AŞK KALBİMİZİ ÇALINCA

Bölüm 27:"SENİ ÖZLEDİM"

●●● Çiçek'in Anlatımı●●●

Tamı tamına 3 hafta 1 gün 3 saat 46 dakika 7 saniyedir kimseyle konuşmuyordum. Yani dedem öldüğünden beri. Onların beni anlamasını beklemiyorum ama bu benim hayatımdaki ilk acıdan bir tanesi.  Onlara göre abartıyor olabilirim . Aslında iyiyim sadece acımı onlar gibi konuşarak aktaramıyorum, konuşmamak daha iyi geliyor bana . Susup ve sessizce ağlamak . Konuşmuyorum diye psikoloğa götürdüler . Deniz her gün ilacımı getiriyordu ama son zamanlarda içmiyordum.  Çünkü ben iyiydim. Psikolojimde bozuk filan değildi. İlacı çıkarıp çekmeceye atıyordum. Onları kandırıyordum ama bunu yapmak zorundaydım. Yatakta sırt üstü döndüm ve tavana gözlerimi diktim. Gökçeyi özledim . Bir yanım buradan gitmek istiyor bir yanım kalmak. Elime telefon alıp bakmadığım baya zaman oldu. Beni merak etmişlerdir. Hele Ege... Elimi boynuma götürüp kolyemi okşadım. Buraya gelirken bana alıp takmıştı ne zaman onu özlesem kolyemi okşayıp yıldızlara bakıyordum . Hafifçe gözümü yumdum kapım tıklatıldı ve Denizin parfüm kokusu odaya yayıldı.

"Çiçek"

Yavaşça gözümü açtım.

"İlacını getirdim hadi iç. "

Elindeki ilacı aldım ve ona baktım.  Komidinin çekmecesine ilerleyip;

" Telefonun şarjı bitmiş şarj aleti çekmecedeydi dimi? " Dedi.

Ben daha ayağa kalkamadan çekmeceyi açtı.  Yuvarlak beyaz ilaçları görünce keskin mavi gözleri beni buldu.

" Çiçek bunlar ne! Bana bir açıklama yap "

Sustum gözlerimi ondan kaçırıp yere baktım.

" Çiçek cevap ver ilaçları içiyormuş gibi yapıp çekmeceye mi koydun ?"

Konuşmaya cesaretim yoktu ya da isteğim bu yüzden susmaya devam ettim.

" Çiçek!"

Denizin ilk defa bana bağırdığına şahit oluyordum şuan.  Gözlerim çoktan dolmuştu.  Yaşlı gözlerimi ona çevirip sonunda içimde birikenleri patladım;

" Evet içmedim , konuşmadım, yemedim, neden biliyor musun? Ben acımı sizin gibi konuşarak yaşamıyorum, içimde yaşıyorum ben böyleyim.  Size de hak veriyorum beni düşünüyorsunuz beni hiç böyle görmediniz ben de kendimi ilk defa böyle görüyorum ve siz bundan dolayı doktora götürdünüz onu da anlıyorum ama bu ilaçları içince iyi olmayacağım herşey eskisi gibi olmayacak  Deniz , ben iyiyim, ben düşüncelerimle ayakta kalabiliyorum . Neden hiç dışarı çıkmadım sanıyorsun milletin başınız sağ olsun lafını annemle teyzemin ağlayışlarını üzüntülerini görüp duyup daha çok yıpranmamak için çıkmadım.  Bu ilaçları istemiyorum.  Bak konuştum oldu mu? Güçlü değilim evet ama bu ilaçlar beni daha çok güçsüz yapıyor . Yanınızda olamadım bu süreçte onu da biliyorum sen de beni anla Deniz "

" Anlıyorum güzelim anlıyorum bende iyiyim diyorum ama iyi değilmişim . Bu ilaçlardan bende denedim ama hiç bir şeye yaramıyor . Bende zir dayanıyorum . Sen bizi düşünüyorsun ama biz daha çok senin için endişe ediyoruz . Sende bizi anla"

" Özür dilerim her şey için " dedim ve Denize sarıldım. Sarılmama karşılık verdi ve;

" İyi isen ilaçlarını içme ama aramıza dön tamam mı? "

" Tamam şimdi biraz uyuya bilir miyim?"

