RUHSUZ

7. bölüm

"Babanla tanıstığımda 18 yaşındaydım. O zamanlar o kadar yakışiklıydı ki... tüm kızlar onun peşinde gezerken o benimle ilgileniyordu. Deden babanın gittiği üniversiteyi kendisi seçecekti bende baban için evden kaçtım. Deden ile babaannen beni istemediler. Evlenmedik diye de evlerine almadılar. O akşam babanla biraz tartıştık. Onunla yanı universitede okuyabilmek için evden kaçmama rağmen o... bana tecavüz etti maya" dedi ağlayarak.

Beynimde o iki kelime yankılanıyordu sadece.

Tecavüz etti !

"O akşam otel odasında gece boyu titreyerek ağladım. Hayatımda ilk defa sevdiğim adamdan nefret etmiştim. Öldüğümü sandım. Sonrada evime geri döndüm. İlk başlarda babam beni istemedi. 1 ay sonra mide bulantım oldu. Doktora gittim ve hamile olduğumu öğrendim.
Dedenin yanına gittim. Babanda yanımizdaydı. Baban seni istemedi. Deden ise oğlunun yaptığını ört pas etmek için bana para verdi. Kendi babamın yanına geldim. Herşeyi anlattım. Beni evden attı. Sokakta yattım bir süre... daha sonra baban insafa geldi ve beni aradı. Sonra babanla evlendik. Sen doğdun. Birbirimize bağlandık... sevdim onu maya. Çok sevdim... o bana hep tiksinerek bakarken ben onu çok sevdim. Senin üzerine titredim. Bütün dünyam sendin artık. Umursamıyordum... beni aldatmasını umursamıyordum." Sesi çatallaşmaya başladığında derince nefes aldı. Ben ise ifadesiz yüzümden akan yaşlara rağmen kıpırdamadan duvara bakıyordum.

"Devam et" dedim fısıltı gibi çıkan sesimle.

"13 yaşındaydın. O akşam bir iş toplantısına gidecektim.  Eve geldiğimde bir köşede seni ve yırtık elbiselerini... bir yanda da babanı kanlar içinde yatarken buldum. Babanın düşmanları maya... onlar sana tecavüz etmeye kalkişmiş babanda seni kurtarmak istemiş fakat onu vurmuşlar. Hemen ambulansı aradım. İkinizde bir süre hastanede kaldınız fakat sen böyle oldun maya... soğuk oldun. Sevmedin bizi... bizden vazgeçtin. Konuşmadın. Gülmedin! Benim tek hayat kaynağım senken tek kaldım. Baban bana yıllarca deli olduğunu söyledi fakat ben ona inanmadım. Seninle onun arasında seçim yapmalıydım ve ben kararımı verdim maya. Ondan boşanacağım" dedi. Ağlamaktan şişen gözlerini elindeki mendiller silerek "herşey için özür dilerim. Babanın yüzünden onun düşmanları yüzünden böyle olman... şok yaşaman için özür dilerim kızım" diyerek ayağa kalktı.
Bende arkasından gittim fakat birşey diyemiyordum.

Kelimeler çıkmıyordu ağzımdan.

Odadan çıktıktan sonra kendi odasına girdiğini kapı sesinden anladım.

Elimle duvara yumruk atarak sinirimi atmak için çabalıyordum. Sinirden kıpkırmızı olmuş ve mantıklı düşünemeyecek kadar kendimi kaybetmiştim.

Makyaj malzemelerini kitapları herşeyi yere indirdim.

"Ahhhh" diye bağırıyordum. En sonunda yorgun düşerek yere oturdum.

Elimi yere vurarak hıçkırdım.

Herşey o adam yüzündendi!

Yerde cenin pozisyonu alarak gözyaşlarımı serbest bıraktım.

Karşımdaki aynada kendimi görmiyordum. Zaten batunun yaptığı morarıklıklar vardı. Birde şimdi boynumda çizikler vardı.

Gözlerimdeki donukluk... yüzümdeki ifadesizlik... günden güne beni yakan hayatım.

Annem odaya girip eşyaları toplamaya çalışmaya başladığında "defol odamdan!" Diye bağırdım. Sanki boğazım yırtılmıştı.

Annem elindeki kitapı bir anda elinden düşürdü.

"Maya ben özür dilerim" diyerek yeniden ağlamaya başladı.

"Sen... benden özür falan dileme anladın mı beni?" Diyerek ayağa kalktım.