Stiefzus Van Luke Hemmings

1.

Lucienne

"Ik breng je wel even naar school Lucienne, na school gaan we gelijk even naar de winkel." zegt mijn vader.

"Waarvoor moeten we naar we winkel dan?" vraag ik hem verbaasd, terwijl ik mijn schooltas pak.

"Een jurkje voor jou, we gaan morgen uiteten, dan kunnen je kennismaken met mijn vriendin." Hij pakt de autosleutels uit de la en trekt zijn jas aan.

"We? Wie zegt dat ik wel mee wil!" roep ik.

"Ik. Ik wil dat jullie elkaar leren kennen. Ik wil dat je weet van wie ik nu houd en met wie ik een gelukkig leven wil leiden." Ik zucht diep en geef me over. Ik blijf bij mijn standpunt, ik wil geen nieuwe moeder, helaas kan het niet anders.

"Goed dan, maar kunnen we gaan, anders kom ik nog telaat op school." Mijn vader knikt. We lopen naar de voordeur en stappen daarna de auto in. De hele rit zit ik in stilte naar buiten te staren. Ik heb maar vijf lesuren en dan ben ik weer uit, dan ga ik 'lekker' winkelen met mijn vader.

"Tot vanmiddag Lucienne!" zegt mijn vader nog voor ik de autodeur dichtgooi. Ik draai me om en loop naar de ingang van het schoolgebouw. Onderweg kom ik Adelinde tegen, mijn beste vriendin.

"Hee Lucienne, is er nog iets gebeurd gister?" vraagt ze me vrolijk, zoals altijd. Ze is zo'n opgewekt persoon, ze vrolijkt altijd iedereen op. Als zij verdrietig is, is er iets goed mis.

"Ja, een kleine ruzie met mijn vader, maar voor de rest is er niet veel meer gebeurd. Hoe was het bij je voetbaltraining?" Adelinde kijkt me aan met een brede glimlach op haar gezicht. "Oke, vertel me alles."

"Leon heeft me mee uit gevraagd na de voetbaltraining. Hij kwam kijken en toen het afgelopen was, kwam hij naar me toe." zegt ze nog steeds glimlachend.

"Je hebt toch wel 'ja' gezegd?" Adelinde is al sinds de tweede klas verliefd op Leon. Ze knikt blozend. "Gelukkig! Het voelt als gisteren dat je tegen hem opliep bij de kluisjes, en dat je hem toen twee minuten lang aanstaarde." Lachend lopen we verder naar het lokaal.

"Ga allemaal snel zitten, we gaan een klein dictee doen." Ik neem plaats naast Adelinde, en pak een pen op tafel. Meneer Lith deelt blaadjes uit en legt uit wat we gaan doen. Een Engels dictee. Ik hoor Adelinde zuchten, ik kijk haar aan en grinnik.

"Als jullie de tafels een stukje uit elkaar willen zetten, kunnen we beginnen. Het zijn tien woorden, ik herhaal ze maar één keer!"

"Succes." fluistert Adelinde.

"Succes." fluister ik terug.

"Het eerste woord is: active." Ik schrijf het woord meteen op en kijk weer voor me. "Het tweede woord is: control." Ook dit woord schrijf ik meteen op.

Na tien minuten zijn we bij het laatste woord aangekomen: mistake. "Wil jij de blaadjes ophalen Lucienne?" Ik knik en sta op, bij iedereen die klaar is, pak ik het blaadje weg.

"Adelinde je hebt een negen, Mike een zeven, Lindsey een acht, Lucienne een tien..." en zo gaat de leraar door met cijfers opnoemen.

De dag gaat snel voorbij, ik loop naast Adelinde het lokaal uit. "Weekend!" roept ze als we door de deur naar buiten lopen. Ik lach en loop met haar naar haar fiets. Als ze haar fiets heeft loopt ze met me mee naar de auto. "Succes vanmiddag." zegt ze voor ik de autodeur open.

"Dankje! Fijn weekend!" Ik stap de auto in en klik de gordel vast.

"Hoe ging het op school?" vraagt mijn vader gelijk.

"Goed! Ik heb een tien voor Engels." zeg ik vrolijk.

"Goed gedaan! Eh, het spijt me trouwens nog van vanmorgen. Ik wil dat je weet met wie ik gelukkig ben, maar ook dat ze niet denkt dat je een eigenwijs kind bent, want dat is niet zo." Ik glimlach zwak naar hem.