Chaos {Χάος}

Κεφάλαιο 29

Βάζει το μωρό να κοιμηθεί και ξαπλώνει δίπλα μου αγκαλιάζοντας με, βάζοντας το κεφάλι της στον θώρακα μου.

"Μην μου ξανά φύγεις.." ψιθυρίζει γλυκά και την αγκαλιάζω και εγώ.

Τα χέρια μου περνάνε στα μαλλιά της και της ψιθυρίζω "ποτέ". Χαμογελάει γλυκά και μου φιλάει το στήθος, νιώθω την στύση  μου να έχει μια άνοδο και την σταματάω, αγκαλιάζοντας την κανονικά.

"Μην μου το κάνεις αυτό τώρα.. είπες δεν κάνει." της υπενθυμίζω και γελάει πονηρά.

"Καλά βλάκα" αποκρίνεται και μου δίνει σφαλιάρα στο μάγουλο, αχ μικρή πότε θα σε βάλω κάτω ξανά και θα δεις τι έχεις να πάθεις.  Από τις πονηρές και ανήθικες σκέψεις μου με  βγάζει με τον ήχο που κάνει όταν κοιμάται, κάνω τα μαλλιά της στην άκρη και φιλάω τα μαγουλάκια της απαλά.

Ένα κλάμα με ταράζει από το χουζούρεμα και σηκώνομαι γρήγορα προς το μωρό, με κοιτάει και ανοίγει το στοματάκι του, το σηκώνω και έχει κάνει κακά του. Ωχ. Γελάει, ίδιο η Ρένα είναι. Το βάζω πάνω σε αυτό που αλλάζουν τα μωρά και του ξεκουμπώνω το κορμάκι, το σκουπίζω με το μωρομάντηλο και δένω κουτσά στραβά την πάνα. 

"Θα είσαι ήσυχο τώρα" αποκρίνομαι σιγά και το φιλάω, το βάζω στην κούνια και περιμένω να κοιμηθεί..

Είναι πανέμορφο, είναι το πιο γλυκό μωρό. .Είναι το μωρό μας. Τσεκάρω ότι πλέον κοιμάται και ξαπλώνω ξανά δίπλα της, την χώνω στην αγκαλιά μου. Πετάγεται.

"Το μωρό.." λέει.

"Το μωρό μας είναι εντάξει..μωράκι μου κοιμίσου." την καθησυχάζω και μετά από λίγο κοιμάται.

Ανησυχεί πολύ, και για εμένα και για το μωρό. 

Δεν θέλει να φύγω.

Δεν θα το αντέξει.

Δεν θα το κάνω.

Είναι η γυναίκα μου και χτίζουμε την οικογένεια μας.