Zomerstop

hoofdstuk 21

Ze zat voor het eerst in de grote studiezaal. Het was een koude en grauwe dag, terwijl Hanna juist weer eens een keer vrolijk was.

Vier weken lang had ze niks gedaan. En met niks bedoelde ze dan ook echt niks. Niemand gesproken, - ookal lag dat aan haar - niets gedaan - het enige waar ze haar bed voor uitkwam was de boederij, waarmee het overigens gelukkig goed ging - kortom, haar hele zomervakantie was, nouja, verkloot.

Het stomste was nog dat twee dagen eerder haar moeder haar kamer inkwam. Of eerder haar haar bed waar ze al vier weken inlag uitsleurde. Met het standaard verhaal over wat opa van haar wou en dat het niet dit was. Ook vroeg ze nog waarom ze Vaclav nooit meer zag, waarop Hanna haar schouders had opgetrokken. Gek genoeg had het wel gewerkt. Ze kwám haar bed uit, en gíng eens nadenken over haar opa. En toen ze ook nog besefte dat ze over twee dagen al met haar studie moest beginnen, besloot ze er maar weer eens wat van te maken.

Naast Hanna zat een meisje die ze kende van haar Engels klas op de middelbare school. Het meisje begroette Hanna alsof ze haar al jaren kende en gaf haar zelfs een knuffel. Hanna had haar een beetje van haar af geduwd en was er niet echt op ingegaan. Ze had Faya en dat was genoeg. Ze was hier niet om vrienden te maken.

De eerste soort van introductie les was reuze interessant en Hanna was meteen helemaal enthousiast. Zo kwam ze dan ook thuis.

"Dus het was leuk?" Hanna zag haar moeder voor het eerst weer met een big smile op haar gezegd, en dat alleen maar omdat zij alles enthousiast had vertelt. Ze kreeg er zelf ook een glimlach van.

In de woonkamer stond haar een verassing te wachten. Rick en Faya hand in hand. Hanna knipperde verbaasd een paar keer met haar ogen en kijk ze stuk voor stuk aan. Rick was altijd heel vrolijk sinds het overlijden van zijn opa. Hanna vond dat altijd al raar, maar ze had zelf ook wel kunnen bedenken dat dat aan Faya lag. Ze wist zeker dat de keren dat Hanna gezien had dat Faya hier was, of rick weg en niet naar een training, ze bij elkaar waren.

"Moet ik het nog vertellen?" Faya trok een beetje een schuldig gezicht, maar lachte er wel bij.

"Zolang jullie niet zoenen in mijn buurt vind ik het prima," zei Hanna. "Mijn goede bui word nu niet verpest." Meteen liep ze weg. Het was niet boos of arrogant bedoeld, maar het was niet dat Hanna stond te springen om die twee samen. Ze kon nu al bedenken hoeveel gezeik het op zou gaan leveren.

Maar zoals ze al zei, haar stemming gaat hier niet door verpest worden.

In haar kamer ging ze zich maar klaarmaken voor Ajax. Als het goed was zou er een eerbetoon komen aan haar opa, die veel voor de club betekende en had gedaan. Ze vroeg zich alleen wel af of Faya nu met Rick zou gaan in plaats van met haar.

Na zo'n twee uur kwam er een antwoord op haar vraag. Er werd zachtjes op haar deur geklopt.

"Binnen," riep Hanna.

Faya kwam haar kamer binnen strompelen. "Ik blijf gewoon jou vrienden en weet mijn relatie met Rick en vriendschap met jou heel goed uit elkaar te houden."

Hanna geloofde het meteen en knikte met een glimlach. "Ergens ben ik er blij voor jullie," zei ze met een schuine glimlach.

"Klaar voor de wed?" Vroeg Faya. Ze had een shirt aan van Ajax, met natuurlijk Gudelj op der rug.

"Jawel," zei Hanna een beetje twijfelend. 'Zin is een groot woord, maar ben wel blij dat het gebeurd. Hij zou het geweldig vinden."

"Pfoe, ik ben blij dat ik mijn vriendin weer terug heb," grapte Faya. Ze sloeg haar armen om Hanna heen.

"Nu je dan toch weer aanspreekbaar ben... ik wil het niet meteen weer verpesten maar...-"

"Zeg het maar gewoon," stelde Hanna Faya gerust.

"Vasa zit er echt heel erg mee,'' Faya trok een moeilijk gezicht.

''Daar wil ik het echt niet over hebben,'' zei Hanna terwijl haar stemming voor een seconde weer omsloeg.

"Ja je schaamt je, dat snap ik wel. Maar het hoeft niet, echt niet! Hij is er echt kapot van. Hij was de laatste tijd een even groot wrak als jij was."

Hanna deed alsof het er niks deed, maar ondertussen. Ze wist alleen niet zeker of ze haar moest geloven. Ze overdreef wel vaker.

In de ArenA speelde ze met rouwbanden. Hij was niet alleen maar de zowat grootste supporter van Nederland, maar deed ook veel achter de club.

Op het begeven moment werd Hanna zelfs in beeld genomen. Ze voelde zich vreselijk ongemakkelijk om zichzelf te zien in het stadion.

Gelukkig ging dat snel voorbij. Ze had nog even oog contact met Vaclav net voor de wedstrijd begon. Ze keek gauw weer weg. Heel kinderachtig eigenlijk.

Ajax had het makkelijk de eerst wedstrijd van het seizoen tegen Sparta. Ze wonnen ruim, alleen één ding viel haar wel op. Vaclav speelde verdomd slecht. Zo slecht, dat hij na veertig minuten al werd gewisseld. Alles verloor die, elke bal.

'Fack!' Schreeuwde die toen die bij de bank aankwam. Hanna zat er vlak naast en toen nogmaals hun blikken elkaar kruide, schrok ze zich dood. Zo boos en gefrustreerd had ze hem daadwerkelijk nog nooit gezien. Terwijl ze kende hem door en door. Hij hield haar blik wel tien seconden vast, maar begon alleen maar bozer te kijken naar haar.

Hanna haalde diep adem en voelde dat ze helemaal rood was. Shit. Ze vroeg zich toch echt af wanneer het gevoel wanneer ze Vaclav zag eens weg trok. Ze werd er gewoon moe van.

Toen Hanna naast zich keek zag ze Faya met een zie-je-ik-heb-gelijk blik kijken. Hanna schudde haar hoofd en probeerde zich te concentreren op de wedstrijd. Wat moeilijk lukte met Vaclav naast zich.