Zomerstop

hoofdstuk 1

{ "Het kwam natuurlijk vast omdat ik langs de kant zat?" }

"Ik wil zomervakantie," jammerde Faya.

"Dit is zo'n beetje de tiende keer dat je dat vandaag zegt Faay, en morgen is het eerst nog mei vakantie," lachte Hanna. Zij kon er niet omheen. Het weer begon mooier te worden, mensen deden hun zomerkleding weer aan en de meeste mensen waren een stuk vrolijker dan normaal. Het enige stomme was dat ze eerst nog examens hadden.

Hanna had samen met Faya nu wiskunde als laatste uur. Vanavond zouden ze naar Ajax - FC Twente gaan. Eigenlijk was het altijd maar een gedoe om van school naar huis te gaan en daarna naar de ArenA. Maar Hanna en Faya misten beide geen wedstrijd. Het gebeurde eveneens ook niet vaak dat ze voor een wedstrijd nog naar school moesten.

"Zal Vasa spelen?" Vroeg Hanna aan Faya.

Faya haalde haar schouders op. "Dat zal jij beter weten dan ik."

Faya had gelijk had. Vaclav en Hanna waren beste vrienden. Sinds Hanna hem zag op het trainingspark De Toekomst van Ajax, en ze na de wedstrijd die ze toen speelde hadden gepraat, waren het meteen de beste vrienden. De laatste tijd had hij het druk, wat Hanna heel erg goed begreep. Voetbal kostte hem veel tijd en zij was bezig met haar examens die er al bijna aankwamen. Zij had dus ook niet alle tijd.

"Nee, hij was bloed zenuwachtig voor deze wedstrijd. Dat is het enige wat ik weet," zei Hanna.

"Nemanja sleept hem er vast doorheen," zuchtte Faya. Hanna en Faya liepen het wiskunde lokaal in. Ze waren één van de eerste. Hun twee stonden eigenlijk een beetje los van de groep. Ze waren te close met ze tweeën. Verder mocht iedereen hun wel, maar Faya zei altijd dat dát vooral kwam omdat haar broers bij Ajax speelde en Hanna haar beste vriend.

"Hebben we er zin in dames?" Norbert Hilfsen hun wiskunde leraar lachde. Waarschijnlijk zag hij de vermoeide blikken van de dames.

"Ja!" Zei Faya sarcastisch. Wie verzint het? Wiskunde op het laatste uur. Gelukkig zat hun leraar mee. Hij was altijd grappig en zorgde er vaak voor dat het laatste uur van de week snel verliep.

Binnen de kortste keren waren ze dan ook uit en kon ze gaan genieten van de vakantie. "Ja! Eindelijk!" Schreeuwde Faya. Ze stond van haar plek op en liep overdreven naar Hanna toe. Bij veel lessen waren de twee uit elkaar gezet. Beide waren ze nogal druk en dat ik combinatie was zoals Meneer Hilfsen zelf al zei, 'niet gezond'

"Veel plezier vanavond bij de wedstrijd dames," zei Sunny. Sunny was net als Hanna en Faya niet op zijn mond gevallen. Hanna kon hem van de schoolkrant en dus wiskunde.

"Ik zei het toch," zei Faya enthousiast. Faya zei dat Sunny Hanna probeerde te fixen. Hanna geloofde het alleen zelf niet, ookal was hij soms behoorlijk geïnteresseerd voor zomaar een jongen.

"Hij had het tegen ons beide hoor," zei Hanna eigenwijs.

"Ik zie je over een half uur bij mijn huis ja?" Vroeg Faya aan Hanna. Hanna knikte enthousiast. Elke week was het weer een feestje om naar de wedstrijd te gaan.

Thuis deed ze zo snel mogelijk haar Ajax shirt aan die ze van Vaclav voor haar verjaardag had gekregen. Ze droeg hem elke wedstrijd met trots. Hij speelde nog niet zo vaak en veel, dus zovaak was het nog niet.

Hanna sprintte op haar fiets naar het huis van Faya. Ze reed met hun mee naar de Amsterdam ArenA. Haar ouders waren heel vaak en veel aan het werk. Ze hadden het niet breed. Faya haar ouders wisten ervan en aangezien hun ook bijna elke week naar de ArenA gingen om naar hun zoon Nemanja te kijken, namen ze Hanna maar al te graag mee.

