Zomerstop

hoofdstuk 18

{"Nou nou, is de arrogantie van een professionele voetballer je nu al naar je hoofd gestegen?"}

De trainingen op de toekomst begonnen weer. De spanning tussen Hanna en Vaclav was al wat verminderd. Vooral omdat hij z'n excuses had aangeboden en Hanna dat altijd heel fijn vond als mensen dat deden.

Tijdens het kijken van de training merkte Hanna iets opmerkelijks aan zichzelf. Ze was duidelijk aan één stuk door aan het kijken naar Vaclav. Normaal deed ze dat echt niet. Één keer zag ze zelfs dat Donny en Appie het merkte. Appie stootte Donny aan en beide keken ze naar Hanna die alleen maar oog had voor Vaclav.

Hanna merkte dat op het begeven moment. Eerst had ze heel onschuldig gekeken naar de twee grijnzende gezichten, maar toen de grijns bij beide alleen maar groter werd gaf ze op en keek ze maar gewoon weg.

Vaclav keek ook een paar keer op tot hij een stoot kreeg van Appie. Wat ze zeiden kon Hanna natuurlijk niet horen.

Normaal ging ze na afloop meteen naar huis toe. Tenzij ze met Vaclav had afgesproken. Deze keer bleef ze staan. Rick zou zijn eerste training hebben in de B1 vandaag en natuurlijk was Hanna daarbij.

"Han," Hanna draaide zich om en zag Nemanja, Dragi en Vaclav staan. Ze voerde een standaard gesprek tot Nemanja vroeg of Hanna vanavond mee wou gaan naar de clubs in Amsterdam.

Haar standaard antwoord was nee, maar ergens diep van binnen had ze er wel zin in. Ze twijfelde en dat zag Nemanja duidelijk. "Kom op Han! Gezellig."

Hanna keek opzij en tot haar ongenoegen stond Vaclav's hoofd niet op wat ze gehoopt had. Hij keek een beetje geïrriteerd. Alsof hij helemaal niet wou dat ze meeging. Hanna keek hem even wat langer aan om hem te peilen, maar zei toen toch nee. "Het eh... is niets voor mij. Ik ga weer," spastisch wees Hanna met haar hand naar achteren.

Er waren haar twee dingen duidelijk. Nemanja wist duidelijk waarom Hanna niet mee wou. Hij keek namelijk heel raar. En Vaclav heeft volgens haar ook door dat ze gevoelens voor hem heeft. Hij wilt duidelijk niet meer gezien worden met hem.

Hanna liep naar het veld toe waar haar broertje zou gaan spelen. Een paar toekomstige teamgenoten van Rick herkende ze en waren al bezig met trainen. Omdat het de eerste training van Rick zou zijn, en Hanna bekend was op de toekomst, mocht ze kijken.

Faya: wens Rick even suc6 wil je?? xoxo

Hanna kon een lichte oogrol niet onderdrukken. Faya was volgens haar al in de fase beland waar het haar niks meer kon schelen hoe opvallend ze deed als het ging om Rick leuk vinden. Ze wou Faya niet delen, met niemand niet. Ookal moest ze toegeven dat sinds Faya Rick heeft, ze meteen een stuk aardiger deed.

Toen ze haar broertje het veld op zag komen voelde ze een trots gevoel naar boven komen. Dit was zijn droom en hij stond op het moment hem waar te maken.

Hanna wuifde met haar hand dat hij naar de zijkant moest komen. Rick gehoorzaamde. "Wat?" Vroeg hij.

"Nou nou, is de arrogantie van een professionele voetballer je nu al naar je hoofd gestegen?" Plaagde ze. Toen Rick haar een boze blik gaf zei ze maar wat ze moest zeggen. "Faya wenst je veel succes," zei ze benieuwd naar zijn reactie.

Hij begon meteen te blozen. Hanna kreeg daardoor een mega grijns. "Zeg maar dankjewel," probeerde hij rustig te zeggen. Hanna kon wel raden dat het in zijn gedachten nu niet zo rustig ging.

Hij draaide zich snel om. Langzaam begon het hele veld vol te stromen met verschillende spelers van Rick zijn team. Haar opa had in het ziekenhuis gezegd dat ze maar veel foto's moest maken voor hem. Hanna pakte daarom ook haar mobiel en begon al foto's te maken. Het leverde haar een boze blik van Rick op.

Na een uurtje had hij zijn draai al behoorlijk goed gevonden zo leek het. Zijn teamgenoten ontvingen hem goed. Hij viel totaal niet buiten de boot.

Hanna keek op haar horloge en zag dat het al bijna half vier was. Vier uur had ze met Faya afgesproken. Rick keek toevallig haar kant op. Hanna gebaarde dat ze weg moest.

Doordat de lift in de flat van Faya stuk was moest ze de tien trappen omhoog lopen. Leuk... als je een goede conditie had. Voordat Vaclav straks weer open deed - wat wel vaker gebeurde - besloot Hanna eerst even op adem te komen.

Gelukkig deed Graciël open. "Hé Hanna, kom binnen." Uitnodigend zoals ze was liet ze Hanna naar binnen. "Ze zit op het balkon!" Riep ze.

Onderuitgezakt zat Faya op een tuinstoel met haar been steunend op een kussen. Ze veerde op toen ze Hanna zag.

"Hé, wat hoorde ik nou van Nemanja?" Faya viel met de deur in huis. Hanna verbaasde zich erover dat waarschijnlijk Nemanja al iets gezegd had over daarnet. Dragi leek het tenslotte niet door te hebben.

Hanna ging naast Faya zitten en haalde haar schouders op. Het lag op het puntje van haar tong om te zeggen hoe leuk ze Vaclav wel niet vond.

"Hé, ik weet dat het misschien raar klinkt, maar... vind je Vasa misschien leuk ofzoiets?" Vroeg Faya voorzichtig.

Hanna rimpelde haar neus.

"Oh, wow wat? Het is echt waar?" Faya leek verbaasd wat Hanna dan weer verbaasde. Was ze dan toch niet zo opvallend? Zij dacht van wel. De rede waarom ze geen nee zei tegen Faya. Waarom heb je het niet eerder vertelt?

Hanna haalde haar schouders op. "Je had er nog nooit naar gevraagd."

"Wow," met groot verbaasde ogen staarde Faya voor zich uit. "En... Hoe wil je het nu aanpakken dan?" Vroeg ze fronsend.

"Niet... nouja eigenlijk wil ik het wel gaan zeggen, alleen dat is zo stom. Ik verpest er een hele vriendschap mee."

"Dat weet je nooit Hanna," Faya haalde haar schouders op. "Die jongen is sowieso al helemaal weg van je. En hij heeft je gezoend." Daarbij grijnsde ze.

"Stop asjeblieft hoor!" Riep Hanna. "Dat was niet echt."

"Oh want het was nep? Een prank?" Faya trok een wenkbrauw op.

"Nee... ik hield me kop niet."

"Oh maar natuurlijk! Ja dan snap ik het. Ik zoen ook altijd iedereen wanneer ze hun mond niet houden."

Hanna had daar niks op te zeggen. Na een poosje besloot Hanna iets en zei ze dat ook tegen Faya. "Ik ga het hem zeggen," zei ze resoluut.

Faya keek droog uit haar mobiel op. "Dat. Doe. Jij. Niet. Ik ken jou Hanna."

"Faya doe eens serieus!" Kreunde Hanna. "Ik meen het, nu hoor je me mentaal te steunen." Op dit soort momenten had ze niks aan Faya.

Hihi