Stiefzus Van Luke Hemmings

14.

Even later, nadat we klaar zijn met eten, start Luke de laptop op. "We kunnen kiezen om vroeg te vertrekken, rond half elf al, of laat. Ik denk dat het slim is als we laat vertrekken, rond vier uur. Dan heeft Adelinde nog alle tijd om naar het vliegveld te komen." zegt Luke. Ik knik en typ de naam van de website in.

Na een tijdje zijn de tickets betaald en uitgeprint. "Luke ik begin gelijk met inpakken, ik heb niet veel nodig maar dan kan ik Adelinde nog bellen met de tijd enzo." Luke knikt.

"Is goed!" Ik loop de trap op en zie dat mijn koffer nog half ingepakt zit. Ik herinner me dat ik inderdaad nooit echt uitgepakt heb, ik heb maar een paar setjes in de kast opgehangen en de rest heb ik zo uit mijn koffer gepakt als ik het nodig had. Ik kijk wat ik er nog in heb zitten en wat ik er nog in moet stoppen.

Na een kwartiertje ben ik al klaar en bel ik Adelinde op.

"Hey Addie!" zeg ik vrolijk als ze heeft opgenomen.

"Hey Lucie!" hoor ik Adelinde terug zeggen.

"Hey, ik bel je even om te vertellen dat we morgen het vliegtuig om vier uur hebben, zodat jij nog wat tijd hebt om te doen wat je misschien nog moet doen. Is dat goed?" Ik krijg voor een paar seconde geen antwoord. "Addie je weet dat ik het niet zien als je alleen knikt." zeg ik grinnikend. Ik hoor Adelinde lachen.

"Sorry, oeps. Maar ja het is goed. Willen jullie iets speciaals eten morgen avond?"

"Ik denk het niet. Verras ons maar, daar ben jij zo goed in." opnieuw grinnik ik. Adelinde heeft meerdere keren een surpriseparty gegeven en weet op een één of andere manier altijd ervoor te zorgen dat ik er niks vanaf weet. En op de dag dat ik haar vertelde dat mijn moeder was overleden, stond ze binnen een uur bij mijn huis met vijf films om te kijken en eten voor een heel weeshuis. Ik glimlach bij de gedachte.

"Lucie? Lucie!" Ik schrik op uit mij gedachte en vraag haar wat ze zei. "Ik zei dat ik de logeerkamer klaar ging maken, en dat je geen luchtbed mee hoeft te nemen."

"Ah heel fijn dankjewel! Ik ga er weer vandoor, tot morgen!"

"Tot morgen, Lucie!" Ik hang met een glimlach op, Adelinde laat me altijd lachen, hoe moeilijk het af en toe ook kan zijn.

Ik loop naar Lukes kamer, die ik ondertussen al weet te vinden. "Hey, ik ben al klaar met inpakken, de helft lag nog in mijn koffer." leg ik uit als ik binnenkom. Luke draait zich om en laat de kleine glimlach op zijn gezicht zien.

"Ik ben ook al bijna klaar, ik twijfel alleen." hij kijkt naar zijn gitaar in de hoek van de kamer, "ik weet niet of Adelinde het leuk lijkt als ik mijn gitaar meeneem, het leek mij namelijk wel leuk. Geen idee waarom eigenlijk."

Ik ga op Lukes bed zitten en grinnik als ik zijn gezicht zo gefocust zie. "Ik denk niet dat het nodig is, bij Adelinde staan als het goed is nog twee gitaren. Ze speelt zelf ook gitaar." Luke glimlacht weer.

Zijn glimlach is echt mooi.

"Ik laat ze wel thuis." Luke staat op en veegt over zijn knieën. "Dan ben ik ook klaar, wat zullen we doen?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

"Ik weet het niet, heb jij een idee?"

"We kunnen de rest van de Harry Potter films afkijken." stelt Luke vragend voor. Ik knik opgewonden en ren gelijk naar mijn kamer om dekens te pakken. Met mijn handen vol, loop ik naar beneden en plof ik neer op de bank, waar Luke al was gaan zitten.

"Ik heb Ben en Jack nog even laten weten dat wij vanaf morgen een weekje weg zijn naar Melbourne, aangezien ik niet weet wanneer zij weer thuis komen."

"Oke." antwoord ik glimlachend. "Wil jij vast de film starten? Ik ga popcorn pakken."

Met moeite hou ik mijn ogen open. "Hoelang duurt de film nog?" vraag ik gapend.

"Nog tien minuten, ben je al moe?" Ik knik, en probeer me nog wakker te houden tot het einde van de film.

Niet veel later voel ik twee armen mij, en de deken optillen. Ik probeer mijn ogen te openen maar ik ben te moe. "Ga maar slapen, morgen word het ook een lange dag, ik zorg dat je in je bed kan slapen." Ik sluit mijn ogen weer zodra ik het bed onder me voel.

IM BACK! Nieuwe ideeën, nieuwe inspiratie enneh, ja sorry ik heb jullie telang laten wachten dus ik hoop dat er nog mensen zijn die dit boek lezen..
Xx