Zoals altijd was Graciël, de moeder van Faya, Nemanja en Dragi, bloedzenuwachtig. Ze racete over de weg en haar man Kyoni zat haar dan weer te plagen door honderd keer te zeggen dat als Ajax deze wedstrijd verloor, ze het kampioenschap wel konden vergeten.

Ze zaten in de ArenA helemaal onderin. Daar zaten ze niet altijd, alleen Vaclav bleek in de basis te staan. Hanna voelde een trots gevoel bij haar naar boven komen. Ze wist maar al te goed dat Vaclav hier heel blij mee zou zijn. Haar opa die zo nu en dan ook weleens naar een wedstrijd ging, keek ook trots. Hanna haar opa en Vaclav hadden dan ook een bijzonder goede band. Zoals Vaclav hem altijd noemde: een tweede vader maar dan in Nederland. Hanna haar opa was een echte voetbal fan. Vaak en nog steeds is hij met Vaclav bezig. Vroeger nog weleens fysiek, maar nu vooral mentaal. Hanna's opa was namelijk steeds meer aan het aftakelen. De laatste tijd ging het niet meer zo goed met hem.

Het clublied van Ajax klonk. Alle spelers kwamen het veld op. Twee met een bosje bloemen. Één daarvan was Vaclav. Toen de wedstrijd bijna
Begon en iedere speler naar zijn plek liep, kwam Vaclav naar de kant toe waar Hanna zat. Hanna wist wat hij wou doen. Hij zei al dat hij graag ooit zo'n bosje bloemen aan haar wou geven. Een grote glimlach sierde Vaclav zijn mond terwijl hij het bosje aan Hanna gaf. Hij gaf haar een knipoog en liep weer weg.

"Zet hem op!" Schreeuwde Hanna hem achterna.

De wedstrijd begon. Hanna en haar opa zaten beide met spanning te kijken. Vaclav speelde goed. Hij was niet op zijn best, maar dat hoefde ook helemaal niet.

Het was nog nul - nul en Vaclav kreeg de bal aangespeeld. Hanna kon het allemaal niet heel goed zien. Ze zat op de plek bij het andere goal. De plek waar Vaclav strakjes zou gaan spelen. Hanna probeerde het zo goed mogelijk te volgen. Het enige wat ze echt goed zag was dat Vaclav schoot en daarna het hele stadion uitbarstte in vol gejuich. Vaclav had de één - nul gemaakt voor Ajax. Het stadion ging uit zijn dak en iedereen, zo ook Hanna en haar opa, sprong op. Hanna voelde het geluk dat Vaclav nu zou hebben. Dit was goed voor zijn zelfvertrouwen.

Derest van de wedstrijd verliep goed. Het spel eindigde in vier - nul. Graciël kon weer rustig ademen en Kyoni had nu niks meer om haar zenuwachtig over te maken.

Nemanja liep op zijn familie af. Faya omhiels hem. Ze was mega trots op haar broer. Dat was te merken aan haar gezicht en aan hoe ze deed. Vaclav kwam iets later aanlopen en hij omhiels Hanna als eerst.

"Ik ben zo trots op je," zei Hanna. "Het kwam natuurlijk vast omdat ik langs de kant zat?" Hanna kon het niet laten die opmerking te plaatsen.

"Tuurlijk kwam het allemaal door jou," zei Vaclav sarcastisch. Ze lieten elkaar los. De glimlach op Vaclav's gezicht liet Hanna ook stralen. Dit was zijn doel al zolang Hanna hem kon.

"Ik spreek je morgen ja?" Zei Vaclav. Hij gaf Hanna een knipoog toen er een paar foto's van haar en Vaclav, en de familie Gudelj werd gemaakt. Hanna zag dat hij nog een paar keer op foto moest toen die langs de zijkant van het veld terug liep. Naast haar kijk haar opa haar met een glimlach aan.

"Nee," zei Hanna meteen. "Vrienden," zei ze erna.

"Ik dol maar," zei haar opa.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Jaja de wedstrijd was op vrijdag avond. Kan gewoon :p volgensmij komt het echt niet zo vaak bij Ajax voor, maar goed. Ik hoop dat het een beetje leuk was voor een eerste hoofdstuk? Nouja, laat het me maar weten.