Chaos {Χάος}

Κεφάλαιο 6

"Το μπαρ πως πάει;" τον ρωτάω, έχει ανοίξει ένα μπαρ γενικά καλό μαγαζί αλλά δεν πάω, πέρα από όταν θέλω χρήματα και δουλεύω ως σερβιτόρα ή στην μπάρα.

"Μια χαρά, μας ξέμεινε μια σερβιτόρα και ψάχνομαι σαν τον μαλάκα." μου απαντάει και με κοιτάει με εκείνο το πονηρό ύφος, όχι δεν θα έρθω.

"Μην κάνεις όνειρα, όχι."

"Έλα ρε γλυκιά μου, για λίγες μέρες μόνο. Σε παρακαλώ." το σαχλό του ύφος μοιάζει με τρίχρονο και μου φέρνει αναγούλα και αναμνήσεις. Θα του κάνω το χατήρι.

"Εντάξει θα έρθω. Τι πρέπει να φοράω;" το θέμα της ένδυσης το έχω κάπως. Εντάξει δεν το πάω και με τα ξέκωλα ρούχα.

"Κάτι κοντό." αποκρίνεται γελώντας και του δίνω κατακεφαλιά, σκάει.

"Καλά εντάξει σκάω." έτσι μπράβο Μανωλάκη.

Και με αυτά και με αυτά, ξεχάστηκε το θέμα που δεν ήθελα να συζητήσω και μπλέχτηκα με μια απορία για το βραδινό ντύσιμο μου και έναν ψηλό μελαχρινό στο μυαλό μου..

*Μεριά πρωταγωνιστή/Γιώργου*

Φτάνω στον Άγγελο και ανεβαίνω στο σπίτι, με καλωσορίζει με το γνωστό ύφος λέγοντας μου "Ήρθε και ο μαλάκας μας" πιστεύει πως είναι αστείος να το λέει κάθε φορά.

"Έλα τελείωνε δεν έχω όρεξη." του λέω και κάθομαι στον καναπέ, κάθεται απέναντι μου και με κοιτάει.

"Τι έγινε;" ρωτάει και κάθεται στην πολυθρόνα.

"ΜΕ ΦΤΎΝΕΙ ΚΑΤΆΜΟΥΤΡΑ ΜΙΑ ΑΛΛΌΚΟΤΗ ΤΎΠΙΣΣΑ. ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ?" φωνάζω και η γροθιά μου προσγειώνεται στο μπούτι μου.

"Άραξε μια, και εξήγησε μου." απευθύνεται σε εμένα και ανασαίνω βαριά.

"Χθες γνώρισα μια πανέμορφο κοπέλα, την πήγα σπίτι της και σήμερα πήγα το πρωί εκεί, πήραμε πρωινό μαζί και μου πέταξε ένα μυστήριο με την μάπα μου. Την έσωσα από έναν μαλάκα που της κολλούσε και με έδιωξε με τον τρόπο της." εξηγώ και νευριάζω περισσότερο.

"Έλα θα σου περάσει.." ψιθυρίζει.

"ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΡΆΣΕΙ. ΤΟ ΝΙΏΘΩ. ΌΤΑΝ ΤΗΝ ΚΟΙΤΆΩ ΚΑΊΓΟΜΑΙ. ΤΗΝ ΞΈΡΩ ΟΎΤΕ 24 ΏΡΕΣ ΆΓΓΕΛΕ. ΝΟΜΊΖΩ ΤΗΝ ΘΈΛΩ." φωνάζω και με κρατάει από τον ώμο..

"Απόψε δουλεύω μαλάκα,έχουμε καλή φάση. Να ξεσκάσεις κι όλας. Ξέχνα την. Θα έρθεις έτσι;" δουλεύει σε ένα μπαρ στο Γκάζι. Ε θα πάω.

"Εντάξει. Θα έρθω.Βούλωστο." αποκρίνομαι και πιάνω το κινητό μου χαζεύοντας στο Instagram. Μαλακίες και εκεί. Μετά από κάποια ώρα παίρνω τον δρόμο για το σπίτι, έχω να ετοιμάσω αρκετή δουλειά για το γραφείο. Και πρέπει να βρω τι θα φορέσω για μετά. Ελπίζω να γνωρίσω καμία για να ξεχαστώ από την Ρένα, πανάθεμα τα μάτια της. Ούτε γαλανά ούτε τίποτα. Καστανά, βαθιά, με εκείνο το φως που κρύβεται στο πελώριο σκοτάδι..