Aalis Ka Ba?

Chapter 5-Aalis ako

[Rade]

Kakauwi ko lang galing school, at kasam ko si Gela. Oo na. Lagi naman. Pero nawawalan na din ako ng oras para sa bestfriend ko. Mas napapalaput tuloy siya sa epal na Tristan na yun. Mabuti na nga lang at sumali na siya samin.

"Kita na lang maya Riu!" Ngiti at tango lang ang isinagot ko sakanya.

"Kuya! Hanap ka nila Mama." Bungad sakin ng bubso ko'ng kapatid na nakatapat sa laptop ngayon.

Agad akong tumabi sakanya.

"Hi Ma! Hi Pa!" Bati ko sakanila sa skype.

Yap. Skype. Nasa ibang bansa sila. Nakatira lang kami sa bahay ng Tita ko na walang asawa. Habang sila Mama at Papa, kumakayod sa ibang bansa. Nurse si Mama doon. Si Papa naman architect. Parehas silang nasa Amerika.

"Anak! Naku! Miss ka na namin" -Mama

"Naku Ma! Kagwapuhan ko lang miss niyo eh!" Asara ko.

"Siya nga pala, may goodnews kami ng Mama ninyo!"- Papa

"Ano yun Pa? Uwi na kayo? Pasalubing ah! Maraming chocolate!" Sabi ng bunso kong kapatid.

Binatukan ko agad siya.

"Utak mo talaga puro pagkain." Saway ko.

"Hindi yun anak! Kalokohan mo talaga bunso!"- Mama
"Aysus. Nakikita niyo ba itong bahay na ito? Teka teka ilibot namin."- Papa.

Nilibot nga nila. Habang kami nakatingin lang.

"Naks naman Pa! Asensado ah! Kanino yan?" Tanong ni Charles.

"Saatin anak!"-Papa
"Yap! At ibig sabihin niyan. Dito na tayo titira! Nakaayos na lahat ng papeles ninyo! Pinaayis na din namin ang passport niyo diyan sa Tita ninyo. Lipat bahay na lang mga anak!"- Mama
"Oh diba mga anak! Pero siyempre papalipasin muna natin ang pasko diyan. Bale, uuwi muna kami para makasam namin kayo diyan. Then uwi na tayo dito." -Papa.

Napatingin kami ni Charles kay Tita na malungkot na nakangiti samin.

"Teka teka. Ma, Pa. Paano si Tita? Ang pag-aaral namin dito? Itong bahay? Yung buhay namin dito? Bast basta na lang ba naming iiwan yun?" Angal ko.

"Anak, sinong nagsabing iwan ang tita mo? Kasama yan noh! Yung bahay, meron ng caretaker na hinire ang tita mo pag-alis natin. Yung pag-aaral niyo, edi tuloy dito!"- Papa.

"Anak naman. Alam mo namang ginagawa namin ito para din sainyo hindi ba?"-Mama.

Napabuntong hininga ako.

Ewan ko. Ewan ko din. Lumabas na lang ako ng bahay at nagpunta sa park.

"Alam ko kung bakit mo ayaw unalis." Napatingin ako sa nagsalita sa tabi ko.

Si Charles lang pala.

"Dahil doon oh." Napatingin ako sa tinuro niya.

Si Gela na tuwang tuwang nagbabike.

"Ayaw mo siyang iwan kasi masasaktan siya, kasi nangako ka'ng hindi aalis. Mahal mo kaya ayaw mong iwan eh. Tama ba Kuya?" Sabi niya.

"Anong-"

"Ate Angel!" Kinawayan niya si Gela dahilan para pumunta dito.

"Parehas tayong may dahilan kaya ayaw nating umalis, kuya. Pero isipin mo. May magagawa ba tayo?" Sabi niya at umalis na.

"Oh anong nangyari dun kay Charles?" Tanong ni Gela ng pagkaalis ni Charles.

"Ewan ko dun." Pagkikibit balikat ko.

"Peram nga." Utos ko.

"Psh. Manghihiram na lang pautos pa. Angkas mo ako." Sabi niya.

"Oo na. Pasalamat ako't hindi ka mabigat. Mataba lang." Sabi ko at sumakay na sa bisikleta niya.

Agad naman niya ako pinalo sa braso.

"Aray! Sige! Hindi kita iaangkas!" Banta ko.

"Edi sige amin na yang bike ko." Angas na sabi naman niya.

"Joke lang. Angkas na kasi ang bagal eh." Bawi ko naman.

"Eto na." Sabi naman niya at umangkas na.

Tuwang tuwa siya habang angkas ko siya. Siguro nga mga ganitong memories at tagpo namin ang mga mamimiss ko. Irevise natin. Si Angela yung mismong mamimiss ko. Paano ko ba sisimulan yung sasabihin ko?

"Gela, paano kung isang araw unalis ako. Tapos after ng ilang taon pa ako babalik, anong mararamdaman mo?" Tanong ko.

"Bakit? Aalis kayo?" Tanong niya bigla.

"Hindi ah. Naalala ko lang yung kaubigan mong si Joimie. Nung umalis kasi siya todo iyak ka. Eh kapag ako iiyak ka ba?" Tanong ko ulit.

"Aba! Edi mas malala pa doon! Halo-halong malulungkot na emosyon siguro. Mahal naman kita kaya hindi mo na yan kaylangan itanong! Punta na lang tayo dun sa bilihan ng shake dali!"

Sabi na nga ba. Pero anong magagawa ko? Tama si Charles may magagwa pa ba kami? Sorry Gela kung hindi ko na matutupad yung promise ko. Yung pinky promise kesyo natin. Sana maintindihan mo ako.

"Dalian mo Riu! Ang bagal!"

"Sandali! May lakad ka ba?! Nagmamadali?!"