/Дууссан/ Мөсөн хатан-2 [Дэггүй гүнж]

Part 19

Бид дэлхийд ирээд шууд Зело ахын гэрлүү явлаа. Надад түүнд өгөх бэлэг байна. Нэгэнт би өөр хүний хүн болсон тэр ч бас өөрийн зөв гэсэн замаар явж байгаа тул хамгийн сүүлийн удаа түүнийг хайрлах сэтгэлээ ид шид болгон өгөх гэж байгаа юм.

Биднийг гэрийнх нь ойролцоо ирэхэд ах нөгөө эмэгтэйгээ түрчихсэн дэлгүүрээс ирж байгаа бололтой бүсгүйн хөл дээр ууттай юмнууд байв. Тэд ойр зуурын зүйл ярин явах ба бүсгүй үнэхээр жаргалтай байгаа харагдана. Өвчтэй тахир дутуу хүн биш цоо эрүүл цовоо сэргэлэн хүн шиг харагдана. Харин ах инээж байгаа боловч үл ялиг гуниг нүднээс нь харагдана. Тэднийг ширтэн нам зогссон намайг Тэхён гараас минь зөөлөн атган бодлоос минь салгалаа.

Тэхён: очиж уулзахгүй юм уу? түүнд өгөх бэлэг байна гэж хэлсэн биз дээ? гэсээр намайг ямар үйлдэл хийх бол гэсэн харцаар харна.

Би: үгүй дээ би түүнтэй уулзахгүй, миний өгөх бэлэг бодит бус зүйл болохоор нууцаар өгөх ёстой юм гэж хэлээд нүдээ анин сэтгэл дотроо ахын жаргалтай байгаа төрхийг дүрслээд шидэт тарина аа уншлаа. Миний шидийн тоосонцор агаарт үл харагдах бүдэг бас чимээгүй хөөрсөөр тэдний дээрээс уналаа. Үүнийг мэдэрсэн мэт тэр хоёр хоёулаа зэрэг тэнгэр лүү хараад эргээд инээмсэглэн юм ярьсаар гэртэй орцгоолоо.

Харин би ахыг сүүлийн удаа шуналтайгаар эр нөхрөөсөө ч санаа зовохгүй эрээ цээргүй ширтсээр сэтгэл дотроо чимээгүйхэн салах ёс гүйцэтгэлээ.

Тэхён миний энэ байдлыг эвдсэнгүй чимээгүй намайг ширтэн зогсоно. Ах угийн гэртэй орсон болохоор нүдэнд бага зэрэг бүрэлцэн цийлгэнэх нулимсаа нүдээ хурдан хурдан анивчин цааш залгиад Тэхён уруу харан: явах уу? гэж хүчээр инээмсэглэн асуухад Тэхён намайг тэвэрлээ.

Би түүнийг өөрөөсөө түлхэх боловч тэр намайг тавьсангүй харин ч улам чанга тэврээд: ямар хэцүү байгааг ойлгож байна, цаг хугацаа бүгдийг эдгээх болохоор битгий санаа зов, бас надад итгээрэй би чамайгаа заавал аз жаргалтай байлгана, шархалсан зүрхийг чинь заавал эдгээж өгөх болохоор жоохон л хүлээчих гэсээр үсийг минь илнэ. Би юм хэлэх гэсэн ч хэлж чадсангүй саяхан тэвчиж байсан нулимсаа зөнд нь орхин ил гаргалаа Тэхёны энгэрт наалдах уйлах нь ганцаараа уйлахаас хамаагүй дээр юм. Зүрх минь хүртэл арай бага өвдөх шиг.

Бид хэсэг тэгж зогсоод би тайвширсан тул түүний тэврэлтийг тавиуллаа.

Би: одоо зүгээрээ, чи миний хажууд байгаа нь ямар сайн хэрэг вэ? чамд тэврүүлсэн болохоор сэтгэл минь хурдан тайвширлаа гээд инээмсэглэн Тэхёны гараас хөтлөхөд тэр ч бас инээмсэглээд толгой дохилоо.

Бид дэлхий дээр ирсэн гэдгээ аав ээжид хэлээгүй болохоор шууд аялалдаа гарлаа.

Сансарт нисэж байхад Тэхён чимээгүй байснаа гэнэт: нууц биш бол чи түүнд ямар бэлэг өгсөн юм? гэж асуугаад санаа нь бага зэрэг зовсон бололтой харцаа бурууллаа.

Би: би түүнийг хайрладаг хайраа ид шид болгон түүнд өгсөн юм гэж хэлэхэд Тэхёны нүд томрон "хайраа өгсөн гэдэг чинь юу гэсэн үг юм??" гэж асуух нь тэр.

Би: хаха хартай залуу байх нь ээ, миний сэтгэл дотор байсан тэр хүнийг гэх хайрыг зүгээр л түүнд буцаагаад өгчихсөн одоо миний зүрх сэтгэл илүү сул чөлөөтэй байхаас гадна яг одоогийн байдлаар сэтгэлд минь нэг залууг хайрлах хайрын оч дөнгөж үүсэж эхэлж байх шиг байна гэж хэлээд зүрхэн тушаагаа дарахад Тэхён байдгаараа малийсаар намайг тэврэн дээш өргөөд "тэр нэг залуу чинь би мөн биз дээ??" гэж асуулаа.

Би толгой дохиод: тийм ээ, миний амьдралд хүчээр орж ирсэн тэр өөдгүй залуу л одоо миний сэтгэлд байгаа харин ахын хувьд гэвэл сайхан дурсамж болон үлдсэн гэж хэлэхэд Тэхён намайг доош буулгаад дахин тэвэрлээ.

Тэхён: баярлалаа намайг бүрэн хүлээн зөвшөөрсөнд, би үнэхээр аз жаргалтай байна.

Би: чамд ч гэсэн баярлалаа, чи үнэхээр хүлээцтэй уужуу сэтгэлтэй болохоор л энэ түүх ийм жаргалтай үргэлжилж байгаа юм тэгээгүй бол магадгүй эмгэнэлт жүжиг болох байсан биз

Тэхён надаас холдоод: тэгээд хайрыг нь буцааж өгнө гэхээр яг яадаг юм??? миний бодлоор энэ боломжгүй юм шиг ээ

Би: мэдээж боломжтой, би түүнийг хайрлах хайраа түүнд өгсөн, хэрвээ тэр нөгөө өвчтэй бүсгүйгээ чин сэтгэлээсээ хайрлаж түүндээ дурлах юм бол бүсгүй хөлд орно, эрүүл болно. Миний түүнд буцааж өгсөн хайрын шид ийм л байна даа гэж хэлээд нүдээ ирмэлээ.

Гэтэл Тэхёны нүд томрон: нээрээ тийм байсан байна ш дээ, тэгж болох байсан байна, би харин Зелог өрөвдөөд байгаа хирнээ яаж туслахаа мэдэхгүй байсан юм миний хайр ч мундаг шүү гээд хацраас зөөлөн чимхлээ.

Би: тийм ээ тийн өлсөж байна уу? хоол хийгээд өгөх үү? гэсээр гал тогоо уруугаа орлоо.
/та бүхэн арай бид хоёрыг луу унаад сансраар нисээд байгаа гэж бодсон юм биш биз дээ хаха, мэдээж ертөнцийг луу ганц эвэрт унаад туулах хэцүү бас олон жилийг ардаа үдэх тул гэртэйгээ явж байгаа гэхэд болно дотроо арваад өрөөтэй сансрын хөлгөөр явж байгаа шүү харин бидний үнэнч туслахууд хамт нисэж байгаа/

~~~~~~~~~~~~~~~