◇ İnsan ait olduğu yerden kopunca anılarını da, hislerini de unutabiliyormuş. Böyle bir şeyin mümkün olmadığını düşünsemde, aslında tüm olayın bir şeyleri unutmaktan ibaret olduğunu yaşayarak öğrenmiştim. Ve yine hiçbir anın unutulmaması gerektiğin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslı'nın elindeki kitap birden ışıldamaya başlayınca kitaba dikkat kesildim. Bir an sonra odaya Aslı'nın çığlığı doldu. Bakışlarımı ona çevirdiğim de dehşetle kitaba baktığını ve tüm vücudunun titrediğini fark ettim. Endişeyle yanına,yatağıma, oturdum.
''Aslı? Ne oluyor?'' Bakışlarını kitaptan ayırmadan yanıtladı beni.
''Kitabın ışıltısı ellerimden geçip içime akıyormuş gibi hissediyorum ve bu yakıcı bir his. Yanıyormuşum gibi hissediyorum. Kahretsin, Aybike! Neler oluyor?!''
''Nasıl yanıyormuş gibi hissediyorsun? Na-nasıl yani?'' Dehşetle birbirimize bakarken Aslı'nın gözlerinde kıvılcımlar görmeye başladım. Yanılsama diye düşünerek gözlerimi ovuşturdum ama hayır Aslı'nın gözlerinde gerçekten kıvılcımlar vardı. Korkuyla geriye kaydım.
''Aslı...''
''Neler oluyor Aybike? Bana ne oluyor? Niye bana öyle bakıyorsun?'' korkuyla sorularını sıralarken ben böyle bir şeyin neden olacağını düşünüyordum. Aslı'nın gözlerinde ki kıvılcımlar büyümeye başlayınca saç rengi de açılıyordu. Saçları kızıla dönüyordu. Gözleri ise... Gözleri kıvılcımlardan ibaret olmuştu. Gerçekten korkutucuydu.
''Aslı gözlerinde kıvılcımlar var!'' diye bağırırken kitap birden açıldı ve sayfalar hızla çevrilmeye başladı. Aslı ise derisinden kızgın demir çıkarılıyormuş gibi bağırıyordu. Kitabı ellerinden almaya çalıştım ama alamadım. Kitap olağanüstü bir güçle ellerinde tutuluyordu sanki. Bu güç nereden geliyordu? Kitap en sonunda durduğunda Aslı çığlık atmayı bırakmış, göğüs kafesi hızla inip kalkıyordu. Elimle kolunu sıvazlayıp bir kere daha kitabı elinden almayı denedim ve başardım. Kitabın açtığı sayfaya göz gezdirirken Aslı'nın yaşadığı şeyle ilgili bir bilgi bulmayı umdum. Parmağımı paragrafların üzerinde gezdirirken bir paragrafın üstünde durdum. Paragrafta şöyle yazıyordu:
''Kişinin gözlerinde kıvılcım, ateş vb. şeyler gözüküyorsa ve kişi kendini yanıyormuş gibi hissediyorsa kişinin ya güçleri güçleniyordur ya da kişiye güçleri ekleniyordur. Ancak belli durumlarda böyle şeyler gözükmeye bilir. Örneğin kişi bağlı olduğu yerden ayrıldıysa güçleri ortaya çıkamaz. Güçler topluma özel bir şey olduğu için ancak toplum içerisindeyken gözükür aksi takdir de ortaya çıkamaz. Toplumundan ayrılan kişi de eğer yanma, kıvılcım vb. şeyler gözüküyorsa güçlerin oluştuğunu gösterir ama kişi güçlerini kullanamaz.''
Paragrafısesli bir şekilde okuyunca Aslı şok olmuş gözlerle baktı bana. Benim de ondan aşağı kalır yanım yoktu.
''Ne yani şimdi ben güçlerime kavuştum ama kullanamam öyle mi?''
''Eğer kitapta yazılanlar doğruysa -ki muhtemelen doğrudur- maalesef güçlerinle özlem gideremezsin tatlım.'' Üzgün gözlerle ona bakarken o omuz silkti. Bu arada saç rengi eskisine dönmüş ve gözlerinde ki o korkutucu kıvılcımlar yok olmuştu.
