Bıçak Sırtı

2.Bölüm

_________________________

Leyla Çetin

Gözlerimi açtığımda odadaki karanlığı ve üstümdeki battaniyeyi fark ettim.Babam gelmiş olmalı.El yordamıyla çantamdaki telefonumu çıkarttım.Saat gecenin üçü.

Mutfaktan sesler gelince oraya doğru gittim.Babam biriyle konuşuyordu.Telefonda görüştüğünü düşünerek rahatlıkla mutfağa girdim ama karşımda hiç beklemediğim birini gördüm.

Mehmet Ali Yiğit.

Neden burada?

Mutfağa girdiğimde ikisi bakışlarını üzerime dikti.Şaşkınlıkla onlara bakmaya devam ettim.İlk önce babam konuştu : "Neden uyandın Leyla?" Bakışlarımla aralarında mekik dokudum. "Bilmiyorum,rahat edemedim sanırım" Babam başını salladı. "Eğer uyumayı düşünmüyorsan bize kahve yapar mısın?" Tezgaha yöneldim.Bu görüntü sonrasında nasıl uyumayı düşünebilirim ki?

Kahveleri yaptıktan sonra servis ettim ve masaya oturdum.Bakışlarımı babama diktim,açıklama yapmasını bekledim. Mehmet,aramızda değil gibi. Ellerini masaya yaslamış,tek bir noktaya odaklı.

"Mehmet bu gece burada kalacak Leyla.Ben birazdan merkeze gideceğim"

Ne?

Kimseye kolay kolay güvenmeyen babam,beni daha bugün hayatımıza giren adamla,-kendi evimizde- tek mi bırakacak yani?

"Neden?"

"Olaylar karıştı,kızım.Mehmet'in annesi,onun kumar borçları yüzünden Hülya'ya zarar verildiğini düşündü.Saatlerce bunun üzerinde çalıştık,araştırdık ; Mehmet'i sorguladık.Mehmet,hayatında hiç kumar oynamamış.Ortadan kaybolan para başka bir mesele. Annesi eve kabul etmedi.Karakolda kalmasını gerektirecek sebebimiz yoktu.Ben gözümüzün önünde durmasını istedim.Kendi de yardımcı olmak istediğini belirtti.İkiniz tanışmışsınız.Buraya getirmenin doğru olacağını düşündüm"

Babam,meslek hayatı boyunca bana birkaç kez benzer açıklamaları yapmıştı.Evimizde,Hülya gibi kurbanların yakınlarını misafir etmiştik.Suçlamak adına seçenek kalmadığında,babam 'dost' taktiğini yürütürdü.Ben de taktiğini açığa çıkartmazdım.Bugün tek fark,babamın evden gidecek olması.Biraz gerildim.

Bakışlarından -yine- taktiğin aramızda kalması gerektiğini anladım.Kahvemi yudumlayıp oturduğum yerde geriye yaslandım. Kahvelerimiz bitene kadar kimseden ses çıkmadı.Babam gitmek için ayaklanınca Mehmet bakışını ona çevirdi. "Minicik bir detayda bilgilendirir misiniz Hakan Bey?" Babam,omzuna dokundu. "Tabi ki. Sabah görüşürüz"

Sokak kapısına kadar babamı takip ettim.Ceketini giymesine yardımcı oldum.Bana dönüp kollarımın iki yanını tuttu. "Sakın endişelenme.Evin önünde seni koruması için Hamdi'yi görevlendirdim.Telsizi buraya bırakacağım,nasıl kullanman gerektiğini biliyorsun.Sen,benim kızımsın.Mehmet,çok üzgün zaten.Sana zarar vermek gibi bir hataya düşmez" Yanağından öptüm. "Anladım babacığım,merak etme" Alnımdan öptü ve evden çıktı.

Bütün cesaretimi topladım.Derin nefes aldım ve tekrar mutfağa döndüm.Mehmet,önündeki bardakla oynuyordu , yanına oturdum.

Her geçen saat daha kötü olmuş.Acısını anlayamam,paylaşamam.Ama ne kadar kötü ve zor durumda olduğunu görebildim.

Konuşmayı denemeye karar verdim. Dikkatini dağıtmak işe yarayacaktır.

"Benim adım Leyla ... Resmi olarak tanışmamıştık" Kahverengi,buğulu gözlerini bakışlarımla buluşturdu. "Memnun oldum...Leyla" Ses tonu gerçekten etkileyici.Ses tonundan çok bakışlarından etkilendim aslında.