" Uyuyabilirsin"

Göz yaşlarımı silip yatağa uzandım Deniz de kapıyı kapatıp çıktı.  Böyle olmak iyi geliyordu ama onlara bunu yapmazdım. Bugünden sonra kendimi toparlayacaktim artık.  Onların bana benim de onlara ihtiyacım vardı. Son kez içimden ' Herşey eskisi gibi ve guzel olacak ' dedim ve gözümü kapattım.

●●● Ege'nin Anlatımı●●●
Çiçeğim ; onu o kadar çok özlemiştim ki anlatamam. İçimdeki ona karşı olan bu hislerim onun özlemi ile harmanlanıp ağır geliyordu. Onun o sakarlıklarını , gülüşünü, Kıvırcık saçlarını çok özlemiştim.
Geceleri hep yıldızların çıkmasını bekliyordum. Yıldız lara bakıp onu anlatıyorum. Günlerdir ne görüyor ne de telefonda konuşuyorduk. Gökçeye kaç defa sordum ama onunda haberi yoktu. Ta ki düne kadar kuzeninin Gökçeyi arayıp haber vermesiyle bugün yola çıkmıştık . Çiçeğime gidiyorduk. İçimde ki heyecandan yollar bana çok uzak geliyordu sanki. Havaalanına geldiğimizde aklıma çiçeğin giderken ki hali geldi. Sözlerimiz tekrar zihnimde canlandı.  Durdum ve o anı tekrar yaşıyormuş gibi hissettim. Kolumun asılınmasıyla kendime geldim.

" Ege iyi misin?"

Gökçe'nin sorusuyla ona döndüm.

" İyiyim sorun yok hadi gidelim ne de olsa bizi bekleyen biri var"

Başını salladı ve ilerledik. Sadece Gökçe ile gidiyorduk. Batuhanda gelecekti ama şirketin işlerini halledemediği için onu beklemedik önden biz gitmeye karar verdik. Uçağa bindiğimiz de derin bir nefes verdim. İnşallah her şey eskisinden daha güzel olurdu.

●●●Çiçek'in Anlatımı●●●
Yatakta cama dönüp rüzgardan uçuşan perdeyi izledim bir süre.  Denizle yaptığımız konuşmadan sonra anca bir saat uyumustum. Camı kapatmaya üşendiğim için yorganımı biraz daha yukarı çekip iyice sokuldum. Kapım yime açıldı ilk Denizdir diye düşündüm arkamı dönmedim. Ama bu Denizin kokusu değildi sonra annemdir belki de dedim ama annemin kokusunu da tanıyordum ve bu koku da tanıdıkdı hafif vanilya ve tarçın karışımı çok sert olmayan kokuydu. Tam arkamı döneceğim zaman boynumda birinin nefesini hissedince hızla doğruldum. Karşımda Egeyi görünce şok oldum. Uyumadan önce onu düşündüm ya rüya görüyordum herhalde koluma hafif tırnaklarımı batırdım . Hayır rüya görmüyordum. Yoksa haplar bana yine halikülasyon mu gördürüyordu iyi ama ben o hapları içmemistim.  Yavaş bir şekilde elimi kaldırıp yeni çıkmaya başlayan sakallarına dokundum.

" Se-sen gerçeksin"

" Hem de senin kadar kıvırcığım"

Kollarını açtı bende hemen sarıldım.  Onu çok özlemiştim.  O kadar sıkı sariliyorduk ki sanki bir daha hiç ayrılmayacakmışız gibi. Başını boyun girintime doğru getirip beni benden alan sesiyle fısıldadı;

"Seni özledim "

O an o kadar mutluydum ki sanki tüm acılarımı , üzüntülerimi unutmuştum.  Bir insan bunları unutturabilir miydi? Hem de sadece iki kelimesiyle. O bana sanki şu koca hüzün dolu üç haftayı iki dakikada unutturmuştu. Şu anda bizi ifade eden o iki kelimeyi bende ona fısıldadım;

" Seni özledim..."

##############
Bölüm sonu.
Ege Çiçeğin yanına geldiğine göre ve bu özlem onları birbirlerine yakınlaştırdığı için artık sevgili olurlar mı dersiniz? Bakalım olacaklar mı ilerleyen bölümlerde göreceğiz. Şimdilik beklemede kalın... :).