AŞK KALBİMİZİ ÇALINCA

Bölüm 24: İZMİR

●●● Gökçe'nin Anlatımı●●●

Sabahın beşinde alarmın çalması ile uyandım.  Çünkü sabah altı uçağı ile İzmir'e gideceklerdi. Bende gitmek istemiştim ama Çiçek izin vermemişti. Böyle hastalık konularında kötü oluyordum ama Çiçek için dayanabilirdim. Akşam konuştuğumuz da burda kalmam için ikna etmişti. O da hassastı böyle şeylerde yanında olup ona destek olmalıyım diye sabaha kadar düşündüm . Kapıyı çalıp içeri girdim hala uyuyordu. Yatağın kenarına oturup uyandırmaya başladım. Akşam çok ağladığı için  şuan gözlerinin altı morluk ve kızarıklık vardı.

"Çiçek hadi uyan uçağı kaçıracaksın"

Yavaşça gözünü açtı ve " Tamam kalktım "dedi doğrularak yatağından kalkıp ayakta dikeldim.

" Ben biraz bişeyler hazırlayayım sende Denizi uyandırıp gel tamam mı? "

Başının aşağı yukarı salladı. Aşağıya inip mutfağa girdim. Limonlu suyumu içip kahvaltılıları masaya koydum . Çayı kettell'a demledim. Çayları doldururken giyinmiş bir adet Çiçek ve esneyerek Deniz girdi mutfağa.  Kısa sürede yaptigimiz kahvaltı bittiğinde evden çıktık.  Akşam Batuhana haber verdiğim için bende onunla havaalanına gidecektik daha doğrusu Batuhan hepimizi götürecekti. Arabaya baktığımda Ege yoktu. Çiçeğe döndüm oda Batuhan ne alaka der gibi bakıyordu.

" Şey şimdi taksiyle uğraşmayalim diye Batuhanı çağırdım. Deniz seni arkadaşım ve komşum Batuhanla tanıştırayım"

Batuhan arkadaş kelimesine takılmış olacakki kaşlarini çatıp elini uzattı.

" Batuhan"

Denizde elini sıkıp ciddi bir şekilde;

" Deniz" dedi

Gerginliği dağıtmak için "hadi bavulları bagaja koyalım "dedim.
10 dakika sonra arabaya binip yola çıkmıştık . Çiçek Denizi yanına çekip beni öne oturmuştu O da Denizle arkaya bindi. Batuhana baktığımda kaşları hala çatıktı dönüşte biraz bağıracağı kesindi.

●●● Çiçek'in Anlatımı●●●

Şuan Havaalanına gidiyorduk. Vücudum ağır geliyordu sanki bana. Kafamı Denizin omzuna koydum . O da saçımı öptü.  Küçüklüğümüzde de böyle idi. Her zaman saçımı öper bana destek olurdu. Bir abi edasıyla . Yazları hep beraberdik dedemin İzmirde ki çiftlik evinde. Anneannem biz çok küçükken vefat etmiş  o yüzden yazları dedemi yalnız bırakmazdık. Şu iki yıldır  ne ben Denizi ne de Dedemi görmüştüm.  Onları o kadar özlemiştim ki . İnsanlar hiç yok olmayacak , gitmeyecek  sanıyoruz ama gidiyorlar hiç geri dönmeyerek. Hiç bir zaman onlar yanımızdayken kıymetini bilmiyoruz . Sonra keşke diyoruz. Keşke yanlarındayken kıymetlerini bilseydim. Keşke...

Arabanın durmasıyla başımı kaldırdım.  Bavulları alıp pasaport kontrol yerine ilerledik. Pasaportları vermeden önce Gökçeye döndüm.  Gözleri dolmuştu. Bende dayanamadım ve gözümden yaşların akmasına izin verdim.  Sıkıca sarıldığımızda artık ikimizde ağlamaya başlamıştık. Ondan ayrılıp Batuhana döndüm.  Gülümseme ye çalışıp;

"Kız kardeşime iyi bak Enişte"dedim.

" Tamam gözün arkada kalmasın baldız"

Daha sonra o da gülüp sarıldı. Şuan tek bir eksik vardı o da Ege onu görmeden gidersem belki kaç hafta görmeyecektim. Üç saniye gözümü kapattım ve gelmesini diledim. Belkide haberi yoktu, belki haberi vardı belki vedaları seviyordu.

