Zomerstop

hoofdstuk 6

{"Misschien ooit, als ik de staatsloterij win."}

Nee! ik trek dit niet meer, Hanna trok met haar handen haar wangen naar beneden. Ze had het tegen niemand, maar alsnog hielp het. Ze had heel erg veel zelfmedelijden en ze vond het niet eens erg.

Het wiskunde boek dat voor haar lag was op het moment haar ergste vijand. Gisteren had ze haar eerste examen. Nederlands, ze had onwijs goed geleerd en gelukkig ging het daardoor ook super goed voor haar gevoel.

Dat met Vaclav een paar dagen geleden, had ze gelaten. Hij werd wakker en vroeg of die rare dingen had gezegd. Hanna zei ja maar niet wat, om hem te plagen. Wat maakte het ook uit? Het was toch niet echt, en dat besefte ze op dat moment zelf en nou, heel goed.

Vlak daarna kwam zijn besef van de wedstrijd weer. Hanna had hem voor het eerst zien huilen. Hij was er blijkbaar echt helemaal kapot van, wat Hanna eigenlijk wel had verwacht.

Hanna werd uit haar gedachten gehaald door haar deur die open werd gerukt. "Ik overleef dit niet," een met wijd open gesperde ogen Faya stond voor haar neus.

Hanna moest lachen en zei dat ze het gevoel heel erg goed herkende.

"Ieuwl!" Faya zag het wiskunde boek voor Hanna liggen. Ze liep er droog op af en gooide het in de prullenbak.

"Hé!" Lachte Hanna. "Wat doe je?"

"Dat zie je toch?" Faya ging aan de andere kant van Hanna's bed zitten en veegde een pluisje van haar broek. "Nemanja zit nog steeds in ze depressie, Dragi is game verslaafd en me ouders zeuren dat ik te weinig doe in huis! Ik bedoel, waarom zou ik iets doen? Daar hebben we jou toch voor."

"Hou je op?" Hanna gaf Faya een duwtje tegen haar bovenarm.

"En tijdens de examens zit ik in het zelfde lokaal als Laurens..." De stemming sloeg om. Faya had het er eigenlijk nooit over, maar Hanna wist ook wel donders goed dat ze ermee zat.

Hanna kon van alles zeggen. Dat ze beter verdiende, hij het niet waard was. Maar ze wist  dat Faya zou weten dat ze het zei om haar een plezier te doen. Nee, veel te achterhaald.

"Tijd voor een korte levensbreak dan maar, met ijs en Netflix?" Vroeg Hanna.

"Heel eventjes, dan moeten we weer leren," Faya zette een pruillip op.

Algauw was Faya weer weg. Zij had even veel stress als Hanna. Gelukkig kreeg Hanna op de één of andere manier wiskunde toch in haar hoofd. Heel haar leven lang snapte ze niks van wiskunde, en nu opeens lukte het haar wel. Natuurlijk was ze er erg blij mee, maar het verwarde ook. Had ze niet iets over het hoofd gezien?

Hanna stond net op het punt te gaan slapen toen Vaclav belde. Hij had allang zomervakantie en was bij zijn ouders in Tsjechië.

"Ik heb eindelijk het bellen vanuit hier kunnen regelen, sorry dat het zolang duurde!" Verontschuldigde hij zich.

Hanna moest lachen. "Maakt niet uit hoor, laat me hier maar verdrinken onder mijn examen boeken," zei ze theatraal. Ze legde haar hand op haar hoofd, maar dat zag hij natuurlijk niet.

"Jaja, dramaqueen!"

Hanna zuchtte. "Ik ben zo jaloers op jou. Ook op Faya trouwens, zij gaat na de examens meteen naar Spanje toe."

"Gaan jullie dan ni-" hij maakte zijn zin niet af en er volgde een pijnlijke stilte.

"Het kan niet en ik heb dat geaccepteerd," het was alsof Hanna dat eerder tegen zichzelf aan het zeggen was. Hoelang was ze nu al niet op vakantie geweest? Zolang dat ze het haar niet kon herinneren. Ze wou zo graag weer een keer naar een ander land. Vroeger vond ze het hemels als ze in het buitenland was.

Er gingen een paar seconden voorbij. "Waarom kom je na de examens niet naar mij toe? Hier in Tsjechië."

Ze lachte sarcastisch. "Misschien ooit, als ik de staatsloterij win."

"Nee, op mijn kosten suffie," zei Vaclav.

Hanna fronste, maar Vaclav kon dat natuurlijk niet zien. "Nee, dat was mijn bedoeling helemaal niet van dit gesprek." Ze had het idee alsof hij dacht dat ze hier op uit was.

"Ik ken je Hanna, dat weet ik toch. Ik bied het gewoon zelf aan. Het lijkt me echt fantastisch om Tsjechië eindelijk eens aan je te laten zien!"

Hanna werd bijna emotioneel, zo lief vond ze dit. Ze zou het super leuk vinden, alleen haar ouders? Die zouden zich schuldig voelen omdat hun het niet voor haar konden betalen. Dat wist ze bijna zeker.

"Lijkt me echt geweldig Vasa... maar, mijn ouders gaan zich schuldig voelen."

"Overleg het met ze, ik hoor het wel. Veel succes nog met een examens."

"Dankjewel Vasa!"

Hanna hing op. Haar ouders waren beneden nog wakker, meteen rende ze naar beneden.

Ze besloot het beter aan haar moeder te kunnen vragen. Zij zou meer begrip ervoor kunnen hebben dan haar vader die meteen nee zou zeggen.

"Mám?" Hanna rekte het woord uit.

"Já?" Deed haar moeder haar na. Ze zat achter de laptop iets te doen. Hanna ging naast haar op de bank zitten.

"Mag ik na de examens naar Tsjechië?" Haar vingers had ze gekruisd op haar rug. 

Haar moeder lachde en vroeg: "wat denk je zelf?"

Precies de reactie die Hanna had verwacht. "Ik weet dat het niet mag, alleen Vaclav betaalt het zeg maar." Ze wreef zenuwachtig haar handen in elkaar.

Serja's sarcastische lach verdween in de frons die Hanna ook al had verwacht. Haar moeder vond dit niet leuk en zij wist dat.

"Mam," Hanna ging zitten naar haar moeder toe in kleermakerszit. "Ik snap dat je dit niet leuk vind en meteen denkt 'shit, wij kunnen haar niet op vakantie sturen' maar eigenlijk boeit dat me niet veel en snap ik dat volledig. Het is alleen... Vasa wilt me dit al heel lang laten zien en hij staat er zelfs op dat hij het betaald en ik heb het zo hard nodig. Mama pleas?" Ratelde Hanna.

Haar moeder grijnsde. "Zolang jij alles regelt en met je exacte idee naar mij komt, plus wanneer ik de goedkeuring van Vaclav's ouders heb, vind ik het goed."

"Yes!" Hanna vloog haar moeder om haar nek. "Dankjewel, mam!"

Ze appte meteen Vaclav.

Hanna: het mag! Ookal is het jou geld, vraag t nog wel ff aan je ouders ja? TENKJOESOMUCH ILY.

Me laatste dag in Spanje en ik heb nu 3 seconden wifi dus ik hoop dat die hem update.