Hani insanın umutları hayalleri vardır ya hep. Hiç bitmesini istemediği hep onunla yaşamak istediği ama öyle bi şey olur ki biri gelir tüm hayallerini umutlarını yıkar. İşte şuan tamda onu yaşıyordum. Gözümden istemsizce yaşlar akıyordu. Ege bir şeyler anlatıyordu ama duymuyordum. Kalbimden bir şeyler kopuyordu. Ağlamam şiddetlenince Ege bana döndü:
"Çiçek , çiçek noldu? " cevap veremedim telefon elimden düştü. Ege yerden telefonu aldı ve fotoğrafa bakıp bana baktı.
" Sevgilin mi ?" Dedi zorla.
Başımla onayladım. Göz yaşlarımın arkası kesilmiyordu. Ege bana sarıldı ama ben sarilmiyordum. Sadece ağlıyordum.
"Şşş tamam ağla için açılır, hatta bağıra bağıra ağla ama böyle bir insan için döktüğün göz yaşlarına değmez"
"Ben onu çok seviyordum. En başta anlamaliydim . Son buluşmamızda garipti ve bir haftadır mesaj atmıyordu ne kadar da safmışım. Ege'nin omzundan başımı kaldırıp fotoğraf a tekrar baktım. Emre beni lisede düşman olduğum bir kızla aldatmıştı. Fotoğraf ise kızın üstünde Emreye doğum günün de aldığım gömlek vardı ve Emre ile öpüşüyorlardı. Telefonu kapatıp Egeye döndüm.
" Beni eve götürür müsün? "
"Tabii"
Sahilden çıkıp otele girdim çantamı almam bide Gökçeye haber vermem. Bizim masamızın olduğu yere gittiğimde Gökçe yoktu çantamı aldım. Ve Azranin yanına gittim.
"Azra Gökçe'yi gördün mü? "
"Evet Batuhan onu götürdü? "
"Nereye?" Dedim kızgınca
"Bilmiyorum çocuğun biri Gökçeye sarkıntılık yaptı Batuhanda sinirlenip götürdü"
" Tamam Sağol"
" Bu Gökçe'nin çantası , bir dakika sana noldu?"
"Sonra anlatırım görüşürüz" diyip otelden çıktım. Ege arabayı getirince bindim.
" Batuhanı ara hemen"
"Noldu ki?"
"Gökçe'yi götürmüş"
"Tamam arıyorum sakin ol"
Nasıl sakin olabilirdim ki arkadaşım zorla götürülüyordu ve daha yeni tanığı biri tarafından . Ege tam beş dakika konuştu. Telefonu kapatıp;
" Gökçe gayet iyiymiş arabada uyuyup kalmış çantası yanında olmadığı için Batuhan da onu kendi evine götürmüş. Merak etme Batuhan hiçbir şey yapmaz"
"Arkadaşım o benim tabiki merak edicem"
" Tamam anlıyorum seni ama şuan çok kötü bir durumdasın eve git dinlen"
"Olmaz beni Batuhanın evine götürür müsün? "
"Tamam götürürüm"
"Teşekkür ederim bide Gökçe'nin arabası otelin otoparkında kaldı"
"Ben birazdan valelerin birini arar evin önüne getirtirim"
"Tamam"
Ege radyoyu açtı. Kafamı cama yasladım. Radyoda Ayna-gitme kal diyemedim çalıyordu. Bir an aklıma Emre geldi. Son buluşmamızda ki sarılışlar, konuşmaları birer birer gözümün önüne geldi. Kafamı camdan kaldırdım elime düşen damla ile ağladığımı fark ettim. Şuan ağladığımı Ege'nin görmesini istemedim ve hemen elimin tersiyle sildim. Ne kadar uğraşsamda görmemesi için o çoktan görmüştü ve hemen radyoyu kapattı. Araba durunca çantaları alıp hemen indim. Ege yanıma geldi ve beni eve doğru yönlendirdi. Eve girince gözüme direk elinde içki bardağıyla oturan Batuhan çarptı. Yanına gidip;
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK KALBİMİZİ ÇALINCA
Novela JuvenilÇiçek ve Gökçe liseden beri en yakın iki arkadaştır. Gökçe güzel bir kız olmasına rağmen hayati boyunca hiç sevgilisi olmamıştır hoşlantı duymuştur ama hiç çıkma gibi bir çaba göstermemiştir.Çiçek ise sadece bir kişiyle çıkmıştır ve hala çıkmaya dev...
