An author once quoted that "A soulmate is someone who has locks that fit our keys, and keys to fit our locks. When we feel safe enough to open the locks, our truest selves step out and we can be completely and honestly who we are"
Meet Katrice Flore...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
-
I was very uneasy in my seat. Hindi nga ako makapag-concentrate sa tinuturo ni Prof.
Pinagsisihan ko kung bakit dito ako naupo. Ang daming bakante sa likod. Nakakainis! Dala na rin siguro ng adrenaline rush kaya dito ako napadpad.
Gusto kong lumipat ng upuan but I won't dare. Sobrang terror ni Prof. Alizon kaya nanatili na lang ako dito.
Tahimik lang ang naging daloy ng klase. Hindi nga kami nagkausap nung kumag e.
"Bring out an index card. Write your name and pass it to me"
I gulped. Wala pa naman ako nakapag-advance study sa subject ko na 'to at lutang ako kanina pa.
I searched for my index card inside my bag. Hindi ko makita.
Nailabas ko na ang lahat ng gamit ko pero wala akong may nakitang index card. I'm panicking kasi may ilan na akong kaklase na nakapagpasa na ng index card nila.
Tumayo ang katabi ko para magpasa ng index card. Mabuti pa siya.
I'm looking for someone na pwede kong mahingian. Napapalingon ako sa likod kung sino ba ang mukhang mapagbigay.
Pwede naman ako humingi doon sa girl na naka-partner ko dati sa isang project. I ask for one but she shook her head and told me she only had one index card.
Lagot ako dito.
Humarap ako sa desk ko and to my surprise, may isang index card na nandoon.
I knew who gave this dahil imposible namang hindi 'yung katabi ko ang bibigay dahil ang layo ng upuan namin sa isa't isa maliban na lang kung katabi mo siya. By two's kasi ang arrangement.
Ngayon lang rin nagsink-in sa akin na nakalimutan ko nga pala 'yung jacket niya.
"What? You just want to eye to eye contact with the index card?"
Napatingin ako sa kanya and he just gave me a bored look. Alam ko binara niya ulit ako but I smiled sweetly and wrote down my name and passed.
Noong pabalik ako sa upuan ko I cleared my throat and then seated.
"Salamat. Sa susunod ko na lang ibibigay 'yung jacket mo. Naiwan ko kasi sa bahay"
It went smoothly than what I expected. I'm nervous kaya hindi nga ako makatingin sa kanya.
"Kung gusto mo iyo na lang 'yun. I don't need it anyway"
"What? That's a personalized jacket"
He grinned and through my peripheral version nakita ko siyang humarap sa akin "Stalker"
Namula naman ang pisnge ko. I am so stupid! It just slipped in my mouth.
I composed myself "Look who's talking. You're following me, kahapon 'yung nasa waiting shed tapos ngayon in my class. Bakit ka nga pala nandito?"
