ холион бантанг хутгасан юм бол? Тэхёныг гэрлэнэ гээд ирэхэд л ахад бүх үнэнээ хэлэх ёстой байсан юм. Гэтэл ийм хол явсныхаа дараа ахаа би таныг өдийг хүртэл хуурч байсан юмаа, нөгөө уурлаад гардаг залуу чинь миний үел биш сүйт залуу минь байсан юм, би дараа долоо хоногт хуримаа хийлээ салъя гэж хэлэлтэй нь биш. Хэлэхгүй ахаас салахгүй гэхээр ахын амь нас Тэхён аавын гарт байна, бүр бүх зүйлсээсээ татгалзаад хуримаа цуцлах юм бол Мазонтины ард түмэн тэнэг гүнжээсээ болж аймшигт дайны хөлд нэрвэгдэх болно.

Миний амьдрал үнэхээр ээдрээтэй болсон байна. Урд минь маш олон салаа зам байгаа ч гэсэн аль ч замаар явсан бүгд эмгэнэлтэй төгсөнө. Энэ дундаас арай дээр нь ахын сэтгэлийг шархлуулаад, өөрийн аз жаргалаа золиослох л байх шив дээ, үгүй бол нөгөө хоёр нь үхлээр дуусах зам байгаа шүү дээ, нэг нь миний хайртай хүний үхэл хоёр дахь нь миний ард түмний үхэл байх болно. Бүх зүйл миний тэнэг хувь тавилангаас үүдэлтэй болохоор энэ амьдралын хохирогч нь зөвхөн би л байх ёстой.

Намайг ийн бодох зуур гэрт анир чимээгүй байсаар, хайртай аав минь миний мэдэрч байгаа тэр шаналлыг яг над шиг мэдэрч байгаа бололтой сэтгэл нь зовсон харцаар над уруу харсаар ийнхүү хэллээ.

Аав: миний охин одоо шийдвэрээ гаргах хэрэгтэй бололтой, энэ чигээрээ хоёр амьдралын голд яваад байж болохгүй аль нэг амьдралыг нь сонго. Аль ч замаар явсан миний охинд шаналах шаналал, зовоох нулимс таарах байх гэхдээ охиноо ямар ч шийдвэр гаргасан аав нь дэмжих болно. Миний охин өөрийн хүслээр л амьдар, хайртай хүнтэйгээ баймаар байвал бай гэж хэлснээ үл ялиг санаа алдаад: би магадгүй маш муу хаан байх гэхдээ би сайн аав байж чадна надад чи минь л хамгийн үнэтэй эрдэнэ, чинийхээ төлөө аав нь амь насаа золиослоод ч хамаагүй шийдвэрийн чинь ард гарах асуудлыг шийдэж өгөх болно гэж хэлээд миний гараас атгалаа.

Аавын намайг Зело ахтай жаргалтай амьдар гэж хэлсэн энэ том шийдвэрийн ард аавд минь ямар их хариуцлага зовлон авч ирэхийг мэдэж байсан ч түүний миний төлөө гэх энэ сэтгэл намайг бага зэрэг зоригжууллаа. Би чинь Хаан Лууны эзэн шүү дээ, энэ ертөнцийн хамгийн хүчирхэг дайчин байж яагаад айх ёстой гэж өөрийн гаргасан шийдвэрийн төлөө ард түмнээ хамгаалан тулалдаж яагаад болохгүй гэж аав ээж минь миний талд байхад гэж бодох боловч үнэхээр дайн болох юм бол Тэхён бид хоёр хоорондоо тулалдана гэсэн үг гэтэл би тэр тэнэгийг гэмтээхийг хүсэхгүй байдаг яах вэ?? сэтгэл хоёрдоод яахаа мэдэхгүй байна, дайн эсвэл энх гэсэн хоёр сонголт надад байна. Дайныг даван гарч чадвал хайр намайг хүлээж байгаа, харин энхийг сонгох юм бол шаналал намайг хүлээж байгаа. Би яах ёстой вэ?

Би хэдэнтээ эргэлзсэний эцэст Дайныг сонголоо, би ахтай хамт байна , бас өөрийн гаргасан шийдвэрийнхээ хариуцлагыг би өөрөө хүлээнэ гэсэн баттай шийдвэрийг гаргаад аавд "ааваа охин нь таны хэлсэн зүйлд урам орлоо" гэж хэлж дуусаагүй байтал ээжийн хэлсэн үг хийсэн үйлдэл намайг гайхшруулж орхилоо.

Аав бид хоёрын яриаг чимээгүй сонсон сууж байсан ээж минь гэнэт чанга орилон над уруу барьж байсан аягаа шидээд: ЧИ ЧИНЬ ГАЛЗУУРЧИХСАН ХЭРЭГ ҮҮ?? яаж дайн өдөөх тухай бодож чадаж байна аа??? гэснээ