" Kendine dikkat et"dedi Gökçe ve gözlerimi açtım.

"Tamam"dedim ve Valizimi alıp pasaport yerine ilerledik. İçimde yine bir hüzün vardı anlamadığım , anlayamadığım. Tam pasaportumu görevliye uzatırken biri adımı bağırdı.

" Çiçek! "

Arkama döndüm bana doğru koşan Egeyi görünce duygulandım. Şuan kendimi ağlamamak için sıkıyordum ama başaramadım. Göz yaşlarım usulca akıyordu yanaklarımdan aşağıya ağladığımı görmesin diye başımı hafif çevirdim ama o dönüp gideceğim zannetti.

" Çiçek dur"dedi

Aramızda çok az bir mesafe kalmıştı . Yanıma yaklaştı.

" Geç kaldım biliyorum ama bunun için geç kaldım akşam Batuhan söyleyince sabah erkenden çıkıp dükkan açtırdım"

Elindeki kutuyu açtı kolye almıştı, kolyenin şeklini görünce o gün geldi aklıma. 'Gezegeninin Tek Yıldızı'

Kutudan çıkarıp boynuma taktı ve kendine döndürüp sarıldı.  Bir eliyle belimi tutup diğer eliyle kulağımı kapatan saçı çekti. Kulağıma eğilip konuşmaya başladı.

" Bu kolyeyi sakın boynundan çıkarma . Şuan ne zaman döneceğini bilmiyorum ama beni özlediğinde bu kolyeyi tutup yıldızlara bak çünkü bende öyle yapacağım.  Seni gelene kadar bekleyeceğim bunu sakın unutma birde kendini fazla yıpratma seni o halde görmek istemem tamam mı? " dedi ve benden cevap vermemi bekledi. Başımı salladım ve "Bende kavuşacağımız güne kadar yıldızlara bakacağım ve söz veriyorum kolyemi hiç çıkarmayacağım"

Dudaklarını alnıma bastırdı ve yavaşça alnını alnıma dayadı.

"Kendine dikkat et"

" Sende kıvırcığım, sende"

Uçağın kalkış anonsu çalmaya başladığında hemen ayrıldım.  Ona son kez baktım gözünde hüzün vardı.  Onu böyle görmeye dayanamayacağım için arkama bakmadan Denize doğru ilerledim. Hızlı bir şekilde uçağa binip yerimize geçtik.  Hep ağlayacağım zaman veya üzüldüğümde başım ağrır ve şuan ağlamamak için kendimi sıktığımdan dolayı başım çatlıyordu. Denizin konuşmasıyla ona baktım.

" Gökçe şu Batuhan denenin sevgilisi dimi? O asık surata o güler yüzlü kız uymamış bence"

" Evet sevgililer ve aslında Batuhan iyi biri asık suratlıda değil ama galiba Gökçeyi senden kıskandı.  Baya bir kıskançtır da kendisi"

" Anladım Ege de senin sevgilin galiba , kızım benden habersiz nasıl böyle bir işe kalkıştın ben senin kuzenin değil miyim?  Ama Egeyi biraz sevdim seni dudağından öpmek yerine alnından öptü işte o adam gibi adam"

" Birincisi daha sevgilim değil, ikincisi kuzenimsin,  üçüncüsü evet Ege çok iyi biri ve dördüncüsü galiba o adam gibi adama aşık olmak üzereyim" dedim ve kolyeme dokundum.

" Kolyen çok anlamlı ama sen sevgili olmadan benim Egeyi tanımam lazım sonuçta sen benim tek ve biricik kuzenimsin o kadar"

Denize gülümseyip gözlerimi kapattım biraz uyusam iyi gelebilirdi. Yaklaşık yarım saat-bir saat sonra özlediğim , çocukluğumun şehri , İzmir'e gelmiştik...

# # # # # # # # # # # # # #

Evet bu bölümünde sonuna geldik uzun bir aradan sonra nihayet bölüm yayınlayabildim. İnşallah bölümü beğenmişsinizdir . Lütfen yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın Hoşça kalın! ♥