Stiefzus Van Luke Hemmings

8.

Lucienne

Voor de tweede keer wordt ik wakker, dit keer rustiger en met Luke naast me. Hij wilde bij me blijven tot ik weer sliep, maar hij is blijkbaar naast me in slaap gevallen.

De deur gaat langzaam open, Ashton. "Oh, je bent al wakker." Hij kijkt van Luke naar mij, "wat doet jij hier?"

"Ik had gedroomt, hij bleef bij me tot ik in slaap viel, maar hij is hier al in slaap gevallen."

"Oh oke, we gaan zo al eten. Liz moest wat aan jullie vertellen." Ik wrijf in mijn ogen en pak mijn mobiel om te kijken hoelaat het is. Zes voor tien, ook zie ik een aantal appjes van Adelinde.

"Ik maak Luke wel wakker, we komen er zo aan." Ashton knikt en sluit de deur weer achter zich. "Luke, wakker worden." Geen antwoord. Ik plaats een hand op zijn schouder en probeer hem wakker te schudden, "Luke, we gaan zo eten." Hij mompelt wat en opent langzaam zijn ogen.

"Hoe laat is het?" vraagt hij.

"Bijna tien uur. Liz moest ons iets vertellen zei Ashton." Hij mompelt wat en sluit zijn ogen weer. Ik zucht glimlachend en ga op mijn knieën zitten. "Wakker blijven!" roep ik in zijn oor." Ik hoor Luke zuchten, hij opent zijn ogen en kijkt me aan, met zijn ogen gericht op de mijne.

In het echt zijn zijn ogen nog veel mooier dan op foto's en filmpjes.

Hij staart me aan. Ik staar hem aan. "Ik ga me aankleden als je het niet erg vind." zegt hij plots, ik schrik op en pak mijn mobiel van de lader af.

Adelinde 7/23/16: Luke? Welke Luke? Hemmings? Als in Lucas Robert Hemmings of een andere Luke?
Adelinde 7/23/16: En je had het over broers en vrienden, zijn ze knap?
Adelinde 7/23/16: slaap je nou alweer?

Ik besluit maar snel op haar te reageren, voor ze denkt dat ik aan een winterslaap doe.

Lucienne 7/24/16: nee ik slaap nie sukkeltje. Ik ging eerst Luke's vrienden ontmoeten, daarna wilden ze voetballen in de tuin en daarna zijn we een keer gaan slapen. Pap gaat over een paar dagen terug naar Melbourne met zijn vriendin, omdat ze bij het huis moesten zijn als het te koop stond, dus ik ben een paar weken alleen met de jongens. Sorry Addie, we gaan echt verhuizen :(
Lucienne 7/24/16: we houden wel contact natuurlijk, ik kan trouwens niet altijd meteen reageren haha. Ik ga je missen:(

"Kom je?" Ik kijk op van mijn mobiel en zie Luke bij de deur staan. Ik knik en loop achter hem aan. "Je wilde wat zeggen?

"Eerst ga je me uitleggen waarom je bij Lucienne in bed sliep, Luke." begint Liz als ze ons ziet.

"Ik had een droom vanacht, Luke maakte me wakker."

"Ik bleef bij Lucienne tot ze weer sliep, maar ben naast haar in slaap gevallen." gaat Luke verder.

"Oke goed. Maar wij half vijf vanavond naar Melbourne terug vliegen. Volgens de makelaar zijn er al mensen naar het huis komen kijken dus het kan snel verkocht zijn. We houden jullie op de hoogte, in de keuken ligt wat geld voor de komende maand." verteld ze. Iedereen knikt en gaat aan tafel zitten.

"Laten we eerst maar gaan eten, ik heb honger." zegt mijn vader lachend.

Na het eten ga ik op de bank zitten, Ben komt naast me zitten en zet de tv aan. Jack ging naar de supermarky met mee met Liz en mijn vader. Luke en de jongens hadden een afspraak bij het managment.

"Hoe vind je het eigenlijk dat je ineens het zusje van dé Luke Hemmings bent?" vraagt Ben uit het niets. 

"Het is raar om ineens in het zelfde huis te wonen als een van je helden. En ik ben toch gewoon jullie stiefzus, ik ben niet direct familie." grinnik ik.

"Nee, maar stiefzus klinkt zo raar, ik noem je liever gewoon ons zusje." Hij glimlacht.

"Ik heb altijd al plots drie broers gewilt." zeg ik, nep-snikkend.

"Ik mag jou wel Lucienne."

"Mooi, want nu ik hier dus ook kom wonen, komen jullie niet meer van me af." We schieten in de lach zodra we elkaar aankijken.

"Denk je dat je het wel gaat overleven met al die jongens?" vraagt mijn vader lachend.

"Dat komt wel goed." antwoord ik, ook lachend.

"We gaan jullie missen!" zegt Liz, "we moeten nu echt gaan, anders missen we de vlucht." Ik geef mijn vader een knuffel. Luke, Ben en Jack geven Liz een knuffel voordat ze weggaan.

Luke legt zijn hand op mijn onderrug en maakt rondjes met zijn duim. Ik heb in zeventien jaar nog nooit mijn vader weg zien gaan met het vliegtuig, ik heb zelf verschrikkelijke vliegangst en zelfs nu pap weg gaat, heb ík vliegangst. Luke's hand op mijn onderrug maakt me rustiger.  "Het komt wel goed Lucienne." zegt hij zacht. Ik kijk hem verbaasd aan. "Je begon licht te hyperventileren." Ik glimlach zwakjes naar hem.

"Laten we maar weer naar huis gaan." stelt Jack voor. Iedereen stemt in en met zijn vieren lopen we terug naar de auto.