Lonely Survivor

Hoofdstuk 17

Ik maak een val open waar net een onwetend konijn is ingelopen. Ik eet totaal niet graag konijn maar ik heb nu niet echt veel keus. Ik heb ook nog een paar eekhoorns gevangen en ik heb een paar aardbijen gevonden. Met toch wel een redelijk grote vangst ga ik terug naar het kamp.
'Thomas?' Zegt ik zacht wanneer ik binnen stap. Ik krijg geen reactie.
'Thomas?!' Zeg ik iets bezorgder. Ik kniel bij hem neer. Hij zweet erg en hij voelt warm aan.
'Wat is er gebeurd?' Vraag ik mompelend. Ik kijk of hij gebeten is maar ik zie niks. Ik zie een paar bessen liggen. Mijn opa had mij veel geleerd over planten en ik kan makkelijk zien welke bes giftig is of niet. Deze is duidelijk giftig. Gelukkig kan je aan deze niet sterven maar je krijg wel hoge koorts en buikkrampen.

Ik heb een groot vuur kunnen maken met wat takken die ik heb verzameld zond het kamp. Ik bak nu het konijn. De aardbijen zijn ver op. Thomas kreunt even en ik hoor hem bewegen. Ik heb een medicijn voor hem tegen de pijn maar ik moet eerst zorgen dat hij wat drinkt. Ik loop naar hem toe met het flesje water.
'Komaan, wees eens een man.' Ik draai hem op zijn rug en leg zijn hoofd op mijn schoot. Ik pak het stukje stof dat nog over was en maakt het een klein beetje vochtig. Ik leg het op zijn voorhoofd. Hiermee heb ik de koorts al wat laten zakken. Hij zucht zacht en opent zijn ogen langzaam. Ik glimlach naar hem.
'Hey.' Zeg ik zachtjes. Hij glimlacht terug en sluit zijn ogen even.
'Tho, ik kan je helpen maar dan moet je wel meewerken.' Zeg ik wanneer hij zijn ogen weer opent.  Hij knikt en ik zet hem langzaam recht. Hij leunt met al zijn gewicht tegen mij aan. Ik pak een dafalgan en ik geef het hem samen met wat schoon water. Traag neemt hij het aan en zonder aarzelen neemt hij het in. Hij neemt nog een paar grote slokken en heeft de half lege fles terug.
'Rust nu maar uit en laat het pilletje zijn werk doen.' Zeg ik terwijl ik hem neer leg. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. Ik wil weer naar het eten gaan dat nog lang niet klaar is, maar Thomas pakt mijn hand vast.
'Blijf even.' Vraagt hij. Ik knik en leg me naast hem neer. Zijn arm ligt om me heen en zijn lichaamswarmte verwarmt me.
'Ik hou van je.' Zucht hij zachtjes. Ik kijk hem aan met grote ogen.
'Wat zei je?' Vraag ik. Hij kijkt me even bang aan.
'Ik... Euhm.' Hij zucht weer even. Ik verschuif me even zodat onze hoofden tegenover elkaar liggen. Met een snelle beweging raken mijn lippen de zijne aan. Niet veel later trek in me terug en mijn wangen voelen warm aan.
'Hier heb ik zo lang op gewacht.' Zegt hij met een warme glimlach. Ik smelt bijna weg door zijn blik en met een onnozele glimlach kijk ik hem aan.

Ik check het konijn dat aan het spit hangt even. Thomas zit zich op te warmen bij het vuur en kijkt me aan terwijl ik bezig ben met het konijn. Ik voel mijn buik grommen. Ik heb zeer veel honger.
'Is het klaar?' Vraagt Thomas. Ik schud mijn hoofd en zet me neer.
'Het wilt maar niet gaar worden.' Zeg ik teleurgesteld. Thomas zet zich naast me neer.
'Geen zorgen, heb gewoon wat geduld.' Spreekt hij me moed in. Ik kijk hem aan met een glimlach. Zachtjes geeft hij me een kus op mijn voorhoofd. Ik giechel en leun tegen hem aan.