Made In New York (Monterèal Series #1 Book 1 )

Chapter 32

Request

I paced back and forth in front of the veranda. Thinking, I can't be immatured, alam kong busy sa hospital si Theo. But.

Can you actually believe na dalawang araw na kaming walang komunikasyon ni Theo? Not even a single text or call from him. Hindi na rin siya umuuwi. I can't complain. Nagpromise ako kay Tita Hillary na hindi ko guguluhin si Theo sa trabaho niya. Kaya I have no choice but to wait and understand.

Ako:
Kailan mo balak umuwi?

May bahid ng galit ang mood ko ngayon at halos mabaliw na ako sa kakaisip, iniisip ko yung sinabi ni Lola Winslett at ang sinabi ni Tita Hillary. Isang bagay na lang ang pinanghahawakan ko, baka mawala pa.

Nagtungo ako papuntang Eastwood University. I want to have some sort of strength para magpatuloy. They say, if it's slowly fading, go back to where it all started.

Madami na ang nagbago dito. nagresign na si Coach Amy, wala na ang Eastwood Lions and Cheerlions. I heard they changed their team name. Mas madami nang buildings kumpara sa mga grassy parks at hindi ko nga alam kung nandito parin ang Mary Rosana.

I was walking at the EW Circle when I heard my phone beeped.

Theo:
Where are you?

Ako:
Kumukuha ng panghahawakan.

Tinungo ko ang Mary Rosana, nanliwanag ang mukha ko ng makita ko ang kahoy na pinto nito ngunit nanlamig ako ng makita na isa na itong tambakan ng mga sirang upuan.

" Isa ka nalang ala-ala ngayon, Mary Rosana " sabi ko sa aking sarili at umalis na bigo.

Umupo ako sa bench na pinag-uupuan ko noon. Pakiramdam ko kasi naghihina na ako, double meaning diba? Iniisip ko, kung ang Mary Rosana nga ay nasira, kami pa kaya?

" Sapphira " narinig ko ang isang boses ng matandang babae.

" Grandma Winslett! " niyakap niya ako.

Umupo siya sa tabi ko
" What are you doing here? " tanong niya.

" Reminiscing my memories with Theo in this place so that I'll remember how far we've come "

Ngumiti siya at hinawakan ang aking kamay " Have you decided? "

Umiling ako " I am still confused "

" What happened? " tanong niya

Huminga ako ng malalim
" His mother talked to me two days ago about my distraction on his work and asked me to stop being childish and be mature and since that day, Theo didn't came and see me for two days "

" Are you giving up then? " she asked.

Napatingin ako sakanya
" I don't know. No matter how much I love him, I can't help but to hate him and his work.

Tumingin siya saakin " Hate? "

" Yes, I hate him for not seeing me, I hate him for taking me for granted, I hate him because I love him too much" hindi ko na napigilang umiyak, kusang tumulo ang luha ko.

Niyakap niya ako " Just let it go " aniya habang hinahagod ang aking likod.

Binuhos ko lahat ng sakit at hinanakit ko sa relasyon namin ni Theo, luhang hindi ko pinapakita kaninuman.

" Please don't give up on him "

I shrugged, hindi ko alam kung kakayanin ko pa.