Made In New York (Monterèal Series #1 Book 1 )

Chapter 43

Akala

Nang maalimpungatan ako, I felt like someone is holding my hand. Madalim pa sa labas at nakapatay ang ilaw. My four friends are still asleep. I instantly looked at the hand who's holding mine. It's my ex- boyfriend. Nakatulog na siya na tabi ko. I tried na alisin yung kamay ko.

" Stop, matatanggal ang IV mo " aniya habang nakapikit padin. 

I looked around the room, bakit dumami ata ang tao? I can't see them clearly dahil bukod sa madilim, ilaw lamang sa labas ang. nagpapaliwanag sa room.

And him? Why is he even here in the first place? Bakit pinapasok nila
ito? Kaya nga umalis ako ng New York para maiwasan ang lalakeng to.

Nakaramdam ako ng uhaw " I'm thirsty " sabi ko, agad naman siyang tumayo naglagay ng tubig sa baso at binigay ito saakin.

" I saw your medical record, you can't eat that much dahil may broken rib ka and minor head concussion--"

" Stop- stop! Alam ko na, kahapon pa ako sinersermonan ng doctor " pigil ko sakanya.

" How come the hotel security let someone enter your suite? " tanong niya.

" Simple as my killer is so desperate to kill me " sagot ko.

" Inalagaan kita ng sobra-sobra tapos papatayin ka lang? I would kill for you "bulong niya pero dahil sa sobrang tahimik ng kwarto ay narining ko ito.

Napataas ang kilay ko. I smirked.
" Even your own mother? "

Kumunot ang noo niya. No, not now.
" What do you mean? "

Umiling ako " It's for me to know and for you to find out " I said.

Nagugutom na ako.Halos dalawang araw na akong light foods lang ang kinakain. Sinusubukan kong tumayo pero hindi ko kaya.

" H-hey! Stay still, you have a broken rib remember?! " paalala niya.

" Gusto kong maglakad! " giit ko.

" Hindi pwede, matulog ka na lang" mariin niyang sambit.

I frowned " Ayaw, please, please "

Umiling siya " May IV ka oh "

Tinuro ko yung balcony.
" Diyan lang naman "

Inirapan niya ako at tinulungan umupo, hinila yung stand ng IV ko
" Magw-wheelchair ka " aniya.

Kumunot ang noo ko
" Gusto ko nga maglakad tapos magw-wheelchair ako?! "

Inalalayan niya ako hanggang sa balcony, madilim at malamig but It's somehow, awkward dahil ganitong scene kami naghiwalay. Ganitong gabing malamig at dito mismo sa kinatatayuan namin.

" You love balconies don't you? " tanong niya.

Tumango ako " Kahit sa Pinas, nagpagawa si Daddy ng balcony sa kwarto ko "

" Buti naman kinausap mo ako ng matino ngayon " aniya.

Tinignan ko siya. Tinuro ang aking ulo " Epekto ng concussion "

Bahagya siyang ngumiti.
" I haven't seen you smile "

Ngumisi lamang ako
" Something I lost, ex  " sabi ko.

Tumaas ang isang kilay nila
" Ex? Is my name hard enough for you to pronounce? " tanong niya.

" I'm too mad at you, that's why but you know, what happened between us is doesn't matter to me anymore" sabi ko.